Dzień dobry

Cześć. Od paru dni zaglądam do was i w końcu postanowiłam się przywitać. Chciałam się Was zapytać czy warto na początku swojej drogi do trzeźwości oglądać jakieś filmy o uzależnieniu - oglądam wywiady na yt z osobami które były uzależnione i z tego wyszły. Czy to bardziej szkodzi na tym etapie? Zaczęłam sobie pisać swoją historię w notatniku ale okazuje się, że byłaby dłuższa niż mogłoby się wydawać - ciekawe czy w ogóle by się tu zmieściła objętościowo :DW każdym razie nie pije jakoś półtora miesiąca - według schematów albo już trwa albo przede mną faza muru. Czuję się dobrze i sobie radzę. Z miłą chęcią z wami porozmawiam, powymieniam się myślami. Jakby się znalazł ktoś również i do prywatnej korespondencji to zapraszam z otwartymi ramionami   Wszystkim wam gratuluję siły i wytrwałości. Pozdrawiam, Kasia 

Witaj, 
Mi na terapii powiedzieli: aby nie pić możesz robić wszystko inne.
więc oglądaj sobie filmy na yt .
Tak między słowami wyczytałem że próbujesz samodzielnie , wspierając się tylko internetowo.. 
Nie oceniam, mi samodzielnie nigdy nie wyszło.
Nie piję od pierwszej wizyty w ośrodku terapii

Cześć Kejtlin Mi bardzo pomogło słuchanie podcastu "co ćpać po odwyku" w wykonaniu Strachoty i Żulczyka ^^ Za darmo na spotify jest. Fajnych zapraszają gości, mi najbardziej zapadła w pamięć rozmowa z Ewą  Woydyłło i Borysem Szycem ^^

Jasne. Każdy ma swoją drogę. Nie wykluczam poszukania pomocy gdy będę czuć,że sama sobie nie dam rady. Ale nie chcę się tu zagłębiać w swoje rozterki wewnętrzne. Wierzę, że dam radę.
Dzięki Mati. Zaznajomię się. Oglądam aktualnie wywiady Sekielskiego na yt.   I Jarka Wasilewskiego.

​​​​​​

Witaj Kasiu. 
Wywiady z osobami, które były uzależnione i wyszły z tego.
Ja bym to doprecyzował, które są uzależnione i potrafią obecnie normalnie funkcjonować bez używek.
Uzależnienie, tu alkoholizm nie mija - w sensie możliwości powrotu do picia kiedykolwiek. 
"Uczuleni na alkohol" jesteśmy już na zawsze.
Jeśli filmy czy wywiady dotyczące alkoholizmu wzbogacają Twą wiedzę i wpływają pozytywnie na Twe
samopoczucie - to sobie oglądaj. Polecam Ci także literaturę np. "Życie w trzeźwości", albo
książkę Dick'a Selvig'a "Nie piję".
Gratuluję Kasiu 1,5 miesiąca bez alkoholu.  Faza muru może jeszcze przed Tobą.
Samemu trudno o wiedzę jak zdrowieć, więc ja poszedłem po wsparcie i pomoc na mitingi AA. 
Nie zjedli mnie tam , a dali nadzieję i MOC. Jestem tam do dziś. 
Polecam: spis.aa.org.pl/
Doświadczeniom innych zawdzięczam dziś swoją trzeźwość. 
Dobrze, że jesteś. Pisz jak sobie radzisz. 

Witaj Kasiu 
Proszę abyś nie pisała posta pod postem. Jest 15 minut na edycję opublikowanego już wpisu. 
Klikanie na odpowiedz pod każdym wpisem powoduje powstawanie kolejnych wpisów.
Możesz w jednym wpisie odnieść się po nicku do każdego z osobna.
Jestem Monika alkoholiczka.

Moni74 napisał:

Witaj Kasiu 

Proszę abyś nie pisała posta pod postem. Jest 15 minut na edycję opublikowanego już wpisu. 
Klikanie na odpowiedz pod każdym wpisem powoduje powstawanie kolejnych wpisów.
Możesz w jednym wpisie odnieść się po nicku do każdego z osobna.
Jestem Monika alkoholiczka.

 

 Nie ma tutaj możliwości odpowiedzi bez cytowania, stosując odnośnik do nicka poprzez @ ? 
Dobrze już będę stosować się do zasad. Szkoda, że nie ma tutaj opcji podglądu treści i tego, że automatycznie się zapisuje to co piszemy jak wracamy do posta. Tak wiem marudzę. Takie tylko obserwacje - byłam na różnychh forach ale nie znalazłam takiego jak to jeśli chodzi o uzależnienia więc się rozgościłam. Muszę się tylko odnaleźć, nie bijcie :d

 

Nie musisz cytować i możesz używać @przed nickem, odnosząc się do kilku osób w jednym poście.

Pogląd też jest kiedy rozwiniesz pod polem tekstowym historie tematu klikając w - X
Tutaj znajdziesz też kilka pomocnych instrukcji:

niepijemy.pl/forum/przewodnik-i-instrukc...giwania-sie-na-forum

Witaj na forum 
 

Andrzejej napisał 

książkę Dick'a Selvig'a "Nie piję".

mam egzemplarz i chętnie przekażę zupełnie za darmo osobie zaczynającej droge do trzeźwości,
wystarczy do mnie napisać pw ustalimy szczególy

kejtlin napisał:

Każdy ma swoją drogę. Nie wykluczam poszukania pomocy gdy będę czuć,że sama sobie nie dam rady.
​​​​​​

Witaj Kasiu .
Dobrze,że bierzesz po uwagę taką opcję,
no i przede wszystkim,gratuluję Ci Kasiu 1,5 miesiąca trzeżwości.
Mnie na początku jak najbardziej filmiki i lektury  na temat alkoholizmu bardzo pomagały, dodatkowo ,dzięki temu forum dowiedziałam się  o mitingach online ,które bardzo polecam .,Jakiś czas później,zaczęłam stopniowo dopuszczać do siebie myśl o pomocy z zewnątrz i tak ,w 11 miesiącu trzeźwości poszłam  na terapię ,w której jestem do dziś.
Fajnie,że jesteś.
Jestem Krysia alkoholiczka. 

Witaj Kasiu
Jestem Janek alkoholik




dzisiaj nie piję

Chciałam się w ogóle zapytać czy jest tu ktoś w moim wieku albo zbliżonym? Nie, że mam coś do starszych ludzi. Absolutnie nie, szanuje .Ja mam niedługo 28 lat.  Chyba u mnie się zaczęła faza muru bo wczoraj miałam gorszy dzień, nastrój nie był taki jak ostatnie dnie. Albo wyszło zmęczenie po tygodniu w pracy albo może za dużo ostatnio dowiedziałam się na temat uzależnienia. Niektóre rzeczy takie oczywiste ale nie widoczne na pierwszy rzut oka gdy człowiek tkwi w etapie zdobyć coś do picia. Myślicie, że to ile lat człowiek spożywał ma jakieś znaczenie?  Dziękuję oczywiście za wszystkie odpowiedzi w moim temacie. Jesteście kochani.  Oczywiście dziś nie pije! 
 

Cześć Kasiu  ,

Wydaje mi się, że na forum jest tylu użytkowników i osób obserwujących nas z partyzantki, że mamy tu cały przekrój społeczeństwa. Są zapewne osoby również w Twoim wieku. Z racji coraz większej świadomości i dbania o zdrowie więcej osób młodych zaczyna dostrzegać dość szybko u siebie niepokojące symptomy. W tym roku wejdę w piątą dekadę życia, ale na swoje "usprawiedliwienie" powiem, że będąc w Twoim wieku moje picie zaczęło mnie niepokoić. Nie jakoś specjalnie jeszcze bo racjonalizowanie miałem super rozwinięte, ale ziarno zostało zasiane. Wystarczyły "zaledwie" dwa lata dalszego regularnego chlania aby zjechać na swoje własne dno i udać się po pomoc. Na grupie byłem jednym z najmłodszych, ale nikt nie dał mi w żadnym wypadku odczuć, że do niej nie pasuję. 
Czy miałem faze muru, do której też nas przygotowywano? Nie wiem... Zaczęły wychodzić na wierzch sprawy rozbabrane, nie załatwione, z którymi trzeba było radzić sobie zupełnie inaczej niż dotychczas. Oczywiście, że po jakimś czasie abstynencji i radości nadszedł okres nostalgii, przemęczenia, apatii. Bywały gorsze dni (jutro blue monday wypada wg wyliczeń ),ale posiadałem już chociaż podstawowe narzędzia do odwracania swojego myślenia w bardziej pozytywne kierunki. Co do okresu jaki człowiek pije... Czy ma to znaczenie? Jedni piją krócej i wpadają w sidła nałogu z całym impetem. Drudzy długo zbliżają się do czerwonej linii i przekraczają ją niezauważenie. Jeszcze inni piją dalej widząc już u siebie olbrzymie szkody, a niektórzy wykorzystują szansę i "rodzą się na nowo" - zmieniając drogę na tą trzeźwą.Ilu alkoholików, tyle historii. Tak bardzo podobnych do siebie, a jednak indywidualnych...

Pozdrawiam, Kuba  

Witaj na Trzeźwym Szlaku nooo ja nie mam nic przeciw tym trońkę później ode mnie Urodzonych Szanuję ich mam dopiero 69 lat

kejtlin napisał:

Myślicie, że to ile lat człowiek spożywał ma jakieś znaczenie?

Kasiu   myślę, że na trzeźwość nigdy nie jest ani za wcześnie - ani za późno.
Jako alkoholik uważam, że im wcześniej - tym lepiej, bo sięganie po alkohol nic dobrego nie zwiastuje.
Jeśli komuś alkoholowe "znieczulenie" zaczyna się podobać - może być problem   i tak prawdę mówiąc
dalszy czas picia i życia w "zakłamaniu" - to czas strat.
Ciesz się, że masz szansę ogarnąć swój problem w tak młodym wieku.   Ja doczekałem aż 43 lat
zanim mnie "oświeciły" konsekwencje mego picia.  Pewnych rzeczy niestety już nie ogarnąłem. 
Nie zazdrość pijącym. Tak na prawdę często nieświadomie maskują swoje pewne niedobory.
Radości z każdego trzeźwego dnia Ci życzę. 

Postanowiłam traktować swój temat jako taki dziennik, pamiętnik. Będę mieć gdzieś zapisaną swoją historię. Chociaż prowadzę też taki pamiętnik na telefonie ale tam już bardziej prywata. No i oczywiście jak będę potrzebowała jakiejś porady czy wsparcia to wiem, że mogę na was liczyć. Wy na mnie również - służę pomocą i wymianą doświadczeniami. 
​​​​​Dziś się nie wyspałam przez co rano samopoczucie było takie o. Ale później się poprawiło.  

Czy jest ktoś tutaj kto wytłumaczyłby mi na bardziej chłopski rozum program 12 kroków? Oglądałam i czytałam dużo ale jak zacząć właściwie..czy samemu trzeba odnaleźć z czym to się je ? 

Dziś nie pije  dobranoc 
​​​​​

Program 12 kroków jest programem wspólnoty Anonimowych Alkoholików. Aby postawić 12 kroków, trzeba zacząć chodzić na mityngi AA i znaleźć tam sponsora, czyli alkoholika z dłuższym stażem trzeźwości, który już postawił 12 kroków ze swoim sponsorem. 

A może tu jest jakiś "wirtualny sponsor" ?  
W sumie nie lubię tego słowa, wiadomo czemu. Nie mogli tego jakoś inaczej nazwać 
Odpaliłam sobie mityng AA online i na wieczór odpalę jeszcze jakiś. Dalej mam wrażenie, że to nie jest dla mnie bo mnie nie pomaga słuchanie o tym czemu ktoś pił i czemu przestał. Czy jestem jakaś ograniczona 

Absolutnie,nie jesteś ograniczona,próbuj wchodzić na różne mitingii myślę,że trafisz na swój ulubiony.

kejtlin napisał:

Odpaliłam sobie mityng AA online ...
Dalej mam wrażenie, że to nie jest dla mnie bo mnie nie pomaga słuchanie o tym czemu ktoś pił i czemu przestał.

Kasia  nie pomaga Ci słuchanie czemu ktoś pił, czy po prostu Ciebie to nie interesuje?
A co czujesz gdy ktoś opowiada czemu pił?
Przecież Ty też piłaś z jakichś powodów? 

Mi na początku bardzo wręcz pomagało czytanie i rozmowa tutaj na forum (jako jedyna odskocznia i ratunek w moim samotnym piciu), dalej pomaga, bo traktuję to miejsce jako swoisty spowiednik alkoholika.
Czytanie i wymiana zdań z osobami, które przeszły przez podobny "czyściec" daje pewnego rodzaju ulgę i poczucie, że nie jest się samemu w tym bagnie, przynajmniej ja tak to odbieram.

Świetnie, że jesteście,
Pozdrawiam

Tak sobie dalej analizuje różne rzeczy, doświadczenia innych, poznałam niektóre historię innych ludzi i ogólnie ludzi. Mimo to czuję się jakaś wypompowana jakby to nie było to czego szukam. Chciałabym znaleźć jakąś bratnią duszę nie wiem czy koniecznie taką która siedzi w temacie alkoholizmu a właściwie wychodzenia z niego ale nie skreślam nikogo. Nie wiem też czy kogoś kto jest nie w temacie, że tak powiem ale tym samym narażać się będę na ocenę mojej osoby. Sama nie wiem czy jak kogoś poznaje to ja powinnam zaznaczać to, że miałam taki problem i dalej każdego dnia go rozwiązuje. W każdym razie brakuje mi takiej jednej osoby by się zaangażować bo nie szukam i nie potrzebuje mnóstwa znajomych. To u mnie nie zdaje egzaminu bo od paru lat żyje w swoim świecie taki jaki mi pasuje. Ostatnio doszło do mnie, że ciężko jest się przyznać że jest się alkoholiczką - właściwie ostatnio moje myśli wokół tego krążyły, że nie sądziłam że mnie to spotka. Gdybym tylko wiedziała przy pierwszej tkniętej puszce piwa to bym ją wyrzuciła i nigdy nie zaczęła pić. Jest mi przykro, ze mnie to spotkało. Właściwie czuję się z tym sama bo z rodziną mam na bakier. Coś mnie męczy ale sama do końca nie wiem co - napić się nie chcę bo gdybym chciała to bym mogła bo na dole w spiżarce jest sporo alkoholu (ojca). Cieszę się z tego, że nie piję choć uwierzcie że ja naprawdę byłam jakaś zaślepiona bo ja myślałam że wystarczy przestać sobie pić i się przestanie. Teraz dopiero do mnie dociera jak wiele pracy przede mną a myślałam że nie będę po prostu pić i wszystko się ułoży. Ale głupia byłam.  Teraz to wiem, że to faza muru bo zaczęły się wahania nastroju.Chciałabym już lato. Żale, część 1.  

Kasiu  odpisałem Ci na PW.
Kiedyś każda wiadomość była sygnalizowana, teraz chyba nie jest - więc jeśli nie zajrzysz na swój profil,
nie będziesz wiedzieć, że ktoś napisał. Poczytaj sobie fajny tekst - Desiderata. Znajdziesz go w sieci pod tym właśnie hasłem.
Warto ćwiczyć w sobie taką postawę życiową, wtedy żyje się lżej. 
Pozdrawiam serdecznie. 

Gdybym wiedziała Kasiu, że się przewrócę to bym sie położyła, Ale nie wiedziałam. Dlatego swoje gdybanie odrzucam.
Myślę, że wiele osób (jak nie każdy?) spróbowało alkoholu. nie wszyscy sie jednak uzależniają.
Choroba jak choroba, żadna nie jest przyjemna. Alkoholizm dodatkowo widziany jest przez większość społeczeństwa jako cos pogardliwego, obrzydliwego, kojarzonego z rynsztokiem. Sama też miałam takie zdanie o sobie. Dlatego takie trudne jest przyznać się do tej choroby, zaakceptować jako alkoholika.
Tak jak Andrzejej gdzieś napisał......alkoholiczką jestem dla siebie. Reszty świata nie musze o tym informować. Informuję tylko tych, których powinnam, ja decyduję.

Początek jest bardzo trudny, te fazy...ech, huśtawka nastrojów, złości, gniewu. Emocje tańczą, psychika to sinusoida. Da sie przetrwać i żyć w zadowoleniu. Nie od razu tak sie stanie ale z czasem będzie coraz lepiej. Wiele pracy czeka, codzienna higiena zdrowienia przyniesie pozytywne efekty.
Dużo czasu aż nadejdzie moment olśnienia, że alkohol nie był i nie jest Ci do niczego potrzebny

Część Kasia  jestem Argi i jestem alkoholikiem. Od dawna śledzę Twój wątek i mam jedno zdanie takie filmy i programy Sekielskiego itp. są tylko poodpórką. Proponuję program 12 kroków. On zmienia życie. Pozdrawiam 

a spróbowałeś, że mówisz że to zmienia życie? Z Twojego wątku wynika że dopiero zaczynasz więc może wtedy się wypowiedz - jak ukończysz owy program.

​​​​​

Kasiu. Nie ma potrzeby cytowania postu, który poprzedza Twój.

Do tematu. Znam kilka osób, które przeszły program i mówią, że to zmienia życie, a na pewno pozwala na wgląd w siebie.

Dobrze, pardon wreszcie post od pana w moim temacie. Cieszę się :DWiem, że ten program działa ale wierzę w to tym którzy to przerobili - po prostu..jak czegoś nie spróbuję to się nie wypowiadam. 

A ten program można zacząć chodząc na mityngi stacjonarnie tylko? Swoją drogą jak na razie chyba do tego nie dojrzałam. 

Na pana trzeba mieć wygląd i pieniądze. A obu mi brakuje  ​​​​​​
Marcin wystarczy 

Nie przerobiłem programu, więc wspieram się opiniami z pierwszej ręki   Czyjeś doświadczenia i wiedza też są cenne. 

Co do sposobu przwprowadzania przez program - to już zależy od sponsora. 
​​​​​​​​

marcin napisał:

Na pana trzeba mieć wygląd i pieniądze.

Panie Marcinie   proszę nie tkwić w stereotypach. 
Dla mnie jesteś trzeźwy gościu, który wie, że "nie szata zdobi człowieka".
Zatem skąd ta kokieteria. 
Pieniądz jest ważny ale bez przesady, szczęścia nie daje. Jeśli ktoś mierzy człowieka zasobnością portfela - jest "chory".
A wygląd? Jesteś takim jakim Bóg Ciebie stworzył. 
Pozdrawiam. 

To był żart sytuacyjny 
Na forum jesteśmy równi, panie Andrzeju 

Pogody ducha 

marcin napisał:

Na pana trzeba mieć wygląd i pieniądze. A obu mi brakuje 

​​​​​​
Marcin wystarczy 

Nie przerobiłem programu, więc wspieram się opiniami z pierwszej ręki

  Czyjeś doświadczenia i wiedza też są cenne. 

Co do sposobu przwprowadzania przez program - to już zależy od sponsora. 

nie widziałam Cię to się nie wypowiadam
Ale i tak każdy z nas jest piękny
​​​​​​​​

kejtlin napisał:

a spróbowałeś, że mówisz że to zmienia życie? Z Twojego wątku wynika że dopiero zaczynasz więc może wtedy się wypowiedz - jak ukończysz owy program.

Myślę,  że wypowiadac  się może każdy na każdy temat, tylko kiedy nie ma doświadczenia jest siłą rzeczy traktowany za mniej wiargodnego, ale Swistak może na podxtawie swoich obserwacji to dostrzegł.
Ja też nie przeszedlem programu, ale sadzac po postach tych co przeszli, to na moje oko są nie tylko kumaci w tym co mówią,  ale i widać,  że ta praca dała im efekty. Czy wszystkim robiacym kroki ten program zmienił życie pewnie nie. Taka moja ocena faceta, który robi tylko kroki chodzac.
Ja wybrałem pracę z terapeutą i uczeszczanie na grupy wsparcia i dzieki temu też zmieniło się moje życie,  a raczej napiszę,  że dzieki wykorzystaniu tych narzedzi i wsparciu zmieniłem swoje zycie na lepsze. Ale znam takich co korzystali z tych samych form pracy i oni swojego życia nie zmienili. I tym sposobem dochodzimy do puenty.
To nie narzedzia (program 12 kroków,  terapia grupowa czy indywidualna,  aa, grupy wsparcia) zmieniaja życie czlowiekowi, to człowiek może zmienić swoje zycie uzywajac tych narzedzi. Ba znam takich co nie korzystaja z zadnych powyzszych metod pracy,  a tez zmienili swoje życie na lepsze.


​​​

szekla napisał:

Gdybym wiedziała Kasiu, że się przewrócę to bym sie położyła, Ale nie wiedziałam. Dlatego swoje gdybanie odrzucam.
Myślę, że wiele osób (jak nie każdy?) spróbowało alkoholu. nie wszyscy sie jednak uzależniają.
Choroba jak choroba, żadna nie jest przyjemna. Alkoholizm dodatkowo widziany jest przez większość społeczeństwa jako cos pogardliwego, obrzydliwego, kojarzonego z rynsztokiem. Sama też miałam takie zdanie o sobie. Dlatego takie trudne jest przyznać się do tej choroby, zaakceptować jako alkoholika.
Tak jak Andrzejej gdzieś napisał......alkoholiczką jestem dla siebie. Reszty świata nie musze o tym informować. Informuję tylko tych, których powinnam, ja decyduję.
 

tak sobie jeszcze nad tym myślałam..Niby alkoholiczką jestem dla siebie ale jak na przykład będę kogoś poznawać i x osobnik chciałby mnie gdzieś zaprosić i na przykład wypali czy napije się lampki wina a ja powiem że nie..i będzie dociekać.. A ja jeszcze bym nie chciała powiedzmy o tym mówić to co wtedy? 
Myślę też o różnych innych wielu sytuacjach pewnie każdy tak miał - bo jest wiele różnych okazji i alkohol wszędzie (prawie) się leje. Można się czuć nieco wykluczonym no bo powiedzmy, że poszłabym z kimś na jakąś rodzinną imprezę czy co kolwiek to przecież całemu światu nie obwieszczę, że jest taki problem. Najprawdopodobniej bym nie poszła by nie psuć zabawy innym. Skoro trzeba unikać gdzie jest alkohol to przecież głupie iść tam gdzie on po prostu będzie. A niestety nastały takie czasy, że alkohol to norma a się nie napijesz, no co Ty?? W ciąży jesteś?! 

Takie luźne rozważania bo oczywiście prędzej kontynenty się połączą niż dojdzie do moich zaręczyn z kimś a co dopiero ślubu  i to tak najogólniej napisałam to o czym myślałam też ostatnio. 

-Napijesz się?
-Nie.
Dlaczego?
-Bo nie i kropka.

Odpowiada Ci taka forma rozmowy?

Czyjaś ciekawość nie zobowiązuje mnie do tego, żebym powiedział komuś o moim alkoholizmie. Mogę za to dodać, że mam swój powód, o którym nie chcę mówić.