Emma

Emmo ,ja na początku,też miałam problemy ze snem,z czasem spałam coraz lepiej,w końcu zaczęłam spać jak dziecko a najbardziej pamietam jak cieszyły te trzeźwe poranki i  jeszcze świeżo pamiętająć te kace poranne ,to nawet te niewyspane poranki były i są czymś cudownym .Na sen  pomagało mi wypicie ciut przed snem szklanki ciepłego mleka z miodem.
Emmo,może nie zdajesz sobie sprawy,ale swoją obecnością i wpisami,bardzo pomagasz tu,mnie też,dziękuję,że jesteś  .
Miłego dnia życzę  .

Krysiu, dziękuję! Pomagając innym pomagamy sobie. Truizm ale jak napisałaś że i mój głos się liczy to kolejny PYK- dawać zamiast się uzalac. Wybrzmialo.  Mam już namiar na nowego terapeutę. Coś kiedyś czytałam o ludziach zewnatrzsterowalnych ale myslalam, że mnie to nie dotknie. Dziś boli,  że mnóstwo osób się odwrocilo kiedy się przyznalam i to dumna że się przyznalam.  Wyszło na to, że samotność była niby powodem sięgania, a teraz myślę że odwrotnie.  Co nie zmienia faktu,  że słabo. W Warszawie wracam z pracy do domu i piszę tutaj,  na wyjazdach nie piję,  cieszę się z nowych wrażeń, kiedy mieszkam w małym mieście skupiam się na relacji z Rodzicami.  Złapałam katar, zrobiłam bardzo dużo w pracy, nie kupiłam.  Powoli,  24 h, są postępy.  Nie wiem skąd E. Woydyllo ma wiedzę jaką ma ale zaczynam myśleć że trzeba napisać poradnik, jest chyba taki znany Felek też.  To Wy-my mamy wiedzę,  kurczę, Mili,  nie pijemy dziś i może coś kiedyś razem zrobimy? Nie, nie jest łatwo,  tu są tylko szczatkowe informacje, oczywiscie ale tak jak z serca gratuluję wszystkim trzezwienia od miesięcy tak myślę że kiedyś warto przekuć te bóle w coś systemowego. 
Trochę nie mam siły, boję się leków także wit C i tyle ba dziś A miałam sprzątać i znów się pakować.  Trzymajcie się ❤

Emma napisał:

  Wyszło na to, że samotność była niby powodem sięgania, a teraz myślę że odwrotnie. 

No właśnie  Też tak teraz myślę.
Wcześniej mi sie wydawało, że sama, że w podeszłym wieku, że nie dam sobie rady.....A tu bach: odkąd sama to trzeźwa, szczęśliwa, i dobrze sobie radzę. I to jest dla mnie piękne.
Pytasz skąd tyle wiedzy ma Ewa Woydyłło? Otóż od Nas-Alkoholików, jak i również od swojego mężą-alkoholika.

Ta wiedza cały czas krąży. My-Alkoholicy przekazujemy ją terapeutom, terapeuci przekazują ją Nam.
Moja terapeutka dość często powtarza....Wy Alkoholicy jesteście moimi nauczycielami.

Z tą pomoca jest też jak z kołowrotkiem, działa w dwie strony. Ci, na początku drogi pokazują niepijącym już dłużej, gdzie byli i gdzie nie chcą wracać, "starsi" opowiadaja jak sobie radzili 

Rozjaśnisz zewnatrzsterowalnych?

Jasne,  zewnątrz to  ci którzy potrzebują bodźców.  Wewnątrz sami są bodźcem.  Czyli my jesteśmy z grubsza zewnątrz. Dziękuję 

Polecam artykuł na psychologia i Ty o poczuciu kontroli. O zewnatrzsterownosci jest tam naukowo i wyczerpująco. 

Ja dziś gorzej, wyrzuty sumienia level hard. Umówiłam się na terapię ale: pani polecona, tylko że nie ma w Internecie informacji, że zajmuje się uzaleznieniami, a to podałam uczciwie jako jeden z powodów szukania pomocy. Może powinnam była podać jako jedyny?

Dziś nie pijemy. Udanego dnia! 

Ps. Trochę się martwię o Różyczke (urwany wątek w ciągu) i Aknum (zamknięty wątek). Mam nadzieję że nic złego się nie stało.  

Emma, możesz do tych osób napisać prywatną wiadomość. 

Emma napisał:

Umówiłam się na terapię ale: pani polecona, tylko że nie ma w Internecie informacji, że zajmuje się uzaleznieniami, a to podałam uczciwie jako jeden z powodów szukania pomocy. Może powinnam była podać jako jedyny?

To Twoja decyzja.

Wg mnie warto iść do kogoś, kto ma wiedzę na temat uzależnień. Swego czasu miałem okazję rozmawiać kilka razy z terapeutką czy raczej psycholożką. Tyle że to były rozmowy raczej płytkie i prawie nic nie wyniosłem z nich.

Dzięki Marcin. 
Nie bylam uczciwa tylko szczera i trafiłam na niezlą harpie- pomoże za wizytę za 300 PLN. Nie, szukam sama. 
Trudne jest to jak się zapija po 3 latach i wie że jest niejeden temat do ogarnięcia.  Póki co NADAL  dziękuję,  nie piję,  trzymam kciuki. Ale trudno mi bardzo. 

300zł za wizytę?
Nieźle się pani ceni.
Jak chcesz to napisz na priv, dam Ci namiary na mojego terapeutę, może się dogadacie
 

Heloł dziękuję za troskę. Nic złego mi się nie stało, nie piję za 2 dni będą 4 miesiące bez alkoholu:)

Arbuz, dziękuję,  jak napisać wiadomość prywatną? 
W okienku po logowaniu mam 3 prywatne, wybieram i jest info o błędzie. Jestem zalogowana. 

Aknum, super,  ja też dzis nie piję,  ale od wczoraj mam tryb babskie dni więc nie żyję.

Nie pijemy dzis, dobrego dnia!

Kurcze, jak próbuję do Ciebie napisać to też mi wyskakuje błąd 

Oki, dzięki, to mam nadzieję że administrator tu zajrzy albo proszę o podpowiedź jak skontaktować się z administratorem- taki mam komunikat jak próbuję napisać na priv albo sprawdzić 3 nieodczytane wiadomości, które ktoś (Dzięki) do mnie napisał. 

Napisałam w zakładce "problemy techniczne..", więc pewnie w ciągu dnia ktoś z moderatorów/administrator tam zajrzy.
 

Dziękuję bardzo:) 

Sprawdziłam,  nie mam jakiś szczególnych ograniczeń w telefonie. Dzięki za ruszenie sprawy. No to czekam. I nie piję ofc.

Zaraz idę na spacer  z sąsiadem- pije mocno, poprosił o spacer... spróbuję mu przekazać co wiem. 

Ciekawa jestem Twoich myśli, odczuć po tym spacerze.

Niewiele trafiło chyba .  Ale. Odpowiedziałam o swojej drodze,  o 24h, o halt, o tym co wiem i gdzie ja szukałam pomocy. Ja byłam uczciwa.  On na spacerze zaczął czuć się coraz gorzej.  Czyli chyba wypił przed i nie był świadomy że wejdzie mu alkohol mocno po kilku godzinach. Niestety. Dla mnie stety bo wiem już że picie to choroba postępująca. 

Zapilam. Nie będę tłumaczyć ale wrócę tu trzeźwa. Wczoraj zapilam. Ogarnął mnie nieprawdopodobny strach. I zamiast poradzić sobie z emocjami zapilam. Rozumiem że tak działa choroba. Trzymajcie kciuki proszę. 

Witaj Emmo. Chodzisz po bardzo cienkiej linie. Zamiast się skupić wyłącznie na sobie, Ty chcesz pomagać innym. Po to żeby coś przekazać, trzeba to najpierw mieć ugruntowane w sobie. Każda sytuacja w początkowej związana w początkowej fazie trzezwienia związana z alkoholem, jest zagrożeniem, wyzwalaczem. Może się wydawać, że nie. Może się wydawać, że nic się nie stało. Dzisiaj może nie ale to pozostaje w mózgu i podświadomości. Znam ludzi co roku już chcieli być terapeutami. Odbili im się to czkawką. Skup się na sobie i tylko sobie. Pomóż sobie. Na innych przyjdzie czas. Dzisiaj podnieś się i zrób wszystko aby nie wracać na stare tory. Powodzenia. 
Jurek alkoholik. 

Wstałam, będę układać co się da. Napisalam prośbę o terapię w przyszłym tygodniu w mieście w którym spędzę kilka tygodni. Mały krok ale zrobiony. Terapeuta uzależnień  najblizej pracy , bez szukania, cena ok. Cała się trzese. Z jednej strony bylam pewna że się to nie powtórzy, z drugiej nikt mi na siłę % nie podał. Nie piję TERAZ, zaczynam od nowa. Dobrego dnia dla Was.


Dziękuję za odpowiedź Jurku. Jak widać schemat prawdziwy. 

Emma, możesz na chwilę wejść na forumowy czat?

Tak już wchodzę 

Emmo
Kroki I-XII wymagają kolejności, nie da się pominąć II-XI i przeskoczyć na XII (niesienie posłania)
Tak samo robiłam tworząc te Forum. Nie zliczę ile dostałam ostrzeżeń i zawsze było: ja wiem lepiej, ja sobie poradzę.
Dziś wiem, że był to brak docenienia potęgi tej choroby i złudna wiara we własną silną wolę. Ja Alkoholiczka takiej woli do alkoholu nie mam.
Dlatego najpierw JA, potem inni. Bo nie dam nikomu czegoś, czego sama nie posiadam.

Wstawaj, otrzep kolana i niech to będzie dla Ciebie dobrą lekcją.
Tak jak w Desidracie "Nawet porażka może byc lekcją pokory"
Dziękuję za szczerość

Dziękuję za wsparcie w potrzebie. 

Mam pytanie. Powiedziałam Mamie że jestem chora i idę na terapię uzależnienia od alkoholu. Mama nie sypią, ojciec ucieka z domu np do lasu. Sprawdził czy bylam w pracy. Mama nastawiam mnie na ciężką rozmowę z ojcem. Mam być pokorną. Bo on całe życie chciał dobrze. Jak z taką emocją przetrwać.  24h i halt w praktyce mi się w tej chwili ma nasuwac rozumiem. 

Emmo
Daj Rodzicom czas, potrzebują tego na oswojenie sie z tą informacją, przemyślenie. Pewnie dla Nich to szok.
Najważniejsze, że powiedziałaś, to świadectwo Twojej szczerości wobec Nich a szczerość to milowy krok do zdrowienia.
Czas a w tym czasie działaj, lecz się dla siebie. Za jakiś czas zbierzesz tego owoce

Dzięki Emilia. Mama mi wyrzuca, ojciec powiedział że zrywa ze mną kontakty.  Ok, tego się bałam.  Ale oddycham, nie wyjdę kupić. 

Emma,
szczerość wobec siebie to podstawa żeby przesunąć się choć o krok do przodu. Szczerość wobec najbliższych jakkolwiek początkowo bolesna dla obu stron, może okazać się tarczą ochronną w późniejszym czasie. Dla mnie mama i siostra były tzw osobami bezpiecznymi, do których w momentach głodu i zwątpienia w trzeźwe życie mogłem się udać. To bardzo ważne aby stworzyć sobie listę osób, kontaktów nawet tylko telefonicznych, do których będziesz mogła się udać/napisać etc. 
Nie mieszkałem z bliskimi i nie wiedzieli o tym co ze mną się dzieje. Spotkania raz na tydzień na obiadku - przychodziłem trzeźwiutki, pachnący itd. Nadszedł jednak czas gdy topór już nad głową wisiał i czułem, że sam nie dam rady. Albo ze sobą skończę, albo poszukam pomocy. Udałem się na rozmowę do mamy. Powiedziałem o swoich problemach, o tym, że zlikwidowałem jej lokatę bo nie miałem za co chlać. Powiedziałem o wszystkim. Zrzuciłem ciężar z siebie. Zrzuciłem niestety na jej barki, ale to było dla mnie w tym momencie jedyne rozwiązanie jakie widziałem. W jednej chwili utraciłem zaufanie, nie utraciłem jednak rodzicielskiej miłości. Zawsze w kwestii wychodzenia na prostą mogłem zwrócić się do niej po pomoc. Pracując nad sobą odzyskałem również zaufanie bliskich. Czy w 100%? Widząc nasze relacje, to że po latach potrafimy nawet zażartować z tych mrocznych dla nas czasów myślę że tak. 
Pierwszym krokiem do moich zmian było przyznanie się przed sobą (wtedy jeszcze nie zaakceptowanie) i właśnie rodziną o problemach jakie mam. To był jeden krok, ale miał niewątpliwy wpływ na następne lata mojego życia.

Pozdrawiam

Dzięki Kubek3city, że się tym podzieliles. Ja usłyszałam jeszcze raz a zerwe kontakty - od ojca, który tak zrobił z wieloma osobami. Niestety na moje opowieści ze to choroba i informuje że będę się leczyć było zaprzeczenie sensu terapii, bo przecież Mama pielęgniarka wie czym jest alkoholizm, jej brat się zapil, generalnie zawiodłam. Czuję się lepiej, nie wiem czy to uznanie słabości ale trudno-bedzie jak będzie, ja na te terapię idę, i mam nadzieję że mnie wzmocni. Lista osób to dobry pomysl- nawet tutaj dostalam kontakt i wsparcie niespodziewanie. I jestem pewna, że to doświadczenie ma związek z życiem w uzależnieniu emocjonalnym i zakładaniu masek A nie przeżywaniu. Mialam byc silna i spelniac oczekiwania. I tak bylo az walnęłam. Wprawdzie zapilam po tym jak już tu trafiłam ale czuję zmianę perspektywy. Jesli nie teraz to rozpadlabym się po śmierci rodziców także ktoś nade mną czuwa. Dobrze, ze jestescie. 
Pozdrawiam 

Wiem, powoli, spokojnie, ale mam zadzwonić już w poniedziałek do terapeutki się umówić. Dziś dużo czasu tu spędziłam. Czuję ulgę. Przewrotnie, skoro kontakt z rodzicami to zgliszcza, ale widzę wreszcie siebie: teraz bezsilną wobec alkoholu.  Miłego popołudnia 

Jestem z Tobą, Emma

Trzymaj się Emmo,fajnie,że wyciągasz wnioski i działasz.Trzymam mocno kciuki  .

Dziękuję Ada!

Dziękuję Krysiu. Dużo mi dało też to, że inni też pisali o zapiciu i swoich obserwacjach przed i po terapii, o nie piciu v. trzezwieniu i o szczerości, uwaznosci. Pozytywnie a nie moralizujac.  I poranną rozmową z jedną z nas zaczęłam się nagradzać A nie kopać.