Od kiedy zaczyna się alkoholizm?

Mam 20 (w tym roku 21) lat. Mieszkam jeszcze z rodzicami. Komunikacja między mną a rodzicami nie jest dobra, żeby nie napisać dobitniej. Taka była odkąd pamiętam, ale pogorszyło się w moich późniejszych latach nastoletnich; dla moich rodziców liczyło się głównie to, żebym miał dobre oceny. I tak było zawsze. Gdzies tak od +- 17 r.ż. wszedłem w imprezowy tryb życia, bo zaczęły się ''sypać'' osiemnastki znajomych, co mnie włączyło w życie towarzyskie, bo wczesniej do takiego trybu życia mnie nie ciągnęło. Na tych imprezach alkohol się lał strumieniami, i inne używki też były, ale tego najwięcej. Standard. Z każdej takiej imprezy wracałem mocno napruty. Na drugi dzień miałem kaca, gdzie zdychałem z bólu głowy i nudnosci. Upijałem się tak, że wymioty zdarzały mi się jeszcze w towarzystwie kolegów i koleżanek. Ani jednej popijawy nie miałem bez wymiotów. Zawsze później, jak się źle czułem, obiecałem sobie, że to był ostatni raz, alkoholu nie wypiję przez kolejne kilka lat, ale to były tylko słowo, bo później szybko zapomniałem o tym. Jak miałem te 17 lat (wiadomo - niepełnoletni) rodzice rzucali gadkami, że tak nie mogę i muszę znać umiar. Na kacu nigdy mnie nie pielęgnowali ani wokół mnie nie skakali, tylko była umoralniająca gadka i tyle. Jak ja skończyłem 18 lat - przestali się wtrącać, nic nie komentowali, tylko czasem kręcili głowami, ale jakby nie obchodziło ich już to tak. Jestes pełnoletni - rób, co chcesz. Ale tutaj zamykam temat imprez, bo gdyby to o same imprezy chodziło, to nic by mnie pewnie nie martwiło. Ale ja polubiłem/ciągnie mnie - jakkolwiek to brzmi - do alko. Mimo skutków ubocznych jak wymioty czy kac nie mam urazu do alkoholu, odrzut do alkoholu miałem, tak, ale tylko w momencie trwania kaca, a potem jakos szybko ciało zapominało. Teraz piję cos w zwykłe dni, nie na samych imprezach (jw same imprezy nie byłby problemem). Wracam do domu i po drodze kupuję sobie jakies piwa czy mocniejszy alko, i wypijam to w zaciszu własnego pokoju. Z rodzicami się mijam, praktycznie mało co się widujemy, mimo że mieszkamy razem; oni mają swoje życie, ja swoje, a że piję sam ze sobą, a nie na ich oczach, to mnie zataczającego się nie widzą. Umiem ukrywać tak, żeby nic nie widzieli albo raczej widzieli jak najmniej. To tyle na temat rodziców w tym wszystkim. To picie zdarza mi się prawie codziennie. Od wielkiego dzwonu narzucam sobie jakąs przerwe, nie dlatego, ze chęci nie mam, a dlatego, że niepokoje się tym, jak ja reaguje na ten alkohol. Jak jest ten dzień, że nie piję, to jestem rozdrażniony, wszystko mnie łatwo wyprowadza z równowagi, wynajduje sobie jakies zajęcia, żeby nie mysleć zbyt, ale efekty są różne; tam z tyłu głowy krąży ta mysl, że jutro sobie wynagrodzę tą ''męczarnie''. I zacząłem się ostatnio zastanawiać, czy to już powinno mnie zaniepokoić, powinna mi się zapalić czerwona lampka? Nie chce w realu z nikim o tym rozmawiać, może by i się ktos znalazł, ale nie chce wychodzić na histeryka. Kiedy kończy się picie ryzykowne, a zaczyna prawdziwy problem z alkoholem?

Cześć Naruto  .
Dobrze,że jesteś,że w tak młodym wieku widzisz,zauważasz,że coś jest nie tak z tym piciem.Nie odpowiem Ci jednoznacznie,kiedy przekracza się granicę picia ryzykownego.Dla mnie ,żeby zacząć coś robić w tym kierunku,wystarczyło  to,że zaczęlo mi uwierać to moje picie,widziałam ,że to nie jest już ,,normalne" .
Jestem Krysia alkoholiczka .

Witaj naruto 
Dobrze, że Ciebie niepokoi bo sam piszesz, że kilka dni bez alkoholu - to męczarnia, którą sobie wynagrodzisz.
Nie będę oceniał Twego picia gdyż najlepiej oceni to terapeuta uzależnień. 
Ja jako alkoholik uważam zaś, że najlepszy efekt dla ewentualnego leczenia daje samoocena.
Jeśli sam stwierdzisz, że masz problem z kontrolowaniem picia - jest spora szansa, że zaczniesz coś z tym robić.
Zrób może sobie UCZCIWIE test:
www.psychologia.net.pl/testy.php?test=alkohol
U mnie alkoholizm zaczęły zwiastować takie sytuacje jak klinowanie na kaca przeradzające się w picie ciągami
i przy tym na początku - picie na "siłę" - czyli wymiotujesz, a za chwilę znowu kropisz aż się w końcu klin przyjmie. 
Zupełny bezsens, organizm się broni przed kompletnym zatruciem, a ja pragnę uraczyć go kolejną dawką. 
Mi w zdiagnozowaniu się pomogła obecność na mitingach AA.
Może i Tobie doświadczenia innych pomogłyby wypracować sobie jakieś sensowne zdanie na temat Twego picia? 
Dobrze, że jesteś. 

Witaj na forum 

No siema Naruto Uzumaki xd 
To może powiem ze swojej perspektywy. Zacząłem w podobny wieku co ty. Też osiemnastki, imprezy, plenerki z ziomkami. Niczego nie zawalałem, studiowałem, uprawiałem sport.. Nie mogłem zawsze się doczekać weekendów uhh. Walenie w puzon do odciny i też finał z rzygankiem xd Troszkę później jak wskoczyła mi ćwiara na kark (25 lat) to zacząłem też gazować w tygodniu. Pojawiły się pierwsze większe pieniądze, sukcesy wiec mieszała się u mnie pewność siebie z jakimś ciężkim brzemieniem. Wieczorkiem do CS'a wpadało z 5 browarków, a na zakończenie granka i setka się znalazła. Mimo wszystko organizm silny i metabolizm jak u dzieciaka, wiec kaca nie miałem, tylko delikatnie capiło ode mnie z rana alko. Przez ten cały czas nie widziałem w tym problemu, a już wtedy małymi kroczkami wciągałem się w sidła tego uzależnienia. Teraz wskoczyła mi na licznik 30-stka. Po serii różnych kompletnie złych sytuacji i tego, że kace zaczęły u mnie powodować kompletnego doła - przestałem. Gdy uświadomiłem sobie, że tak na prawdę alkohol jest jedynym elementem, przez który mam niepowodzenia i wiele kwestii zawalam to uznałem, że trzeba przestać. Nie jest to za wcześnie i nie jest za późno w moim przypadku, ale duży szacun za to, że Tobie w takim wieku zapaliła się lampka i jesteś tutaj z nami Z mojej strony mogę jedynie dodać, że bez kiitu żyje się 10 razy lepiej bez tego. Kiedyś miałem zawsze obawy co koledzy powiedzą albo że stracę swoją magie bycia duszą towarzystwa, gdy nie będę pił xD Ale nic bardziej mylnego
Powalcz o siebie i zobacz jak będzie, a jak uznasz, że nie dasz rady to zawsze można poprosić o pomoc! Po samym stylu pisania, składania zdań i składni widać, że jesteś inteligentny gostek wiec, liczę że podejmiesz słuszną decyzje  

Cześć Naruto 
Masz 20 lat. Zatem...szkoła? praca? Jak sobie z tym radzisz, bo przecież kase na alkohol musisz skądś mieć?

Nie jestem kompetentna by postawić Ci diagnozę, rzeknę więc, że mnie również Twoje picie zaniepokoiło. Myślę, że warto spotkać sie ze specjalistą od uzależnień i porozmawiać o tym, ewentualnie rozpocząć leczenie.
Piękny wiek, szkoda zmarnować kolejne kilka lat lub całe życie na chlanie. Póki czas, póki zauważasz

Cofnąłem się kilka/kilkanaście lat wstecz czytając tę historię. Nikt nie postawi diagnozy przez internet, natomiast jeśli mam szczerze napisać, co myślę po przeczytaniu Twojego posta - to moim zdaniem Twój problem z alkoholem już jest duży i znacznie większy niż Ci się wydaje. 
Ja mam 30 lat, ok. 10 lat piłem, w tej chwili zachowuje abstynencję od prawie dwóch, niestety te lata w których jesteś teraz Ty przepiłem i żałuję tego. 
Zrobię ze swoim życiem co chcesz, życzę żebyś nie powtórzył mojego scenariusza, nie warto, uwierz.

Witaj na Trzeźwym Szlaku

Pracuje. Miałem wielkie, ambitne plany na przyszłosc (medycyna albo weterynaria, w każdym razie cos medycznego), ale odpusciłem, chociaż dobrze zdałem maturę. Ale pracuje, bo potrzebuje pieniędzy, mimo że to nie jest praca moich marzeń, ale inna w moim przypadku - na razie - być nie może.
Może nie tyle chodziło mi o postawienie diagnozy przez internet (ja tak samo staram się nie leczyć z pomocą kochanego wujka google), ile o napisanie, jak to, co zawarłem w moim wątku, wygląda z ''boku i na chłodno'', czyli czy jest powód do niepokoju czy nie, zaczynać cos z tym robić czy machnąć ręką i nie panikować.
Piękny wiek? Mój? Ja tam bym chciał więcej niż 20 lat mieć, ale ja w ogóle zacząłem się staro czuć, dziczeje w swoim swiecie.
A jak wygląda taka wizyta w poradni leczenia uzależnień (na mityng bym nie poszedł, bo chyba by mnie palcami wytykano; ''co ten dzieciak tu robi?'')? Od czego się zaczyna taka rozmowa, jak już uda się zapisać i dostać? Jakie pytania zadają?

W trakcie pierwszej rozmowy poproszono by Cię byś opowiedział historię swojego picia, być może musiałbyś odpowiedzieć na kilka pytań na podstawie których zostałaby postawiona diagnoza. Byłem w dwóch poradniach na "pierwszych" rozmowach z nowymi osobami i zawsze dbano o mój psychicznych komfort, spotkałem się z dużą życzliwością. Możliwe że padłoby też nieśmiertelne pytanie "co czujesz" i nie chodzi tutaj o zapach, a o emocje jakie towarzyszą Ci w danej chwili. Wbrew pozorom udzielenie odpowiedzi nie jest łatwe.
Moim zdaniem jeśli ktoś rejestruje się na forum dotyczącym uzależnienia od alkoholu i zakłada swój wątek, to nie ma poczucia by panował nad sytuacją. 
Odwiedzałem to forum pewnie że dwa, trzy lata przed rejestracją. Byłem już zaawansowanym alkoholikiem chcącym poradzić sobie własnymi sposobami. Nie dałem rady. Gdybym mógł cofnąć czas podjąłbym działanie w realu wcześniej niż ostatecznie to zrobiłem.
Alkoholizm nigdy nie bierze się z sufitu. Im wcześniej dowiesz się co maskujesz alkoholem, tym łatwiej będzie to naprawić.

Zapisałam się do poradni uzaleznień telefonicznie.Po króciutkiej rozmowie , wizyta została wyznaczona na konkretny dzień i godzinę.Pierwsza wizyta polegała na rozmowie z lekarzem psychiatrą i postawieniem diagnozy,jeszcze tego samego dnia,miałam rozmowę z tetapeutką.Obawiałam się,że nie otworzę się,że nie będę wiedziała jak rozmawiać,o czym rozmawiać,ale terapeutka tak pokierowała rozmowę,że sama sobie dziwiłam się,że tyle powiedziałam na pierwszej wizycie,kolejne były raz w tygodniu a jak była potrzeba,mogłam dzwonić częściej.Teraz spotkania odbywają się u mnie co 2-3 tygodnie.Warto zapisać się,tam Ci powiedzą,czy jest coś na rzeczy,czy tylko dmuchasz na zimne.
Jeśli obawiasz się mitingów w realu,to możesz spróbować podłączyć się   online, możesz tylko słuchać,jeśli nie będziesz jeszcze gotowy,żeby odezwać się .
Chcesz mieć więcej jak 20 lat,bedzie tak i fajnie jakbyś wkroczył z pięknym i trzeźwym umysłem,kto wie ,może zacząłbyś też,spełniać swoje,nie spełnione ambitne plany.Jesteś młody,wszystko przed Tobą i to od Ciebie zależy,jak tę młodość przeżyjesz i jak nią pokierujesz 

"Teraz piję cos w zwykłe dni, nie na samych imprezach (jw same imprezy nie byłby problemem). Wracam do domu i po drodze kupuję sobie jakies piwa czy mocniejszy alko, i wypijam to w zaciszu własnego pokoju. "

"To picie zdarza mi się prawie codziennie. Od wielkiego dzwonu narzucam sobie jakąs przerwe, nie dlatego, ze chęci nie mam, a dlatego, że niepokoje się tym, jak ja reaguje na ten alkohol. Jak jest ten dzień, że nie piję, to jestem rozdrażniony, wszystko mnie łatwo wyprowadza z równowagi, wynajduje sobie jakies zajęcia, żeby nie mysleć zbyt, ale efekty są różne; tam z tyłu głowy krąży ta mysl, że jutro sobie wynagrodzę tą ''męczarnie''

Na chłopski rozum, powiem Ci jak facet facetowi - oczywiście, że masz problem z alkoholem (i w sumie wygląda na to, że jesteś już alkoholikiem, a w każdym razie masz zadatki).
Tutaj na forum nikt nie postawi diagnozy, tylko będziesz odsyłany po taką do specjalisty, na mityngi itd. 

'' I zacząłem się ostatnio zastanawiać, czy to już powinno mnie zaniepokoić, powinna mi się zapalić czerwona lampka?:
Oczywiście, że tak.

Pozdrawiam.

Witaj,
nikt z pewnością by Cię nie wytykal palcami na mitingu. To tylko Twoje projekcje.
Dobrze, że masz świadomość swojego picia, ktore Ci przeszkadza, co z tym zrobisz zależy od Ciebie.
Życzę mądrych wyborów 

Witam Wspaniale że trafiłeś na to Forum w tak młodym wieku bo masz jeszcze szansę wydostać się z tego bagna w którym tkwisz i umierasz poprzez własne wybory,"Dzieciak" ? dzieciak nie wie co czyni,jest niedojrzały dlatego popełnia błędy a Ty dojrzałeś do tego aby poszukać Pomocy dlatego Gratuluję Ci podjętej decyzji,Gratuluję Ci Odwagi i Mądrości która doprowadziła Cię do tego miejsca,do Grupy-Forumowiczów którzy pomogą Ci zawrócić z drogi która prowadzi na manowce,ratuj siebie póki możesz Twoje Życie jest bezcenne,spełniaj swoje marzenia,idź do przodu nie cofaj się bo za kilka albo kilkanaście lat będziesz żałował że nie posłuchałeś tych którzy pragnęli Ci pomóc,masz jeszcze tyle rzeczy do zrobienia,wszystko przed Tobą nie zmarnuj tego

Cześć Naruto

Jesteś w wieku mojej córki, która lubi mangi i anime.
Mam na imię Tomek, jestem współuzależnionym mężem trzeźwej alkoholiczki.
Gdyby ktoś poprosił mnie o napisanie tekstu "Wyobraź sobie, że masz 20 lat i jesteś alkoholikiem", to nie wysilałbym się, tylko skopiowałbym twoje słowa.
Od stawiania diagnoz jest terapeuta uzależnień, z nim porozmawiaj.
Alkoholizm to paskudna choroba. Paskudne w niej jest to, że chory wytwarza system iluzji i zaprzeczeń. Im dalej brnie, tym bardziej wypiera fakt, że jest uzależniony. Ty jak na razie masz świadomość, że coś jest nie halo. Niepokoi Cię twoje picie. Wykorzystaj tę czerwoną lampkę, bo nie masz gwarancji, że będzie zawsze świecić. Choroba alkoholowa tłumi wrażliwość na sygnały ostrzegawcze.
Alkoholizm to choroba postępująca. Pomyśl o najbardziej zniszczonych alkoholem ludziach, jakich znasz. Oni też kiedyś mieli 20 lat, pili dużo, odbierali sygnały ostrzegawcze. Nie wyglądali tak, jak teraz. Byli silni, młodzi, dumni z tego, że mają "mocne głowy". Zlekceważyli ostrzeżenia i chlali dalej. A dzisiaj są tam, gdzie są.
Życzę Ci mądrych wyborów.

Chce na początku wszystkim podziękować za odpowiedzi.
Z planów o medycynie czy wecie już nic nie będzie, to już grubą kreską skresliłem, to nie są łatwe kierunki, lata trudniej nauki, a ja nie do końca czuje się na siłach.
Siwy - jestes pewien, że to tylko moje projekcje? Ile znasz ludzi w moim wieku, którzy chodzą na mityngi, spotkałes kiedys takich? Występuje w przyrodzie takie zjawisko? Ja się mogę czuć staro, ale wiem, ile mam lat, nie zmienie tego ni huhu, co bym chętnie uczynił i wiem, jak traktuje się ludzi młodych. 20 latek dla takiego 50 czy 60 latka to dzieciak, który o życiu nic nie wie. Do ''pięknego'' wieku to temu daleko. W takiej poradni leczenia uzależnień powinno być inaczej, nie ma też chyba przyklejania z góry łatek ''alkoholik/narkoman'', a na mityngu to jakby z automatu leci, bo skoro tam jestes, to raczej nie z nudów, bo rozrywek brakuje.
W takich poradniach nie grzebią w życiorysie, nie wypytują o dzieciństwo, żeby poszukać, gdzie leży przyczyna itp?

Witaj na forum  Kasia
Możesz zatrzymać rozwój choroby w tym wieku.Możesz zaoszczędzić sobie wiele bólu i cierpienia.To wszystko w Twoich rękach.
Od diagnozy jest specjalista.Warto udać się do niego.Być może pijesz w sposób ryzykowny..i jesteś na granicy.
Mój syn dziś ma 24 lata.Kiedy pierwszy raz trafiliśmy do Przychodni uzależnień miał 18 lat.  został zdiagnozowany jako osoba uzależniona krzyżowo.

naruto2002 napisał:

Ile znasz ludzi w moim wieku, którzy chodzą na mityngi, spotkałes kiedys takich? Występuje w przyrodzie takie zjawisko? Ja się mogę czuć staro, ale wiem, ile mam lat, nie zmienie tego ni huhu, co bym chętnie uczynił i wiem, jak traktuje się ludzi młodych. 20 latek dla takiego 50 czy 60 latka to dzieciak, który o życiu nic nie wie.
....W takich poradniach nie grzebią w życiorysie, nie wypytują o dzieciństwo, żeby poszukać, gdzie leży przyczyna itp?

Nie dokońca się zgodzę,z tym ocenianiem.No może tak pomyślałabym ,gdyby ten 20 latek,szalał,przesadzał i jeszcze wpierał,że jest wszystko jak powinno być,ale jeśli taki,,dzieciak"( jak to mówisz),widzi,że jest coś nie tak a tymbardziej szuka dla siebie wsparcia i pomocy,no to szacun dla takiego ,,dzieciaka" .Naprawdę dobrze,że zapala się Tobie lamka,nie wstydz się,że jesteś tu,tymbardziej nie wstydz się iść po diagnozę a jak trzeba,to i prosić o pomoc 

Witaj na forum. 
​​​Mam na imię Alicja i jestem trzeźwą alkoholiczką.

W grupach AA, na które obecnie uczęszczam, są ludzie w przedziale wiekowym od dwudziestu kilku do pięćdziesięciu kilku lat. Wszyscy zdrowiejemy z tej samej choroby, tylko może tym młodszym udało się przerwać jej rozwój  na wcześniejszym etapie. 
Na mój pierwszy mityng poszłam w wieku 41 lat. Ale alkoholiczka, która mnie na niego zaprosiła, zachęciła, namówiła i wprowadziła, miała wtedy 23 lata i była już od dwóch lat trzeźwa. To było w 2004 roku, jesienią, i od tej pory zarówno ta dziewczyna, jak i ja, jesteśmy trzeźwe. Ona pracuje jako terapeutka uzależnień. 

We Wspólnocie AA w Polsce przeprowadzono w latach 2018 - 2019 ankietę, z której wynika, że osoby w wieku od kilkunastu do 30 lat stanowią około 6 procent uczestników, a osoby w przedziale wiekowym od 31 do 40 lat stanowią 20 procent uczestników.Kolejne 27 procent ma od 41 do 50 lat, 28 procent to ludzie w wieku od 51 do 60 lat, a 19 procent ma powyżej 60 lat. 
Tak to wyglądało kilka lat temu. Teraz ankieta jest przeprowadzana po raz drugi. Jestem ciekawa jej wyników. 

Młodzi w AA są bardzo aktywni. W Europie organizują nawet cyklicznie własne konwencje pod nazwą EURYPAA (European Young People in AA).Działa również w internecie grupa  "MłoDOŚĆ" organizująca mityngi online. Jak sama nazwa wskazuje, tworzą ją młodzi, którzy mają dość picia. Może i ty się odnajdziesz wśród tych osób. Grupę znajdziesz pod adresem  www.grupamlodosc.pl  
Powodzenia i odwagi.

 Jeśli natomiast chodzi o moje pierwsze spotkanie z terapeutą uzależnień , to ten, u którego byłam, zaczął je od pytania "Z czym pani do mnie przychodzi"? Z reguły od tego się zaczyna, a potem to się już samo toczy. Jeśli się na takie spotkanie zdecydujesz, możesz zacząć od opowiedzenia tego, co nam opisałeś w swoim pierwszym poście. Nie wiem czy jesteś już uzależniony, czy jeszcze nie. Uzależnienie to taka cienka czerwona linia, którą przekracza się niezauważalnie. Ale jeśli się ją przekroczy - to już nie ma powrotu do normalnego, kontrolowanego picia alkoholu. Moim zdaniem, masz już symptomy uzależnienia. Ale czy jesteś w stanie mi uwierzyć? 

Opowiem ci coś jeszcze. Gdy już byłam na terapii grupowej, ten sam terapeuta, o którym napisałam powyżej, zaprosił mnie kiedyś do eksperymentu dwóch krzeseł. Ustawił na środku sali dwa krzesła. Gdy usiadłam na jednym z nim, zapytał, ile lat miałam, gdy piłam w sposób, który mnie już niepokoił. Powiedziałam że około dwudziestu. On odparł, żebym sobie wyobraziła, że na ty drugim krześle siedzę ja, tylko ta młodsza ja, ta dwudziestolatka. I poprosił, żebym tej dwudziestoletniej dziewczynie opowiedziała, w myślach, co się będzie z nią dalej działo, jeśli teraz nie przestanie pić. Tak zrobiłam. Wtedy terapeuta poprosił, żebym się przesiadła na to drugie krzesło, jako dwudziestolatka. I spytał "Pani Alu, czy ona pani uwierzyła?" Opowiedziałam że niestety nie. A on stwierdził: "No właśnie. Bo ona tego wszystkiego musiała sama doświadczyć, żeby uwierzyć". 
 

Na mityng to nie, ale do poradni się zapisze. Dla spokoju własnej głowy, żeby wiedzieć, na czym stoję, a nie potem obudzić się za późno. 

To dobra decyzja. Idź a potem wróć i opowiedz jak było. 

Witaj naruto
Jestem Janek alkoholik




dzisiaj nie piję

Witam. Dzisiaj mam wizyte w poradni uzależnień (sam jestem zaskoczony, że udało się załatwić tak szybko termin). Wieczorem odezwę się i napisze,jak było.
Pozdrawiam.

O, fajnie. Chętnie przeczytam twoją relację z pierwszej wizyty u terapeuty. 

Cześć 
Ja też chętnie przeczytam o Twoich wrażeniach ze spotkania 
​​​​​​​
To, co pisałeś o rodzicach, bardzo dobrze znam, dla moich też liczyły się tylko oceny, a zanim się wyprowadziłam, też nauczyłam się kłamać i ukrywać. Dobrze, że teraz zauważyłeś swój problem, bo możesz zmienić coś w swoim życiu i nie będziesz miał tego okropnego poczucia żalu, że przepiłeś najlepsze lata swojego życia, a mogłeś np. rozwijać swoje hobby, edukować się. Ja mam coś takiego, przez co czuję się jakby "do tyłu" w porównaniu z innymi.
 

Pelagia - dlatego ja swoich uczę się mieć (a to wbrew pozorom nie tak łatwo przychodzi) teraz tam, gdzie oni całe życie mieli mnie, a że tu nie można używać słów powszechnie uznawanych za wulgarne, to napisze, że mam ich - próbuje - w tyle. Ich interesowały tylko dobre stopnie, a że ja to spełniałem wzorowo, chłopiec był ze mnie prawie idealnie grzeczny, to oni innymi sferami mojego życia podcierali sobie tyłki. Oni rodzicami być nie powinni, to taka moja luźna refleksja na ich temat. Żyje z nimi, mieszkam jeszcze, ale jakbysmy byli obcymi ludźmi, współlokatorami. Dlatego ja już pracuje (w siną dal odpłynęła med/wet), żeby mieć jakiekolwiek swoje pieniądze (chociaż byłoby ich stać na spokojne utrzymanie mnie i jeszcze kogos). Że ukrywam to i owo teraz? No pewnie, po co mają widzieć cos, czego widzieć nie powinni?
 

Naruto skoro jest źle to kto Cię zmusza aby z nimi mieszkać? Bierz stery w swoje ręce i bądz odpowiedzialny sam za siebie.Dlaczego się nie wyprowadzisz?
Dlaczego twoji rodzice mogą/ mają utrzymywać kogoś kto jest pełnoletni?
Mam w domu 20- latka.W czerwcu się wyprowadza.I wiem że to mu tylko pomoże .Pomoże być odpowiedzialnym młodym człowiekiem.
 

Nie napisałem, że mają to robić, tylko że byłoby ich stać na utrzymywanie np mnie, bo mają na tyle srodków, ale są też centusiami, pisząc nieelegancko. To co innego. Przepraszam, że nie na temat tego, o czym napisać miałem, ale nie czuje się w nastroju, żeby dzisiaj o tym pisać. 

Masz 21 lat ,dwie zdrowe ręce i nogi.Z tego co pisałeś zakończyłeś edukacje.Rodzice nie mają obowiązku aby Cię utrzymywać.To ich dobra wola.
Dlaczego się nie usamodzielnisz? 

Po rzuceniu pica dalej mieszkałem z rodzicami. Próbowałem przez około 6 miesięcy zmieniać mamę, bo to o nią głównie chodzi, ale to nie przynosiło efektu. Doszedłem do takiego momentu, że powiedziałem jej wprost, że jeśli nic się nie zmieni pomiędzy mną a nią, to widzę dwie opcje: albo zapiję, albo się wyprowadzę. Wołałem się wyprowadzić nić pić. I to zaowocowało   Już po kilkunastu tygodniach od wyprowadzki czułem się lepiej.

Siema naruto, i jak tam Ci leci czas? wytrzymujesz w swojej trzeźwości?

NARUTO 2002 - Czerwona lampka już dawno się zapaliła!
Jeśli rozważasz już problem...to znaczy nie jest dobrze!
Alkoholizm zaczyna się gdy ty zaczynasz się zastanawiać nad problemem!
czyli już się zaczął!

Dromax, sam z doświadczenie wiem, że na młodych ludzi obecnie nie działają górnolotnie wypowiedziane słowa okraszone wykrzyknikami od gościa, który ma niebiańskiego avatara w swoim profilowym. I słusznie, bo era duchowych przewodników powinna się zakończyć. Retoryka się zmieniła, a mentorem dla drugiego człowieka jest ktoś kto stawia się na równi, prowadzi prostą lecz dosadną narracje oraz wykazuje się dużą dozą empatii. Nie zmienia to oczywiście faktu, że w większości przypadków osoba, która ma problem z alkoholem musi sama dostać mocno po tyłku, aby zrozumieć, że droga, którą kroczy jest zła. 

To jest krytyka mojej wypowiedzi!
Jaki ma cel???

Oj nieee, szanowny Dromaxie, to nie była krytyka, lecz mój punkt widzenia. Nic do Ciebie nie mam W obecnych czasach ludzie zbyt osobliwie traktują wszelakie wypowiedzi w kontekście ich persony. Niesłusznie. 
Spojrzenie z mojej perspektywy jako "jeszcze" młodego człowieka, było raczej wypowiedzią czysto socjologiczną. W kontekście ogółu wątku jaki jest tu prowadzony może autor tego właśnie szuka, a może też się mylę. Niemniej jednak nie chciałbym prowadzić dyskusji z Tobą na ten temat, bo to wątek Naruto