Cześć Magdusia. Twoja radość jest moją radością. Odzywaj się. Niech twój pokoik znów zalśni wszystkimi kolorami tęczy.

No i znow mnie nie bylo dluzszy czas... te dni tak szybko mijaja.... a moje sa po brzegi wypelnione zyciem przez duze ,,Z''. Codziennie cos sie u mnie dzieje i to tylko dobrego. Nie oczekujac niczego, dostaje tak duzo. to az nieprawdopodobne.. Pracuje wiele, ale spelniam sie w pracy i czuje sie z tym fantastycznie. Po pracy czesto, mimo zmeczenia, spotykam sie z nowymi znajomymi. Idziemy do kawiarni, lub lodziarni, w dalszych planach - kino, ale nie do konca jestem przekonana. Az tak dobry moj niemiecki nie jest... ale moze byc, ze sprobuje .
Dzis juz wiem na pewno, ze moja decyzja o zmianie w zyciu, byla w 100% sluszna.
Milego dzionka wszystkim.

Wszelki duch...
Madzia jak dobrze, ze jestes... no i w dodatku taka szczesliwa
Pozdrawiam

No i znow minal ponad tydzien, jak mnie tu nie ma. Tak, jestem szczesliwa. Tak po prostu. Bo nareszcie jestem wolna. Od ciaglych niepokojow, wyobrazen, walkowania tego, kto, co o mnie mysli, bo powiedzialam to, lub zrobilam tamto. Powiedzialam, lub zrobilam to, co bylo dla mnie najlepsze w danej chwili i finito. Bylo, minelo. Nie obciazam tym swojego jestestwa. Mam swoja prace w ktorej sie odnajduje i spelniam, przyjaciol, tych ,, od wiekow'' i nowych. Zajmuje sie na dobra sprawe tylko soba. Moje dzieci od czasu do czasu dzwonia, lub pisza, ze wszystko ok. I super. To dorosli mezczyzni, dadza sobie rade. Nie czuje ciaglej potrzeby kontroli sytuacji. Odnalazlam w sobie ta radosc, jaka mialam kiedys. Ciesze sie na kazdy dzien jak dziecko. Zyje ,,pelna piersia'' i staram sie kazdego dnia jak najwiecej dobrego dla siebie zrobic. To nie ma nic wspolnego z egoizmem. Tez nie jest to zaden hurra-optymizm. Po prostu odnalazlam siebie i jest mi z tym niesamowicie dobrze. Nie tesknie, nie wspominam... to przeszlosc i nie mam na nia wplywu, tak, jak i na przyszlosc. Teraz i tu sie liczy. Dbam o siebie. Milego wieczoru wszystkim

Dahud napisał:
Dziękuję za tego posta. Był mi dzisiaj bardzo potrzebny.

Cieszę się Madziu, że odnalazlas się w nowych klimatach i nowym miejscu A jeszcze bardziej z tego, że jesteś tam szczęśliwa. I tam i z sama sobą.
Trzymam kciuki małej wiedźmy by tej bardziej doświadczonej było nadal w życiu, tak po prostu - dobrze

I znow mnie ,, 100 lat'' tu nie bylo. Ale na usprawiedliwienie moge tylko powiedziec, ze wciagnelo mnie realne zycie. Ktore w moim wypadku jest naprawde fajne. Wlasnie wrocilam z parodniowego urlopu. Bylam w odwiedzinach u syna na Bawarii. Moja wnusia, ta ma charakterek . Podejrzewam, ze moje dzieciaki beda z nia mialy ciezki zywot... ale niech tam sobie maja. Mala jest najkochansza istotka na swiecie. Jedno oczko zaczyna jej sie ,, prostowac''. Lekarze twierdza, ze jest szansa, ze drugie tez. Z tego powodu profesor w Monachium odsunal termin operacji, narazie na pare miesiecy. Jest nadzieja, ze obejdzie sie bez. U mnie jest naprawde dobrze. musze tylko znalezc terapeute do kontynuacji terapii dla DDA. Wiele sie zmienilo po mojej przeprowadzce. Uspokoilam sie tak, ze czasem sama siebie nie poznaje.
W pracy jest bardziej niz dobrze. ,,Zarzadzam'' tym oddzialem. Narazie na probe. Nie wiem, czy bede chciala stale. Chyba tylko do powrotu poprzedniej oddzialowej. To dosc wyczerpujace. A ja chce delektowac sie moim nowym zyciem. Bardzo mi sie ono podoba. Od dluzszego czasu zauwazam, ze nie ma wokol mnie ludzi pijacych. Wszyscy moi znajomi to abstynenci... Bardzo mnie to cieszy. Pilnuje mojego spokoju, jak najcenniejszego skarbu.
to tyle, co u mnie . Zycze wszystkim milego weekendu.

Witaj Dahud, bardzo przyjemnie się czyta takie dobre wieści.

Dahud bardzo się cieszę Twoim szczęściem i tym że napisałaś. Pozdrawiam serdecznie

I znow mnie ponad miesiac nie bylo... Ten czas tak szybko leci... Nie wiem, od czego zaczac... U mnie bardzo dobrze, a nawet jeszcze lepiej. Mam prace, w ktorej sie spelniam, wspanialy zwiazek, ktory rozwijal sie bardzo powoli, ale teraz opiera sie na zaufaniu i spokoju. Oraz calkowitym braku alkoholu.
To Niemiec. Bardzo mnie wspiera,zawsze moge na niego liczyc, zwlaszcza teraz. Uspokaja mnie po kazdym badaniu, na ktore chodzi zawsze ze mna. Nie pozwala wpadac w panike, czy czarna rozpacz. Wiec nie wpadam. Czekam na ostateczna diagnoze.
To dziwne. Jest mi tak dobrze, spokojnie i bezpiecznie, ze gdy syn wspomnial raz o ojcu, ja nie wiedzialam w pierwszym momencie, o kogo chodzi. Nie obchodzi mnie juz ten, calkowicie dla mnie juz obcy, czlowiek. Wspolczuje mu, ale nie czuje potrzeby ratowania go. Zajmuje sie soba. Tylko ja jestem dla mnie wazna. W moim zyciu jest w tej chwili naprawde wartosciowy mezczyzna, ale nie ,, uwiazuje'' sie do niego, tak, jak poprzednio. Jest, to super, nie bedzie go, tez bede sobie dobrze zyla. Nie mam potrzeby przynalezenia do kogos.
Chetnie bym powiedziala do wszystkich wspol... zostaw, nie ratuj,zajmij sie soba. Ale wiem, ze to nie podziala, niestety... A szkoda. Jedyne, co moge, to dalej zajmowac sie soba i pokazac, ze mozna, da sie rade i, przede wszystkim, warto. Pisalam w moim poprzednim poscie, ze wszyscy moi znajomi, to abstynenci. Jakos ci,, do jednego'' sie ,, wykruszyli''. Ostatnio zauwazylam, ze ja ,, odstraszam'' alko. Moja psiapsiolka, alanonka od lat, sie smiala i powiedziala mi, ze ode mnie emanuje ,, Sila'' przez duze ,, S''. Nie da sie mnie nabrac na gierki i manipulacje. Ze jestem teraz znow ta Magda, ktora ona poznala 40 lat temu. To mile. I bardzo mnie cieszy, bo naprawde sie znow czuje WOLNA. Jak kiedys.
Wiec moje drogie i moi drodzy Alanonki... zapraszam do mojego, pachnacego tecza, pokoiku po sile i wsparcie. Bede tu wpadac i opowiadac, co u mnie nowego.
Pozdrawiam wszystkich i posylam mnostwo pozytywnej energii.

Jeju jak pięknie się to czyta też już bym chciała być w tym miejscu co Ty ale wiem nie przeskoczę hehe Kiedyś by mi do głowy nie przyszło że dbanie o siebie może przynieść takie efekty pozdrawiam ciepło

Dahud napisał: Madziu to dobre wieści od Ciebie, więc pozytywna energia dociera do Warki
i jam jest jedynym chyba jej odbiorcą. Cieszę się, że jest Ci dobrze i dbasz o siebie.
Normalnie jestem wybrańcem z grójeckiego.
Przytulam - pogody ducha.

Andrzejku, jakzem cie dawno u mnie nie ,, czytala''... Dawaj ,, dubeltowe'' i ,, misiaka''

No i juz wiem, ze guz jest niezlosliwy.. Uffff.... jakze sie ciesze. Jeszcze jutro ostateczne badanie i jesli sie nic nie zmieni, a mam nadzieje, ze nie, moge zaczac terapie. W ciagu dwoch tygodni, od wykrycia, schudlam 7 kg. Nie moglam jesc, ani spac. Strach nie opuszczal mnie ani na chwile... to okropne uczucie. na szczescie, nie bylam sama. Wiele osob mnie wspieralo. Synowie, przyjaciele i mezczyzna, ktory wiele dla mnie znaczy. Nie bylam ani przez chwile sama. I, o dziwo, nie czulam sie juz ,, gorsza'' dlatego, ze bylam ,,slaba''. Bo nie bylam. Choroba moze przyjsc w kazdej chwili i do kazdego. To nie jest slabosc, gdy nie chcemy byc w takim momencie sami. I nie jest slaboscia przyjecie pomocy od innych. Juz tego tak nnie widze. Gdy bylam z alkoholikiem, pewnie bym sobie nie pozwolila pomoc, bo przeciez ,, ja-heroska'' dam rade sama. Teraz ciesze sie, ze sa wokol mnie ludzie, ktorym na mnie zalezy i sa przy mnie w trodnych dla mnie chwilach.
Milego dzionka wszystkim zycze

Emocje mnie zaraz poniosa,Jeszcze zyje ubrac korone i zasuwac,ale rozumiem ze kwiatow nie kupowac. A ja tu juz mad koloroem sie zastanawialam,A jaki Lubisz.Tak wiesz....na wszelki wypadek.wiem wiem strach ma wielki oczy.

Sylwus, wiesz, ze ja zawsze dotrzymuje slowa... Wiec ci obiecuje, ze nastepnym razem, jak sie spotkamy, to tak, jak cie lubie i szanuje twoje zdanie, to kopne cie w zyc...
Ale kwiatki... no, dobra..tylko w doniczkach, nie bardzo lubie ciete... kolor.. zolty, fiolet i zielony... milego dzionka

Witaj Dahud.
Zapraszałaś mnie do swojego tęczowego pokoiku i przyszłam tym razem na dłużej i przeczytałam od początku i...jestem pod wielkim wrażeniem. To co zrobiłaś to Himalaje co najmniej. Jesteś dla mnie przykładem.
Bardzo Cie pozdrawiam i dziękuję za Twoją historię.

A kogóż to moje oczy widzą? Wszelki duch! Magda
Brak Cię tutaj bardzo

Witaj, Krzysiu.
Napisalam dlugiego posta i mi go ,, wcielo''... nie mialam czasu, ani sily, pisac nastepny.
Jestem tu dosc czesto, ale tylko czytam... twoj watek znam caly
I kilka innych, ale jest tyle nowych, zagubionych i nieszczesliwych, ze czasem mnie to przytlacza. Wiec zajmuje sie soba. Kto bedzie chcial sobie pomoc, zacznie czytac watki tych, ktorzy o siebie ,, zawalczyli'' i pra do przodu, mimo trudnosci. W tym takze moj..
Nie zbawie swiata, ale moge siebie, wiec robie to kazdego dnia. Dbam o moj psychiczny komfort, o spokoj, delektuje sie czasem, ktory mi jeszcze zostal, bo nie wiemy, kiedy ...
Zrezygnowalam z pracy, ktora byla dla mnie za ciezka, znalazlam inna, lepiej platna i lzejsza.. Jutro ide do szpitala na operacje.. Maja usunac ,, obcego'', ktorego znalezli u mnie po ostatnim badaniu... potem ma byc juz ok. I ja w to wierze.
Widze, jak bardzo sie zmienilam.
Moje odejscie od meza, przeprowadzka i zaczecie wszystkiego od nowa, to byly najlepsze decyzje, jakie podjelam w zyciu. Moje zycie, teraz, wielu moze wydawac sie nudne, a ja sie ciesze kazda jego minuta. Bo jest spokojne, bezpieczne...
Nauczylam sie stawiac siebie na pierwszym miejscu w kazdej sytuacji, bez wyrzutow sumienia, ze egoistka jestem. To byla bardzo trudna lekcja. Ale nauczylam sie. Cenie swoja osobe,daje sobie prawo do posiadania praw na rowni z innymi. Nie pozwalam nikomu na odebranie mi poczucia wlasnej wartosci..Nadal mam grupe wsparcia, kontakty z alanonkami.. i moim terapem, w razie ,, W''.
Wszystkim wspoluzaleznionym zycze, aby znalezli swoja droge i nia podazali..
Zycze wam spokojnego wieczorku przy dobrej herbacie..

No czesc madgo milo ciebie sie czyta a nie romawialismy dwa dni ,no coz jak ten czas leci powodzenia jutro ,bedzie dobrze.Do zobaczenia w pazdzierniku,i brawo ty za odwage w zmianie pracy

Cieszę się bardzo z Twojego spokoju, pozostaje mi tylko życzyć Ci zdrowia Magdo i oby wszystko poszło sprawnie. Dbanie o siebie to najfajniejsza rzecz jaką można zrobić w swoim życiu

Dahud napisał:
O masz, Madzia, a ja ostatnio takie głupoty wypisuje
Ale miło mi, że do mnie zaglądasz
Zdrówka Ci życzę, wierzę, że będzie dobrze, no jak nie jak tak
Odzywaj się czasem tutaj, spokojem również warto się dzielić czy też nudą - zwał jak zwał - ja osobiście wolę spokój i nudę niż nadmiar wrażeń

Uściski dla Ciebie no i będę czekał na kolejne wiadomości, a jak nie napiszesz to będę Sylwię dręczył pytaniami o to, co u Ciebie na jej wątku, więc lepiej pisz od czasu do czasu

Dahud dziękuję piję mięte z jabłkiem. wróciłam z siłowni . Po drodze kupiłam dla siebie wędzone śledzie na ciepło i rodzynki królewskie. Warto o siebie zawalczyć

Dahud napisał:
Dziękuję za ten wpis.

Antea napisał: Jesuuuuu... Anetko, masz zoladek jak strus..winszuje odwagi !!! sledzie z rodzynkami...
A serio, dziekuje tym, ktorzy mnie jeszcze czytaja.
Wczoraj mialam operacje. Lekarka mi wyjasnila, ze trwala: ,,troche dluzej'', poniewaz ,, obcy'' okazal sie wiekszy, niz na zdjeciu... teraz czekam na wynik patologa... Jestem spokojna. Nie jestem sama, Syn, synowa, przyjaciele sa ze mna w kontakcie... Moj partner jest na kazde moje zyczenie.. Nareszcie czuje sie bezpieczna. Juz nie musze wszystkiego sama. Jest wiele osob chetnych, by mi pomoc, gdy bede tej pomocy potrzebowac... i to z dobrego serca, a nie, zeby mi pokazac, ze jestem slaba. Gdy bylam ,, Heroska'' tak wlasnie myslalam. Ze musze sama dac rade, ze nie moge okazac slabosci, bo inie bede w pelni ,, wartosciowa''. Teraz to widze. Ale nauczylam sie sobie wybaczac. Kocham siebie i akceptuje taka, jaka jestem. To bylo bardzo trudne-wybaczyc sobie. Pokochac siebie.
Nie ogladam sie w tyl... Przeszlosci nie zmienie... Nie wiem, co mnie jeszcze czeka... wiec ciesze sie kazda chwila.
A teraz ... zapraszam do mojego teczowego pokoiku na kawke lub pyszna herbatke...
Milego dzionka wszystkim

Madziu z Tobą kawka nawet ta wirtualna i telepatyczna będzie miłym początkiem dnia.
Cieszę się, że wszystko u Ciebie w normie.
Jak to mawialiśmy za młodu: szafa gra, komoda tańczy.
Dbaj o siebie, ciepło pozdrawiam.

Ściskam mocno

Andrzejku, no jak nie, jak tak

Zdrówka Madzia i trzymam kciuki, żeby wynik patologa był zadawalający
Pozdrawiam

Cieszę się Madziu że Twój tęczowy pokoik znów serwuje kawkę, herbatkę i wieści od Ciebie. Zdrowiej, kochana

Magda zycie no poczekamy pozyjemy paniek nic nie da ,zastanawialam sie skad to die vierde no.taka serio nie potrzebna emocje.strach rozumniem ma chronic przed czyms.Odchorowuj.kuruj do za Dwa tygodnie

Przedwczoraj dostalam telefon .... guz jest niezlosliwy. Teraz terapia...
Ta wiadomosc pozbawila mnie prawie calkowicie sil... Dopiero po tym telefonie poczulam, w jakim, fizycznym wrecz, napieciu, bylam przez te ostatnich pare dni, gdy czekalam na wynik...Przez caly weekend byl u mnie moj partner i sie mna opiekowal, ja nie mialam na nic sily. Prawie caly czas spalam... Jest mi o niebo lepiej i teraz, nareszcie, jetem w stanie, w 100% zajac sie soba i swoim zdrowieniem.. Wiem, ze teraz moge wszystko... I dam rade... bo nie jestem sama, mam cale ,, zaplecze'' ludzi, ktorym na mnie zalezy i na ktorych moge polegac i na nich liczyc...
Mam duzo czasu, wiec mysle, wspominam, analizuje... Jakie zmiany we mnie zaszly, ile sie nauczylam, czego jeszcze oczekuje... Jestem uczciwa wobec siebie. Tak naprawde uczciwa. Bez mydlenia sobie samej oczu i wybielania swojego zachowania.. Ale nie biczuje sie z powodu tego, jak sie kiedys zachowalam, co powiedzialam, czy pomyslalam, bo moglam to, tamto, czy siamto... Tak naprawde, nie ma to na dzien dzisiejszy zadnego znaczenia.
Dzis wiem DOKLADNIE czego nie chce i jaka CHCE byc, a takze jak chce przezyc reszte mojego zycia... Wiem, jak osiagnac swoj cel, nie raniac i obwiniajac samej siebie niepotrzebnie.
Wszystkim userkom i userom zycze milego wieczorku przy filizance dobrej herbatki..

Dziękuję Ci za ten post i życzę powrotu do zdrowia

Az trudno mi uwierzyc, ze nie bylo mnie tu 4 miesiace... alez ten czas leci. Az sie troszke niefajnie poczulam. Bo gdy bylo mi niesamowicie zle, bylam tu po kilka razy dziennie, a teraz, raz na kilka miesiecy... Ale mysle, ze to, wlasciwie, dobry znak. Moje zycie jest realnie prawdziwe. A u mnie sie dzieje... Przede wszystkim, ze zdrowiem nie do konca bylo tak dobrze, jak mialo byc. operacja, powiklania, terapia jedna, druga... guz czesciowo pozostal. nie bardzo moga sie do niego dostac, wiec biore leki i uwazam na siebie. Nie pracuje juz tak duzo, staram sie cieszyc zyciem i kozystac z kazdej chwili, jaka jest mi dana.Nie przejmuje sie za bardzo klopotami, bo nie mam na nie, w sumie, wplywu, a wieksze, lub mniejsze ma kazdy. Takie podejscie do sprawy jest, w moim wypadku, calkiem fajne, bo rozwiazania znajduja sie, w sumie, same. Zaaklimatyzowalam sie juz w nowym miescie, ponawiazywalam nowe przyjaznie, mam spokojne i stabilne zycie, bez alkoholu. Juz kiedys tu sie ,, pochwalilam'', ze od jakiegos czasu otaczaja mnie tylko niepijacy ludzie. To sie rozwija. Chodze na imprezy, na ktorych nie ma kropli alko, i wszyscy swietnie sie bawia.
Za miesiac przyjdzie na swiat moja druga wnuczka. mam nadzieje, ze bedzie dobrze mimo, ze lekarze napominali cos o problemach zdrowotnych malutkiej. Ale ostatnie badania tego nie potwierdzily, wiec jestesmy wszyscy dobrej mysli.
Moja decyzja o przeprowadzce i zaczeciu wszystkiego od nowa, byla najlepsza decyzja, jaka w zyciu podjelam. Nie zyje juz zyciem innych, tylko wlasnym. Dzieki temu, nie zaczelam dramatyzowac, gdy moj syn zadzwonil i powiedzial, ze wnusia tydzien temu miala wypadek. Ale juz sie ladnie wszystko goi i ma opatrunki jeszcze tylko na raczce i klatce piersiowej. Oblala sie wrzatkiem. Dzieki temu, ze jestem daleko, nie wpadlam w panike, gdy moj przyjaciel, ten starszy pan, o ktorym kiedys pisalam, znow wyladowal w szpitalu. Staram sie podchodzic do zycia z dystansem , ale nie za powaznie. I w zadnym wypadku, przezywac je za innych. Mam swoje, wlasne. I jest naprawde dobre. Mam wszystko, czego potrzebuje.
Staram sie zyc tu i teraz. nie wazne, co bylo, tego nie zmienie. Nie mam juz wyrzotow sumienia, z powodu moich zachowan. Tak bylo i koniec. To bylo moje zycie. Potrzebne, by sie uczyc, rozwijac, wyciagac wnioski i je stosowac. Nie planuje przyszlosci, bo nie wiem, czy bede ja miala... ale TU i TERAZ jestem. i moge zyc. Troche chaotyczny ten moj wpis. Ale chce powiedziec, ze mam spokojne zycie, takie, jak chcialam. Wciaz jeszcze wlaczaja mi sie symptomy wspol, pewnie beda do konca moich dni sie czasem,, uaktywniac'', Teraz jednak wiem, co sie ze mna dzieje i umiem odpowiednio reagowac. kilka lat terapii, alanon,rozmowy telefoniczne, albo w realu, to wszystko pomaga. Nie wstydze sie prosic o pomoc. Nie czuje skrepowania, ze dzwonie w nocy... bo potrzebuje pomocy. Ja pomagam innym, a inni pomagaja mi. Nadal zapraszam do mojego pokoiku pachnacego tecza. Zwlaszcza te nowo przybyle osoby. Rozgosccie sie, prosze, herbatka jest gotowa.... i czytajcie moja historie, ktora nie jest inna od waszej. Ale moja daje nadzieje, czego serdecznie wam zycze...

Magda,
Prosiłabym żebyś nie pisała posta pod postem kiedy jest możliwa edycja. Połączyłam twoje wpisy u Krzysztofa. Dziękuję