- Otrzymane podziękowania: 1280
Dopaminowa kremówka
2020/03/07 20:19 - 2020/03/07 20:22 #1
przez Namika
Dopaminowa kremówka was created by Namika
Witam wszystkich bardzo serdecznie.
Dziś tylko krótkie przywitanie, czyli kilka słów dlaczego tu jestem.
Od jakiegoś czasu zmagam się z myślami dotyczącymi mojego uzależnienia od cukru. Głowa oszukuje mnie podpowiadajac że to niby nic, że skoro jestem w stanie zrobić 40 dniowy post daniela to jakie uzależnienie? Prawda jest jednak taka, że mam problem i to poważny, i najwyższy czas się z nim zmierzyć. I nie chodzi tu o jakieś tam odchudzanie, dbanie o linię czy tym podobne, ale o uzależnienie jak od alkoholu, może nawet gorsze bo cukru nie mogę zupełnie wyeliminować ze swojej diety. Nie mogę powiedzieć: nie chcę jeść cukru, wyczyścić dom ze słodkich pokus i zachowywać abstynencję. To niestety nie wystarczy, bo organizm potrzebuje cukru.
Nie ukrywam że boję się wyzwania które przed sobą stawiam, moja głowa mota się jak dzikie zwierzę, nagle przykute łańcuchem, pragnąc uciec jak najdalej. Słyszę wewnętrzny głos sprzeciwu mówiący, po co Ci to? Uciekaj stąd. Jednak z drugiej strony widzę jak na dłoni dobrze mi znane zachowania osoby uzależnionej, myślącej że jutro już będzie ok, ale jutro znaczy nigdy.
Skoro nigdy więc niech będzie dziś.
Miało być krótko
Miłej nocy.
Dziś tylko krótkie przywitanie, czyli kilka słów dlaczego tu jestem.
Od jakiegoś czasu zmagam się z myślami dotyczącymi mojego uzależnienia od cukru. Głowa oszukuje mnie podpowiadajac że to niby nic, że skoro jestem w stanie zrobić 40 dniowy post daniela to jakie uzależnienie? Prawda jest jednak taka, że mam problem i to poważny, i najwyższy czas się z nim zmierzyć. I nie chodzi tu o jakieś tam odchudzanie, dbanie o linię czy tym podobne, ale o uzależnienie jak od alkoholu, może nawet gorsze bo cukru nie mogę zupełnie wyeliminować ze swojej diety. Nie mogę powiedzieć: nie chcę jeść cukru, wyczyścić dom ze słodkich pokus i zachowywać abstynencję. To niestety nie wystarczy, bo organizm potrzebuje cukru.
Nie ukrywam że boję się wyzwania które przed sobą stawiam, moja głowa mota się jak dzikie zwierzę, nagle przykute łańcuchem, pragnąc uciec jak najdalej. Słyszę wewnętrzny głos sprzeciwu mówiący, po co Ci to? Uciekaj stąd. Jednak z drugiej strony widzę jak na dłoni dobrze mi znane zachowania osoby uzależnionej, myślącej że jutro już będzie ok, ale jutro znaczy nigdy.
Skoro nigdy więc niech będzie dziś.
Miało być krótko
Miłej nocy.
Proszę Zaloguj lub Zarejestruj się, aby dołączyć do konwersacji.
2020/03/07 20:40 #2
przez Gandalf
Gandalf odpowiedział(a) w temacie Dopaminowa kremówka
Siemasz Nami 
Marcin jestem alkoholikiem dobrze że jesteś
Marcin jestem alkoholikiem dobrze że jesteś Proszę Zaloguj lub Zarejestruj się, aby dołączyć do konwersacji.
2020/03/07 21:02 #3
przez Alex75
Alex75 odpowiedział(a) w temacie Dopaminowa kremówka
Witaj na forum
Proszę Zaloguj lub Zarejestruj się, aby dołączyć do konwersacji.
2020/03/08 06:01 #5
przez szekla
Słowo raz wypuszczone nigdy nie powróci.
Emilka Alkoholiczka
szekla odpowiedział(a) w temacie Dopaminowa kremówka
Witaj na Forum
Słowo raz wypuszczone nigdy nie powróci.
Emilka Alkoholiczka
Proszę Zaloguj lub Zarejestruj się, aby dołączyć do konwersacji.
2020/03/08 06:59 #7
przez Dariusz
Podróż na tysiąc mil zawsze zaczyna się od pierwszego kroku...
Dariusz odpowiedział(a) w temacie Dopaminowa kremówka
Cześć Namika
Darek alkoholik
Darek alkoholik
Podróż na tysiąc mil zawsze zaczyna się od pierwszego kroku...
Proszę Zaloguj lub Zarejestruj się, aby dołączyć do konwersacji.
2020/03/08 16:40 - 2020/03/08 16:42 #9
przez Namika
Namika odpowiedział(a) w temacie Dopaminowa kremówka
Witam wszystkich którzy odwiedzili mnie w moim pokoiku.
Aniko odpowiedź na twoje pytanie czy ja to ja brzmi tak ja to ja
Marta, Myszałek dla mnie na początku zajadanie się cukrem było jednym ze sposobów walki z alkoholizmem. Korzystałam z niego do woli bo skutecznie odwracał moją uwagę od chęci napicia się. Dziś gdy z moim życiu nie ma alkoholu nadszedł czas na rozprawienie się z kolejnym nałogiem.
W mojej głowie rodzi się wiele pytań. Czy jestem już na to gotowa, czy nie wzbudzę tym innych głodów, czy moje wątpliwości są uzasadnione czy to znów mój umysł mnie oszukuje chcąc kolejnej dawki dopaminy? Dziś nie znam odpowiedzi na te pytania ale jedno wiem jestem zdecydowana i chcę naprawić tę sferę mojego życia.
Mija pierwsze 24 godziny bez cukru. Pisząc bez cukru mam na myśli słodycze, ciasta itp. Skupiłam się dziś na rozplanowaniu sobie tego co i kiedy będę jadła. Przez najbliższy tydzień, może dwa, wszystkie słodkie zachcianki będę zaspokajała owocami i płynami w postaci kawy bez cukru, herbat w różnych smakach oraz wody w dużej ilości. Na dzień dzisiejszy moim celem jest przetrwanie pierwszych głodów bez wiekszych strat psychicznych dla mnie i mojej rodziny.
Nigdy nie brałam narkotyków w żadnej postaci jednak czytałam że uzależnienie od cukru jest porownywane z uzaleznieniem od narkotyków. Myśl ta wzbudza we mnie bardzo duży niepokój jednak z drugiej strony czuję że nie mogę tego bagatelizować bo przeciwnik będzie wymagający.
Aniko odpowiedź na twoje pytanie czy ja to ja brzmi tak ja to ja
Marta, Myszałek dla mnie na początku zajadanie się cukrem było jednym ze sposobów walki z alkoholizmem. Korzystałam z niego do woli bo skutecznie odwracał moją uwagę od chęci napicia się. Dziś gdy z moim życiu nie ma alkoholu nadszedł czas na rozprawienie się z kolejnym nałogiem.
W mojej głowie rodzi się wiele pytań. Czy jestem już na to gotowa, czy nie wzbudzę tym innych głodów, czy moje wątpliwości są uzasadnione czy to znów mój umysł mnie oszukuje chcąc kolejnej dawki dopaminy? Dziś nie znam odpowiedzi na te pytania ale jedno wiem jestem zdecydowana i chcę naprawić tę sferę mojego życia.
Mija pierwsze 24 godziny bez cukru. Pisząc bez cukru mam na myśli słodycze, ciasta itp. Skupiłam się dziś na rozplanowaniu sobie tego co i kiedy będę jadła. Przez najbliższy tydzień, może dwa, wszystkie słodkie zachcianki będę zaspokajała owocami i płynami w postaci kawy bez cukru, herbat w różnych smakach oraz wody w dużej ilości. Na dzień dzisiejszy moim celem jest przetrwanie pierwszych głodów bez wiekszych strat psychicznych dla mnie i mojej rodziny.
Nigdy nie brałam narkotyków w żadnej postaci jednak czytałam że uzależnienie od cukru jest porownywane z uzaleznieniem od narkotyków. Myśl ta wzbudza we mnie bardzo duży niepokój jednak z drugiej strony czuję że nie mogę tego bagatelizować bo przeciwnik będzie wymagający.
Proszę Zaloguj lub Zarejestruj się, aby dołączyć do konwersacji.
2020/03/09 20:35 #10
przez Namika
Namika odpowiedział(a) w temacie Dopaminowa kremówka
Dzień drugi dobiega końca. Dzień zakończony sukcesem. Było sporo męczących myśli, było usprawiedliwianie, bagatelizowanie. Jednak najważniejsze że finał dzisiejszego dnia jest na plus.
Z innej beczki poznałam dziś mój talent nr 1. Do tej pory myślałam że to jest moja wada, zwykła prokastynacja a tu niespodzianka
Ok czas iść spać, choć dziś podobno jest największa pełnia 2020 roku
więc łatwo nie będzie.
Miłych snów
Z innej beczki poznałam dziś mój talent nr 1. Do tej pory myślałam że to jest moja wada, zwykła prokastynacja a tu niespodzianka
Ok czas iść spać, choć dziś podobno jest największa pełnia 2020 roku
więc łatwo nie będzie.Miłych snów
Proszę Zaloguj lub Zarejestruj się, aby dołączyć do konwersacji.
2020/03/10 13:06 #11
przez Namika
Namika odpowiedział(a) w temacie Dopaminowa kremówka
No i mam dzień trzeci. Dwoma słowami "Nosi mnie"
Nie mogę znaleźć sobie miejsca, nie mogę skupić się na pracy. Próbuję się wyciszyć, uspokoić, tłumaczyć sobie że to głowa, jednak jest bardzo bardzo ciężko. Myślę tylko tym żeby zjeść coś słodkiego.
Myśli przychodzą falami, od chęci poddania się, udobruchania, lekceważenia, wyśmiewania problemu po nerwową panikę.
Nie cieszy mnie nawet poznawanie kolejnego talentu, jednym słowem jest źle. Mam ochotę krzyczeć ze złości i płakać z bezsilności.
No nic, byleby dotrwać do jutra.
Nie mogę znaleźć sobie miejsca, nie mogę skupić się na pracy. Próbuję się wyciszyć, uspokoić, tłumaczyć sobie że to głowa, jednak jest bardzo bardzo ciężko. Myślę tylko tym żeby zjeść coś słodkiego.
Myśli przychodzą falami, od chęci poddania się, udobruchania, lekceważenia, wyśmiewania problemu po nerwową panikę.
Nie cieszy mnie nawet poznawanie kolejnego talentu, jednym słowem jest źle. Mam ochotę krzyczeć ze złości i płakać z bezsilności.
No nic, byleby dotrwać do jutra.
Proszę Zaloguj lub Zarejestruj się, aby dołączyć do konwersacji.
2020/03/11 07:37 #14
przez Namika
Namika odpowiedział(a) w temacie Dopaminowa kremówka
Masz rację i tym razem również miałam zamiar wskoczyć na Dietę Dąbrowkiej jednak stwierdziłam że to na dłuższą metę nie ma sensu. Owszem oczyszczam organizm itd ale jednocześnie wyjaławiam go tak, że przez następne pół roku nadganiam zaległości. Niestety w moim przypadku zamiast tych dobrych zaległości nabijam cukier i koło się zamyka. Co najgorsze wchodzę z cukrem w dobrze mi znane schematy alkoholowe. Potrafię wyjść z domu wieczorem do sklepu tylko po cukier, zaczynam jeść po kryjomu chowając się przed dziećmi aby nie dawać im złego przykładu, okłamuję sama siebie, zajadam się wbrew swojej woli. I w moim przypadku to ostatnie jest kroplą przechylającą czarę i "mówiącą jest źle" Ja już zaczęłam wymyślać plan przetrwania kwarantanny koronawirusa z batonami snickers 
Pewnie masz racje że w moim przypadku pora roku również ma z tym wiele wspólnego. Tylko gdy zastanawiam się nad tym to u mnie chyba ma wpływ bardziej mobilizujący, a może bardziej skłaniający do refleksji nad sobą
Pomyślę dziś nad tym.
Tak czy inaczej dzień czwarty czas zacząć.
Pewnie masz racje że w moim przypadku pora roku również ma z tym wiele wspólnego. Tylko gdy zastanawiam się nad tym to u mnie chyba ma wpływ bardziej mobilizujący, a może bardziej skłaniający do refleksji nad sobą
Pomyślę dziś nad tym.Tak czy inaczej dzień czwarty czas zacząć.
Proszę Zaloguj lub Zarejestruj się, aby dołączyć do konwersacji.
2020/03/11 12:46 #16
przez Krzysztof Z.
Niestety w problemie nie pomogę, bo nie mam o nim zielonego pojęcia. Owszem, lubię słodycze, najbardziej w formie domowych ciast mojej mamy i lubię 2 czekolady z konkretnymi nadzieniami, ale jak tego nie ma - to nie ma. Herbaty nie słodzę, kawę owszem, ale ją tak ograniczyłem, że sam jestem w szoku
Witaj ponownie na forum
„Been searching somewhere out there
For what’s been missing right here”
Krzysztof Z. odpowiedział(a) w temacie Dopaminowa kremówka
Namika napisał: Aniko odpowiedź na twoje pytanie czy ja to ja brzmi tak ja to ja
Niestety w problemie nie pomogę, bo nie mam o nim zielonego pojęcia. Owszem, lubię słodycze, najbardziej w formie domowych ciast mojej mamy i lubię 2 czekolady z konkretnymi nadzieniami, ale jak tego nie ma - to nie ma. Herbaty nie słodzę, kawę owszem, ale ją tak ograniczyłem, że sam jestem w szoku
Witaj ponownie na forum
„Been searching somewhere out there
For what’s been missing right here”
Proszę Zaloguj lub Zarejestruj się, aby dołączyć do konwersacji.
2020/03/11 13:39 - 2020/03/11 13:40 #17
przez Namika
Czyli konkretnie co przebadać?
Witam
Namika odpowiedział(a) w temacie Dopaminowa kremówka
Plutoniczna napisał: Może warto iść do lekarza i się przebadać.
Czyli konkretnie co przebadać?
Krzysztof Z. napisał:
Witaj ponownie na forum
Witam
Proszę Zaloguj lub Zarejestruj się, aby dołączyć do konwersacji.
2020/03/11 14:30 - 2020/03/11 14:36 #18
przez anikaa
anikaa odpowiedział(a) w temacie Dopaminowa kremówka
Jesli Cie to pocieszy, ze może być gorzej... mam bramę obok cukiernie z mega kreatywnymi wystawami. Ostatnio na topie sa różnokolorowe, puchate, nadziewane kremem Z posypkami donuty. Zdjęcie podeślę Ci na priv. Dziś dwa razy wracałam sprzed drzwi mówiąc NIE! Marsz do domu na obiad. To jak mieszkać nad sklepem monopolowym. 
U mnie zaczyna się wszystko w sklepie-jak kupie, to na bank zjem. Wiec nie kupuje. Cztery dni-woooow. Będzie tylko lepiej.
U mnie zaczyna się wszystko w sklepie-jak kupie, to na bank zjem. Wiec nie kupuje. Cztery dni-woooow. Będzie tylko lepiej. Proszę Zaloguj lub Zarejestruj się, aby dołączyć do konwersacji.
2020/03/12 07:11 #20
przez YaroZja
YaroZja odpowiedział(a) w temacie Dopaminowa kremówka
Bardzo się cieszę, że wróciłaś na forum..
witaj ponownie..
witaj ponownie..
Proszę Zaloguj lub Zarejestruj się, aby dołączyć do konwersacji.
2020/03/12 19:50 #22
przez Namika
Namika odpowiedział(a) w temacie Dopaminowa kremówka
Fenomen forum jest nieopisany. Stwierdziłam że nie ma sensu wyważać otwartych drzwi. Skoro udało mi się z forum za pierwszym razem po co szukać czegoś innego. Tak więc jestem i też cieszę się że jesteś bo widzę bardzo dużo zmian od mojej ostatniej bytności.YaroZja napisał: Bardzo się cieszę, że wróciłaś na forum..
witaj ponownie..
Proszę Zaloguj lub Zarejestruj się, aby dołączyć do konwersacji.
2020/03/13 18:13 - 2020/03/13 18:19 #24
przez Namika
Namika odpowiedział(a) w temacie Dopaminowa kremówka
Byłam dziś bliska złamania. Już widziałam oczami wyobraźni jak piszę tutaj że nie dalam rady. Na szczęście udało się i to dosłownie bo nie wiem w sumie dlaczego ale nie kupiłam nic słodkiego. Jednak najważniejsze dla mnie że kolejny dzień mogę zakończyć na trzeźwo.
Gdy teraz na spokojnie analizuję dzisiejszy dzień to na pewno nie mogę powiedzieć że przeżyłam go zgodnie z zasadą HALT. Odczuwam coraz większe napięcie zwiazane z pandemią. Choć mój niepoprawny optymizm pozwala mi jakoś trwać i dziś np chodząc w Biedronce między pustymi półkami myślę sobie że przynajmniej Panie sobie na spokojnie posprzatają . Jutro postaram bardziej się wyciszyć, rozpiszę nam dietę na tydzień z uwzględnieniem potrzebnych produktów i listy zakupów do uzupełnienia. Będzie dobrze. 
Z optymistycznych rzeczy, udało mi się zdobyć paczkę papieru toaletowego
bo chyba jako jedyna osoba w PL nie zrobiłam rocznego zapasu tego dobra, ba nie mam nawet zapasu na miesiąc i gdy od dwóch dni witały mnie puste półki zaczęłam bać się że wejdę na przestępczą drogę i zacznę podbierać szary papier z pracy.
Z powazniejszych spostrzeżeń u mnie w pracy od kilku dni unosi się alkoholowy zapach. Zastanawiam się czy to może być wyzwalacz odnośnie mojego zajadania się.
Na mnie już czas, jestem wykończona. W sumie chyba bardziej psychicznie niż fizycznie. Dobranoc.
A i jeszcze ode mnie "kwioteczek" w końcu już prawie wiosna.
Gdy teraz na spokojnie analizuję dzisiejszy dzień to na pewno nie mogę powiedzieć że przeżyłam go zgodnie z zasadą HALT. Odczuwam coraz większe napięcie zwiazane z pandemią. Choć mój niepoprawny optymizm pozwala mi jakoś trwać i dziś np chodząc w Biedronce między pustymi półkami myślę sobie że przynajmniej Panie sobie na spokojnie posprzatają
. Jutro postaram bardziej się wyciszyć, rozpiszę nam dietę na tydzień z uwzględnieniem potrzebnych produktów i listy zakupów do uzupełnienia. Będzie dobrze. Z optymistycznych rzeczy, udało mi się zdobyć paczkę papieru toaletowego
bo chyba jako jedyna osoba w PL nie zrobiłam rocznego zapasu tego dobra, ba nie mam nawet zapasu na miesiąc i gdy od dwóch dni witały mnie puste półki zaczęłam bać się że wejdę na przestępczą drogę i zacznę podbierać szary papier z pracy. Z powazniejszych spostrzeżeń u mnie w pracy od kilku dni unosi się alkoholowy zapach. Zastanawiam się czy to może być wyzwalacz odnośnie mojego zajadania się.
Na mnie już czas, jestem wykończona. W sumie chyba bardziej psychicznie niż fizycznie. Dobranoc.
A i jeszcze ode mnie "kwioteczek"
w końcu już prawie wiosna. Proszę Zaloguj lub Zarejestruj się, aby dołączyć do konwersacji.
2020/03/14 07:37 - 2020/03/14 07:40 #25
przez andrzejej
ponownie.
Ale jak tego nie ma - to nie ma.
Krzysztof - rozbroiłeś mnie tymi czekoladami, bo mam podobnie.
Jak ruszę - to walę aż do pustego złotka. Nie istnieją dla mnie 1-2 kawałki.
Idę na całość.
Cukier miewam na granicy, kilogramów nie bójmy się tegoż słowa kilka - poza granicą
ale czasem jak mam ochotę, to nie odmawiam sobie.
Czekolady robią stanowczo jak dla mnie za duże.
Czasami odmawiam sobie zakupu słodkości jeśli tylko coś w domu mam słodkiego
Mi czasem wystarczą dwie łyżeczki miodu, czy ze dwie mandarynki - by odgonić "parcie" na coś słodkiego.
Staram się nie zaspokajać ślepo swoich "słodkich żądzy".
Pozdrawiam i
andrzejej odpowiedział(a) w temacie Dopaminowa kremówka
Witaj NamikoKrzysztof Z. napisał: ... i lubię 2 czekolady z konkretnymi nadzieniami,
ale jak tego nie ma - to nie ma.
ponownie.Ale jak tego nie ma - to nie ma.
Krzysztof - rozbroiłeś mnie tymi czekoladami, bo mam podobnie.
Jak ruszę - to walę aż do pustego złotka. Nie istnieją dla mnie 1-2 kawałki.
Idę na całość.
Cukier miewam na granicy, kilogramów nie bójmy się tegoż słowa kilka - poza granicą
ale czasem jak mam ochotę, to nie odmawiam sobie.Czekolady robią stanowczo jak dla mnie za duże.
Czasami odmawiam sobie zakupu słodkości jeśli tylko coś w domu mam słodkiego
Mi czasem wystarczą dwie łyżeczki miodu, czy ze dwie mandarynki - by odgonić "parcie" na coś słodkiego.
Staram się nie zaspokajać ślepo swoich "słodkich żądzy".
Pozdrawiam i
Proszę Zaloguj lub Zarejestruj się, aby dołączyć do konwersacji.
2020/03/14 11:15 #26
przez Krzysztof Z.
„Been searching somewhere out there
For what’s been missing right here”
Krzysztof Z. odpowiedział(a) w temacie Dopaminowa kremówka
Andrzeju, no co Ty, małe te czekolady teraz robią
Tabliczka standard 100 gram.
U nas są jeszcze dość małe dzieci, które dostają różne słodycze od babć czy nawet jak chodzili do przedszkola to wszystkie takie święta typu mikołajki czy dzień dziecka to zawsze były paczki. Tylko w większości nie było w nich nic ciekawego (jak dla mnie). W pracy na święta dostaliśmy po takiej „ekskluzywnej” bombonierce, ale kurde tez żadna rewela i aż jedną czekoladkę z tego zjadłem. Niedobre albo ja nie przywykłem do takich „ekskluzywnych” pralinek, być może się nie znam
Jednak jak o to chodzi to ja przebieram, a do niektórych wyrobów właśnie przez to, że zajadałem nimi kiedyś głody mam obrzyd. Masła orzechowego nie ruszę. Batonika Mars też nie.
Ale czekolada jak z kokosem to owszem.
Namiko, na snickersie to mój kolega ze studiów sobie ząb złamał Przedni! Sinckersy są więc niedobre Ja od tamtego czasu czyli jakiś 20 lat nie kupiłem snickersa
Tabliczka standard 100 gram.
U nas są jeszcze dość małe dzieci, które dostają różne słodycze od babć czy nawet jak chodzili do przedszkola to wszystkie takie święta typu mikołajki czy dzień dziecka to zawsze były paczki. Tylko w większości nie było w nich nic ciekawego (jak dla mnie). W pracy na święta dostaliśmy po takiej „ekskluzywnej” bombonierce, ale kurde tez żadna rewela i aż jedną czekoladkę z tego zjadłem. Niedobre albo ja nie przywykłem do takich „ekskluzywnych” pralinek, być może się nie znam
Jednak jak o to chodzi to ja przebieram, a do niektórych wyrobów właśnie przez to, że zajadałem nimi kiedyś głody mam obrzyd. Masła orzechowego nie ruszę. Batonika Mars też nie.
Ale czekolada jak z kokosem to owszem.
Namiko, na snickersie to mój kolega ze studiów sobie ząb złamał
Przedni! Sinckersy są więc niedobre Ja od tamtego czasu czyli jakiś 20 lat nie kupiłem snickersa „Been searching somewhere out there
For what’s been missing right here”
Proszę Zaloguj lub Zarejestruj się, aby dołączyć do konwersacji.
2020/03/15 11:15 #27
przez Namika
Namika odpowiedział(a) w temacie Dopaminowa kremówka
No i niestety uległam podałam się chyba tyle na dzień dzisiejszy.
Również witam Andrzejku, w moim przypadku nie chodzi o figurę ale o to że słabo się czuję. Lubię siebie i swoje oblełe kształty. Zauwazyłam że zachowuję się tak jak podczas gdy piłam, tylko zamiast alkoholu wstaw sobie słodkie. I to właśnie mnie przeraża. Wiadomo że nie zataczam się i nie tracę pamięci ale cała reszta jest taka sama. Organizm osłabiony i wyjałowiony bo wiadomo że jak jest cukier jest uczucie nasycenia więc nic bardziej wartościowego nie trzeba jeść
Krzysztof, dzięki za pozytywny wpis, ja w sumie też snickersów nie kupuję,
podałam się chyba tyle na dzień dzisiejszy.Również witam Andrzejku, w moim przypadku nie chodzi o figurę ale o to że słabo się czuję. Lubię siebie i swoje oblełe kształty. Zauwazyłam że zachowuję się tak jak podczas gdy piłam, tylko zamiast alkoholu wstaw sobie słodkie. I to właśnie mnie przeraża. Wiadomo że nie zataczam się i nie tracę pamięci ale cała reszta jest taka sama. Organizm osłabiony i wyjałowiony bo wiadomo że jak jest cukier jest uczucie nasycenia więc nic bardziej wartościowego nie trzeba jeść
Krzysztof, dzięki za pozytywny wpis, ja w sumie też snickersów nie kupuję,
Proszę Zaloguj lub Zarejestruj się, aby dołączyć do konwersacji.
2020/03/15 11:24 #28
przez Moni74
Nie próbuj przeskakiwać schodów, kto ma długą drogę przed sobą nie biegnie - Paula Modersohn-Becker (,,,) nie nauki...czujesz, że to nie tak - Przyjaciel
Moni74 odpowiedział(a) w temacie Dopaminowa kremówka
Namiko witaj ponownie
Skądś to wszystko znam, a zaczęło się jak palenie rzuciłam, mogłam tylko słodkie jeść i nic więcej. No jestem raczej od cukru uzależniona, potem wyrzuty sumienia, że od jutra inaczej, a jutro, że od jutra, błędne koło
Też post Daniela robiłam, jeden pełny, drugi 14 dni i nie mam problemów podczas, chociaż nauczyłam się zdrowiej odżywiać, sporo warzyw wcinamm Od dzisiaj zero słodkiego, to też potrafię...tylko do czasu
Pozdrawiam
Skądś to wszystko znam, a zaczęło się jak palenie rzuciłam, mogłam tylko słodkie jeść i nic więcej. No jestem raczej od cukru uzależniona, potem wyrzuty sumienia, że od jutra inaczej, a jutro, że od jutra, błędne koło
Też post Daniela robiłam, jeden pełny, drugi 14 dni i nie mam problemów podczas, chociaż nauczyłam się zdrowiej odżywiać, sporo warzyw wcinamm Od dzisiaj zero słodkiego, to też potrafię...tylko do czasu Pozdrawiam
Nie próbuj przeskakiwać schodów, kto ma długą drogę przed sobą nie biegnie - Paula Modersohn-Becker (,,,) nie nauki...czujesz, że to nie tak - Przyjaciel
Proszę Zaloguj lub Zarejestruj się, aby dołączyć do konwersacji.
.gif){kind=avatar}
2020/03/17 15:45 #34
przez Benia
Opuszczenie toksycznych ludzi to ważny krok do bycia szczęśliwym.
Benia odpowiedział(a) w temacie Dopaminowa kremówka
Chyba wszystkim puszczają nerwy Namilko...ja dziś też czuję przesyt emocji. Pracuje w miejskiej przychodni, więc jak się można domyślić łatwo tu o zarażenie się...tym bardziej że pacjenci są nierozsądni i im również puszczają nerwy. Jakoś musimy to przetrwać i starać się szczególnie dbać o siebie. Trzymaj się cieplutko
Opuszczenie toksycznych ludzi to ważny krok do bycia szczęśliwym.
Proszę Zaloguj lub Zarejestruj się, aby dołączyć do konwersacji.
2020/03/18 20:24 - 2020/03/18 20:27 #35
przez Namika
Namika odpowiedział(a) w temacie Dopaminowa kremówka
Benia podziwiam i wielkie brawa dla Ciebie i wszystkich którzy pracują w służbach oraz w bezpośrednim kontakcie z ludźmi.
Ostatnio myślałam np o ekipach odbierajacych śmieci. Przecież oni nie wiedzą czy kosz który teraz zabierają nie napełnia osoba z koronawirusem. A przecież bez nich nie potrzebujemy koronawirusa żeby mieć epidemię. Z mojej strony wielkie
Co u mnie? U mnie źle, klapa itd. Siedzenie w domu dla mnie to bardzo ciężki czas. Skupiam się maksymalnie na dzieciach, na zadaniach, na rozwoju ale czuję jakby ktoś zamkną mnie w klatce która się zmniejsza. Ja potrzebuje przestrzeni, pól i lasów a mam z okna widok na ścianę szarych kamienic.
Niestety w ślad za tym idzie zajadanie. Z nudów, z emocji, z bezsilności....
Jak to u mnie, jest oczywiście iiświatełko światełko w tunelu. Daję sobie prawo i przyzwolenie na odczuwanie wszystkich złych emocji.
Kontekst w którym teraz jestem nie jest normalny i mam prawo w związku z tym odczuwać dyskomfort. Będzie lepiej, za chwilę poukładam sobie nową rzeczywistość. Oczywiście super jest to, że mimo wszystkich negatywnych uczuć nie chcę się napić, ucieczka w zapomnienie nie wchodzi w grę. Co do słodyczy, wierzę że dam sobie radę, codziennie będę próbować, jednak bez linczu. Teraz nie jest mi to potrzebne.
Czas na zdrowy sen o bieganiu po kwiecistej łące dobrej nocy.
Ostatnio myślałam np o ekipach odbierajacych śmieci. Przecież oni nie wiedzą czy kosz który teraz zabierają nie napełnia osoba z koronawirusem. A przecież bez nich nie potrzebujemy koronawirusa żeby mieć epidemię. Z mojej strony wielkie
Co u mnie? U mnie źle, klapa itd. Siedzenie w domu dla mnie to bardzo ciężki czas. Skupiam się maksymalnie na dzieciach, na zadaniach, na rozwoju ale czuję jakby ktoś zamkną mnie w klatce która się zmniejsza. Ja potrzebuje przestrzeni, pól i lasów a mam z okna widok na ścianę szarych kamienic.
Niestety w ślad za tym idzie zajadanie. Z nudów, z emocji, z bezsilności....
Jak to u mnie, jest oczywiście iiświatełko światełko w tunelu. Daję sobie prawo i przyzwolenie na odczuwanie wszystkich złych emocji.
Kontekst w którym teraz jestem nie jest normalny i mam prawo w związku z tym odczuwać dyskomfort. Będzie lepiej, za chwilę poukładam sobie nową rzeczywistość. Oczywiście super jest to, że mimo wszystkich negatywnych uczuć nie chcę się napić, ucieczka w zapomnienie nie wchodzi w grę. Co do słodyczy, wierzę że dam sobie radę, codziennie będę próbować, jednak bez linczu. Teraz nie jest mi to potrzebne.
Czas na zdrowy sen o bieganiu po kwiecistej łące
dobrej nocy. Proszę Zaloguj lub Zarejestruj się, aby dołączyć do konwersacji.