No i mieszkam od tygodnia w NW. Wszystko nowe. Ale taki byl moj wybor. Ludzie tu sa bardzo powazni, ale pomalu zarazam ich usmiechem. Panie w banku i w sklepie juz sie usmiechaja na moj widok. bo jestem tam codziennie. Mam mnostwo spraw do pozalatwiania,ale moja nowa szefowa okazala sie na tyle ok, ze w grafiku na styczen dala mi tydzien wolnego na ogarniecie sie. Milo.
Wlasnie siedze w pociagu do Holandii. Jade na wigilie do przyjaciolki z wielkim sercem, ktora nie pozwolila mi byc samej w swieta.
Wszystkim zycze cudownie spedzonych swiat z rodzina lub przyjaciolmi.

Madziu Tobie i przyjaciółce życzę spokojnych Świąt Bożego Narodzenia i wszelkiej pomyślności w Nowym 2019 Roku.

W Twoich postach Madziu z jednej strony radosc, a z drugiej smutek... przynajmniej ja to tak odczytuje.
Mam nadzieje, ze mialas dobre Swieta? Ja osobiscie jesli nie spedzalabym Swiat z moimi dziecmi, to wolalabym je spedzic sama. Jakos nie boje sie Swiatecznej samotnosci i czasem cicho o niej marze, choc jedne Swieta, tylko ja i moja Sila Wyzsza. Pewnie kiedys mi sie spelni
Pozdrawiam

Święta Bożego Narodzenia to najbardziej rodzinne święta. Już sam czas oczekiwania i przygotowania do nich jest okresem niezwykle radosnym. Nie każdemu jednak dane spędzić je z bliskimi i rodzina. Czyms zupełnie innym jest tez samotność z wyboru niż samotność z przymusu. To drugie staje się czasem oczekiwania na ich koniec i powrót do codziennych obowiązków i pracy. Pozdrawiam i Pogody Ducha

Dziekuje,Wiola.
To drugie staje sie tez przeklenstwem, prowadzi prosto do otchlani najciemniejszych mysli i bezdennej rozpaczy...ja jestem wdzieczna za zaproszenie i troske o mnie. Ze nie pozwolono mi na samotnosc. To wlasnie jest magia swiat. Ludzki odruch.

Koniec roku sprowadza mnie do filozofji,acz kolwiek nie widze Nic w tym zlego,samotnosc z wyboru jest i bedzie zawsze lepsza,nawet rozstania z w lasnego wyboru sa lepsze ,dla wlasnego poczucia wartosci,bo wowczas to ja ,jestem ta co wybiera.A swieta czas specjalny ,nie da sie uciec,wszedzie ludzi ful,w sklepach na ulicach,po centrum biegja mikolaje ,albo gwiazdory,w kosciolach sa Koncerty swiateczne,w sklepach jakies larytasy zwiazane z swiatami.Bardzo sie ucieszylam na twoj przyjazd ,bylo mi to potrzebne.Dziekuje

Musze sie tu ,, uwyzewnetrzniac''... nie mam pojecia, czy jest takie slowo, ale jakos tak mi pasuje do tego, czego mi teraz potrzeba.
Mam ochote kopnac sie w rzyc. Tak po prostu. Bo sie na sobie zawiodlam. Wlasnie napisalam posta u Werci. I pisalam szczerze. Pytanie tylko, czemu mam wciaz, po tylu doswiadczeniach, zawodach, po terapii, na ktorej nauczylam sie, jak sie bronic przed takimi uczuciami, po latach nauki, o chorobie alkoholowej, po wielu godzinach nauki asertywnosci, czemu wciaz ufam alkoholikom?... Czemu obdarowuje swoja sympatia, czemu wierze, ze chca cos zmienic, czemu tak mnie zabolalo, ze dwie, obce mi, w sumie, osoby, ,,polegly''? Czy ma to zwiazek z tym, ze byly mi szczegolnie bliskie, mimo, ze obce? Ze byly w wieku moich dzieci i przyjelam ,, matkowanie'' im ? Wiem, ze nie mam, mimo lat studiow, kompletnie pojecia o chorobie alko, oprocz teorii, ale to chyba nie w tym rzecz. To lezy we mnie. Mimo, naprawde, porzadnie przeprowadzonej drugiej terapii, tym razem polaczonej z DDA, nadal wspoluzaleznienie siedzi we mnie bardzo gleboko. I mimo, ze juz wiem, juz umiem, to i tak reaguje , czasem, po prostu sercem, zamiast rozumem. Czy to zle? Ze jestem ciepla, empatyczna, wspolczujaca osoba? Czy to daje innym prawo do wykorzystywania moich zalet? Czy naprawde nalezy byc tylko wredna suka? Czy wtedy bede miala respekt i szacunek innych? Ja sama siebie szanuje, zeby nie bylo tu zaraz jakiegos hejtu, ze mam sama siebie kochac i szanowac, to inni tez beda. Bo ja to wiem i robie.. To teoretyczne rozwazania. Nie dotycza konkretnych osob. Tak sobie pisze, bo latwiej mi mysli galopujace, powstrzymac i uspokoic. Jak juz napisalam, druga terapia zostala przeze mnie porzadnie przepracowana, wiec mimo chwilowych kryzysow, umiem nabrac za chwilke dystansu do danych sytuacji. Tak sobie tylko mysle, ze to smutne. Bo ja nie chce sie zmieniac. Tacy ludzie, jak ja, sa potrzebni. Troche mi tu chaos wyszedl, ale ja sobie w lebku poukladalam, a o to mi chodzilo.

Hej Dahud, ale czegoś tu nie rozumiem.
Myślisz,że osoby które obdarzyłaś sympatią zapiły,żeby tobie dokopać na złość?A co ma do tego zaufanie?
Ci ludzie są chorzy i mają prawo do potknięć w swojej chorobie, do rozwoju, do ślepych zaułków tak samo jak ty je miałaś przerabiając terapię i mimo niej przeżyłaś załamanie nerwowe o którym pisałaś i inne sprawy.
Nikt z nas nie jest ideałem,ani centrum wszechświata. To że zaufałaś im, wymyśliłaś sobie,że ich lubisz bo są trzeźwi...to nie odbiera im prawa do błędów i człowieczeństwa.Co ma do tego respekt i szacunek do Ciebie i bycie czy nie bycie wredna suką??
Ja lubię Werę za to,że jest i tyle...a nie za to czy pije czy nie pije.Serdecznie jej współczuje dylematów, bo sama jestem kobietą, choć starszą i też głupoty popełniałam i to całkiem niedawno.
Żeby kogoś krytykować i komuś radzić trzeba najpierw samemu lśnić przykładem.Ja nie lśnię i nie narzucam nikomu, co ma robić i nie odbieram jego wyborów osobiście i nikomu nie matkuje.
Role jaką przyjmujesz narzucasz sobie sama. Alkoholizm to choroba, a nie etykieta na całe życie.
Wystarczająco jest ciężko z nią żyć w niektórych sytuacjach. Zapewnie jak i ze współuzależnieniem.
Pozdrawiam i pogody ducha życzę.

ps forum to nie konfesjonał i każdy z nas pisze tu o czym i jak chce.Wera też

Aby coś mojego wykorzystać to najpierw ja daję przyzwolenie, zgadzam się na to i to jest wykorzystane, pretensje do siebie lub wręcz żadne, ot nowe doświadczenie i wnioski. Ciekawe, że tylko o alkoholikach piszesz, a inni ludzie to Ci wspaniali, idealni są, zero wad? To może sobie odpuścić.

W moich postach nie staje przeciw alkoholikom i nigdy nie poddawalam i nie poddaje ich jakiejkolwiek krytyce.. Wrecz przeciwnie, mysle, ze mozna znalezc w nich wiele prob zrozumienia i empatii. Ale kazdy ma prawo odbierac moje wpisy, jak chce. To moj pokoik. Pisze o moich odczuciach, uczuciach i wnioskach. Jak napisalam w poprzednim, chcialam wylac z siebie to, to mi sie po glowce i serduszku kotlowalo, aby latwiej wyciagac wnioski i poukladac sobie w ,, rozumku''. Nie potrzeba mi waszej krytyki, ale jesli wam to pomaga - mi w niczym nie szkodzi. To tylko slowo pisane. Zlepek liter bez emocji. Nie pisalam o alkoholikach, tylko o tym, co dzialo sie ze mna. I napisalam tez, zeby mnie nie hejtowac, bo tak zachowuja sie nastolatki. Wszystko, co napisalam w moim pokoiku, dotyczy TYLKO MOJEJ OSOBY, MOICH UCZUC I EMOCJI. Dziewczynki, moze nalezaloby czytac ze zrozumieniem...

Hejtować? mój wpis to hejt? nastolatki, dziewczynki? Dawno wyrosłam. Magdo dziwnie mi się takie zwroty czyta, tym bardziej na tego rodzaju forum i odpisując w tym temacie. Wyrażam własne zdanie, mam takie prawo i dodatkowo czytam ze zrozumieniem, z moim zrozumieniem, a można na wiele sposobów rozumieć Hejt w internecie co innego oznacza, to nie ta forma

Przypomniała mi się przypowieść o synu marnotrawnym. Czy jest ktos wierzacy czy nie, nie ma tu chyba znaczenia bo niesie za sobą głębokie przesłanie w różnych sferach życia.
Myślę że osoby wspoluzaleznione mają największy problem z 1 rzeczą z wielu oczywiście które nas dotykają. Ale jedna ma ogromne znaczenie. OCZEKIWANIA. Z tym wiąże się mnóstwo innych rzeczy. Jak nadzieja, ufność, odrzucanie, krytyka... My niby ich mieć nie chcemy ale gdzieś tam w głębi duszy one są i czasami wychodzą pod wpływem emocji, wynikających z jakiegoś zdarzenia. Oczekujemy od innych zmian, szlak nas trafia że taka czy inna fajna osoba nie prowadzi życia takiego na jakie zasługuje lub takie jakie My oczekujemy że będzie wieść. Oczekujemy że jak ktoś chwycił trzeźwość to ja utrzyma. Ze jak ktoś nam coś obiecał to dotrzyma słowa. Itd itd Ciezko nie miec oczekiwań choc wiemy z teorii ze gdy ich nie mamy to rozczarowania nie bola bo ich nie ma...
Ciężko żyć i dac żyć innym. Kochać takimi jakimi są.
Nie prawic kazań, nie pouczać, nie odrzucać. Ale trzeba próbować to zmieniac dzień po dniu, dzień po dniu...

Dahud nie wiem co spowodowało to Twoje "uwyzewnętrznienie" , mogę się domyślać. Nie traktuj tego jak swojej porażki, obdarowujesz sympatią, pomagasz bo taka jesteś i dobrze Ci z tym, a że czasami mimo Twojej pomocy się nie uda to normalne niestety, taka Twoja natura że jesteś na tzw. zawołanie. I najczęściej dobrze Ci z tym. Myślisz, że taka porażka to zmieni? Nie. Jesteś dobra u już i nadal będziesz. Pomimo Twojej pomocy ktoś upadł? ale może szybciej się podniesie. Nie zmieniaj się przynajmniej w tej kwestii.

Dziekuje, Marianko. Nie mam zamiaru sie zmieniac. Mialam potrzebe napisac o moich odczuciach i to zrobilam. Nie ode mnie zalezy, jak inni odbieraja moje wpisy. Kazdy ma prawo, odczytac je, jak chce. Mi to w niczym nie przeszkadza.

Magdo zrozumnialam jedno ,jak do tej pory ze ludzie sa ludzmi ,kazdy ma swoje powody do bledow i reakcji ,alk nie ma tu nic wspolnego ,bo sa 100 innych odmnian np egistz egocentryzm ,choleryk itp ,i nikt znas nie uratuje swiata ,nawet jezeli kogos lubi ,kocha,juz to wiemy prawda.Czyli stopien pierwszy Brak wplywu,mozna jedynie przekazac wiedze ,wesprzec ,nawet moje wlasne dzieci i tak zrobia co beda chcieli,staram sie byc przykladem lecz idealna nie jestem.Wyluzuj

Dahud napisał:
Ja sądzę, ze poruszasz dwie kwestie - jedną jest umiejętność wykorzystania wiedzy z terapii - czyli działanie rozumem, doświadczeniem, porażkami i naukami wyciągniętymi z tych potknięć; a drugą kwestią jest łatwość, z jaką wchodzisz w rolę pomagacza i wspieracza bez zabezpieczenia własnych tyłów, czyli własnych emocji i uczuć. Nie ma znaczenia kto Cię zawiedzie - to może być alkoholik, ale może byc to kolega z pracy, przyjaciółka - działąc w schemacie - pomagam, okazuję serce i angażuję się - zapominasz o sobie.
Pozostaje tylko powtarzać sobie w takich sytuacjach, że wpływ masz tylko na siebie, nie na innych. I to, co ktoś z zrobi z wiedzą, którą sie dzielisz - to jego sprawa. Na to wpływu nie masz.
Nie mierz innych swoją miarą, bo zawsze Cię będzie bolało.

Magdaleno
Ktoś już to napisał pośrednio, ja dodam bezpośrednio - brakuje Ciebie tutaj.
Skrobnij kilka zdań choć u siebie od czasu do czasu.

Ja też Madziu czekam na Ciebie Napisz co tam...

Dziekuje wam serdecznie za pamiec
Jestem zu prawie codziennie. Ale tylko czytam. Chcialam troszke ,,odczekac", az sie przewali fala krytyki w moim wlasnym pokoiku,na temat ,,co poeta mial na mysli"... poeta mial na mysli dokladnie to, co napisal. Bez podtekstow. Kazdy ma prawo do wlasnych odbiorow. I to jest ok. Ale ostatnio na forum nie dzieje sie dobrze. Spora czesc userow nie pisze o sobie, tylko ,,udziela rad", lub,,wspiera". To moje spostrzezenia. Dlatego nie pisze juz tak czesto, chociaz troche mi szkoda. Bo pisanie zu bardzo mi pomagalo. Ale nie mam zyczenia, aby rozkladano na czynniki pierwsze kazda litere, jaka napisze, bo nie o to chodzi. To byl moj teczowy pokoik. Chetnie pisalabym dalej, bo u mnie wiele sie dzieje. Bardzo duzo dobrego, czym chetnie bym sie tu podzielila, aby pokazal wspoluzaleznionym, ze warto o siebie zawalczyc,w kazdym wieku,chociaz czasem trzeba zaplacic wysoka cene. Ja zaplacilam. Ale nie zaluje.

Nie przestawaj pisać, twój pokój i to co w nim piszesz był i jest dla mnie bardzo ważny.

Witaj Madziu
Czy oby na pewno to fala krytyki, czy na Forum dzieje się źle?
Czy dzieje się aż tak źle, że o swoim tęczowym pokoiku piszesz w czasie przeszłym?
Chętnie bys pisała dalej ale sama sobie wymierzasz karę i nie piszesz.
Za co ta kara? Przecież to Twój pokoik i Ty decydujesz jakie w nim będą kolory tęczy.

Nie zmienię odbioru, poglądów, spojrzenia innych. Jedynie co mogę to zadbać o to by mój przekaz był dobrze zrozumiany. Słowem pisanym dość trudno to zrobić

Dahud napisał:
Zastanawiałam sie kiedyś nad tym udzielaniem rad i wspieraniem. i myślę, że każda sugestia, historia, podzielenie się własnym doświadczeniem staje sie automatycznie i radą, i wsparciem.
Gdzieś Magdo tkwi problem, tylko gdzie....czy w Forum, czy w Tobie?
Na cos masz niezgodę. nie wiem na co.

Bardzo chętnie czytałam Twoje wpisy, Twoje rady często były w punkt. Potrafisz wstrząsnąć w odpowiednim momencie, przynajmniej tak było ze mną.
To, jak ktoś sobie to odbiera, to już jego osobista sprawa...ma do tego prawo,ile ludzi tyle ocen sytuacji
Dlatego ja czekam i chętnie poczytam co nowego u Ciebie. Kwiatuszek na dobry dzień

Cześć
Jeśli ja jestem strasznie szczęśliwa a jadę z osobą mi bliską w aucie i mówi do mnie cyt:"ale to wymarłe miasto" to problem tkwi w tej osobie a nie w mnie.
Pogody ducha

Magda, a ja Cie przepraszam
Nie powinnam sie wtracac w to co napisalas do Wery
Ona Cie inaczej zrozumiala niz ja, czyli to we mnie byl problem, odebralam Twoja krytyke tak jakby byla skierowana do mnie, a ja jeszcze jestem nadwrazliwa, sama krytyka mi nie przeszkadza, ale drazni mnie ocenianie. Nie powinnam sie wtracac. Bede nad tym pracowala
Wspieranie uwazam za rzecz cenna, mnie osobiscie bardzo sluzy, natomiast nie uwazam ze ocenianie, stawianie pod sciana, czy popychanie jest wlasciwe, ale to moje zdanie. Ja jestem za pokojem i miloscia na swiecie i na forum
Dobrze ze sie odezwalas. Myslalam o Tobie, jak sobie radzisz na nowym miejscu?
Pisz, rob to dla siebie. Ja tez sie tu duzo ucze, nawet ta sytuacja, fala krytyki, w ktorej wzielam udzial, jest dla mnie piekna lekcja. Mam nadzieje ze i Ty ja przepracujesz i nie znikniesz ze swojego pokoiku

Co u Ciebie? Wracaj i dziel sie

Dahud napisał:
Nie wygłupiaj się, pisz.
Zwroty - jakie by nie były - na tym akurat forum są istotne, choć mogą budzić sprzeciw, nie podobać się, można nie zgadzać się z kimś. Ale nikt tu nikomu źle nie życzy. Nie pisze się w czyimś wątku, by komuś sprawić przykrość czy dokopać.
Fakt, czasem, rzadko, zdarza się, że ktoś pisząc wyładowuje swoją frustrację (nie mam na myśli ostatnich postów u Ciebie), ale to jest objaw chorobowy. Ja to niestety kilka razy zrobiłem na priv także sam nie jestem żaden wyjątek to co ja będę ludzi się czepiał. Też mam cięższe dni, też burczę, też potrafię coś nasmarować bez pomyślunku.
Trzeba Madź brać na to poprawkę, że wszyscy jesteśmy w jakimś tam stopniu zaburzeni. Zdrowiejemy, tak, ale to nie oznacza, że nagle jakieś tam ideały z nas się robią czy cyborgi emocjonalne. Zresztą i zdrowym ludziom „odbija” od czasu do czasu, różnica taka, że oni nie przejmują się do tego stopnia, szybciej na coś machną ręką i pójdą dalej.

Aksamitko, hehe, dziewczyny się znają prywatnie, pozaforumowo i na pewno rozmawiają ze sobą inaczej poza wirtualem tak więc nieświadomie, parafrazując pewne znane powiedzenie weszłaś między ciacho a kawkę Ale ja widzę tego dobre strony, bo i Ty coś zobaczyłaś, a Magda dostała moim zdaniem wartościowe zwroty, takie do przemyślenia, między innymi od Bei.

Krzysztofie tak fajnie to ująłes... Nie wyglupiaj się, pisz.
Madzia...nooo...pisz
Nie daj się prosić

No i ...odwlok !!!
Napisalam taki dluuuugi post, w ktorym napisalam, co u mnie i... amba wciela...
No, coz, jeszcze raz, ale teraz krotko.
Dziekuje za odzew. Po tej fali negatywnych emocji w moim pokoiku, nie spodziewalam sie, ze ktos mnie jeszcze czyta. Dziekuje.
U mnie naprawde wiele dobrego sie dzieje. Praca fajna,troche inaczej, bo dom prywatny, ale nie gorzej. Mam sporo obowiazkow, ale ogolnie lzej.
A prywatnie...pokaze sie o stwierdzenie, ze, po prostu, fantastycznie. Jestem spokojna.i wciaz sie usmiecham. Ponawiazywalam mnostwo nowych znajomosci. Codziennie poznaj nowych ludzi. Zaaklimatyzowalam sie.
Za trzy tygodnie skoncze 51 lat.i w tym wieku zaczelam wszystko od nowa.Z bagazem doswiadczen zyciowych,roznych, z ktorych wyciagnelam wnioski. Nie popelnie juz drugi raz tych bledow. Wiele czasu potrzebowalam, ale dzis wiem, ze podjelam sluszna decyzje.
Juz sie nie boje, nie czuje potrzeby kontroli, daje sobie czas... Te uczucia, ktore mam w sobie teraz, sa tylko dobre.
Chcialam powiedziec, ze mimo, ze bardzo trudne i czesto boli, ale warto zawalczyc o siebie.. w kazdym wieku. ,,Zycie zaczyna sie po piecdziesiatce", w moim przypadku nabralo prawdziwego znaczenia. Ja zaplacilam ja moja walke wysoka cene... zalamanie nerwowe, proba samobojcza, na szczescie, nieudana...uznalam to za doswiadczenie, ktore mnie wzmocnilo i pozwolilo spojrzec na moje zycie z calkiem innej perspektywy. Teraz wiem, ze nie warto bylo.
Jestem zadbana, szczesliwa i spelniajaca sie, kobieta. Wiem, czego nie chce, a czego oczekuje od zycia. I to biore. Niesamowite, z jaka latwoscia mi sie to udaje. Wystarczylo ,,zostaw- oddaj Bogu"... ciezko bylo sie pogodzic z bezsilnoscia, ale gdy juz sie udalo...Zycie jest, po prostu, piekne. Pozdrawiam wszystkich i milego dzionka zycze.

Dahud, dzięki za tego posta. "Zostaw, oddaj Bogu" czyni cuda. W moim życiu działa to zwłaszcza wówczas, kiedy zrobię wszystko to, co sama mogę. Na co mam wpływ. Od razu bez ociągania. Jeśli wiem co mam zrobić. Nie zawsze wiem. I tu kłania síę mądrość z modlitwy o pogodę ducha. Ale tak sobie myślę że to co síę wie, że można w zupełności wystarcza

Madziu życie zaczyna się nawet wcześniej niż po 50-tce, ale czasami później jeszcze albo wcale. Mam na myśli to DRUGIE ŻYCIE - świadome.
Bądź świadoma swych wartości, nie pozwól sobie na zbyt długą żałobę po jakichkolwiek negatywnych odbiorach czyichś słów. Daj sobie czas na refleksje i pogodzenie się z faktem, że nie masz wpływu na to, co zrodzi się w czyimś umyśle. Bądź łagodna dla siebie.
Nie bądź zachłanna, niechaj wystarczą Ci ci, którzy Ciebie lubią.

EEEEEEEEEEE Magda wiesz ze i tak cie nawiedze ,moze w lutym nadal mysle czy finanse dadza rade ,jakos tak sie rozhulaam ze se i funa fundlam haha ,za to moje Bidne dziewcze jest pokrzywdzone bo ma UWAGA sierota tylko samsunga s 5 ,co za biada ,a tak jej potrzebne do szkoly ,ale moj stary stary 3 letni samsung j3 pokazal ze jego zycie telefoniczne sie zakancza ,stad nowosc,zyje mi calkiem ,i powoli lecz pewnie

Dahud napisał: !?
Pozdrawiam, miłego popołudnia życzę.

Uściski Nowa Dahud :-)

Dahud gratuluję również przeżyłam załamanie nerwowe i wypadło mi przez rok czasu połowa włosów. Dziś odrastają i widać nowe śmiesznie to wygląda bo nowe są króciutkie.a stare muszę obciąć. Wybieram się więc do fryzjera. Wiem o czym piszesz. Bóg jednak chce żebym żyła.
Pogody ducha
.

Dziekuje wam. Dawno mnie tu nie bylo, ale pochlania mnie realne zycie. Zagladam, ale nie mam czasu pisac. Jest dobrze. Mam niewiele czasu, bo duzo pracuje, ale caly wolny czas poswiecam sobie. Sprawiam sobie male przyjemnosci, znalazlam Gruppe alanon, mam juz calkiem skoro nowych znajomych, z ktorymi sie spotykam najczesciej, jak sie da. Wlasnie wyjechala ode mnie Sylvia. Oczywiscie, te pare dni bylo za krotko Dzis przyjezdza do mnie przyjaciel z bawarii i tez zostanie do moich urodzin. Dbam o swoj psychiczny spokoj. Zycie mi sie stabilizuje po przeprowadzke... Stale sie usmiecham.I to jest najwazniejsze. Uspokoilam sie, wyciszylam. Nie pozwalam nikomu na manipulacje moimi uczuciami. Zauwazylam, ze nie dramatyzuje juz i nie przejmuje sie blachostkami. Biore codziennie od zycia to, co mi daje. Jestem szczesliwa.

Dahud bardzo cieszy mnie twój wpis, Ode mnie jeszcze na osłodę dnia przytulas i kwioteczek choć teraz mieszczuch ze mnie więc powinnam napisać kwiat .
Wybierz sobie który chcesz.