Witam wszystkich. W ostatnią niedzielę uznałam, że alkohol jest dla mnie jak dzikie zwierzę, które, wydawało mi się, że oswoiłam. Za każdym razem, kiedy trzymałam klatkę otwartą, po krótkiej wymianie czułości i zabawie, bestia zaczynała szczerzyć kły, bywało, że mnie powaliła i bolało. Nie opanuję jej. Jest mi źle, bo wydawało mi się, że mamy dobrą relację. Ale przeceniłam swoje siły. Nie umiem się z nią obchodzić. Musi zostać w klatce, chociaż mruczy czule i przymila się. Od niedzieli omijam klatkę. Boję się bestii.
Mam bliskie osoby, kocham. Ale nie ufam poza nimi innym ludziom, żyję do środka. Nie gadam o problemach. Jestem wobec siebie krytyczna, nawet bezlitosna, zżerana poczuciem winy. Leczę od lat nerwicę. Bywa, że głowa daje popalić. Ciało to odchorowuje, myśli rozsadzają głowę. Alkohol stał się wtórny wobec moich niedomagań. Szybko koił. Byłam miła. Towarzyska. Nareszcie wyluzowana. Normalna?
Ale fałszu nie trawię bardziej niż samej siebie.
Proszę o nienaciskanie na pójście AA, czy terapię. Dla aspołecznego introwertyka to jak striptiz na rynku miasta. Jeśli mam do tego etapu dojść dzięki bardziej doświadczonym - tak się w końcu stanie.
Po prostu na razie chcę tu do was zaglądać, potrzebuję tego.
Dziś też nie wypuszczę bestii.

Witaj
Czytaj zatem, pisz i bierz to co dla Ciebie
Jestem Monika alkoholiczka.

Witam. Jerzy alkoholik.

Witaj na forum
Ja mam na imię Alicja, jestem alkoholiczką, trzeźwą dzięki profesjonalnej terapii, programowi 12 kroków i spotkaniom Wspólnoty Anonimowych Alkoholików.

Witaj
Czytaj, pisz.....po prostu bądź.
Nie będe do niczego namawiać, sama kiedyś coś postanowisz. Oby było to dobre postanowienie a jakie? Zobaczymy
Powodzenia życzę.

edit: fajnie, że jasno postawiłaś sprawie. Naprawdę super

Witaj na forum

Witaj na forum
Jestem Waldek alkoholik.

Witaj
Warto nie pic, trzezwiec i dbac o siebie.
Powodzenia

Witaj jestem Olek
jestem alkoholikiem.

Darek alkoholik

Ta bestia to ja - jeszcze nie dawno. Zamknięta w klatce przed światem. Alkohol okazał się tylko malutkim kociątkiem, na które mam uczulenie. Nie podchodzę już do kotka i się go nie boję. Największym wrogiem dla siebie okazałam się być ja sama. Moje lęki, moje nerwy i ataki paniki nazwałam tygrysami, które wychodzą nocą. Dziś już nic mnie nie straszy po nocach. Długa droga zanim zrozumiałam, że to wszystko co się dzieje w moim życiu jest po to, bym osiągnęła coś wielkiego, coś większego ode mnie samej, rozwój osobisty bardzo rzadko się zdarza, kiedy życie jest usłane różami. Kto wie? Może sama sobie właśnie takie życie zaplanowałam bo wiedziałam co mnie nauczy, co poruszy, co przebudzi, co pobudzi do zmian. Nie jestem już ofiarą, nie jestem. Moja droga trwa, kolej na Ciebie "szara godzino", to jest Twój czas. Powodzenia

Cześć.Na pierwszy rzut oka to masz sporo wspólnego ze mną. Dobrze rozumiem Twoje podejście i obawy dotyczące pewnych kwestii. Z forum można dużo wynieść, jeśli się chce. Powodzenia!

Witaj Szara Godzino!
Wojtek alkoholik.
Fajne porównanie z tą bestią.
Zrobiłbym tu pewną roszadę, zamianę ról. To nie alkohol jest tą dziką bestią, tylko nasze chore umysły. Na początku też jednak myślałem podobnie, z biegiem czasu moje poglądy uległy zmianie. Nie muszę odwracać głowy przechodząc obok stoiska alkoholowego, zamiast tego tresuję chory umysł.
Sam alkohol to tylko bezbarwna ciecz.
To ludzie nie potrafią się z nim odpowiednio obchodzić. To jak broń palna w rękach psychopaty. Sam pistolet nie jest groźny, to człowiek pociąga za spust. To alkoholik odkręca butelkę.
Powodzenia!

Witaj na Forum Szara Godzino
Krzysiek alkoholik z tej strony.

Cześć
Pomimo, że piszesz nie to ja twierdzę, że warto rozważyć.
Indywidualna terapia - nawet jak będzie to według Ciebie tańczenia nago przed terapeutą toi tak jest zdecydowanie lepiej niż całe życie silować się z bestią.
Warto przełamać swoje fobie czy strachy, aby dać sobie prawo do normalnego życia.
Wyobraź sobie, że moja bestia sobie poszła i mnie nie na chodzi. Zupełnie opuściła.
Twoja też może... nawet introwertyk a społeczny może iść na terapię indywidualną aby popracować nad sobą.
To jest kwestia priorytetów.
Trzymanie bestii według mnie to jak siłowanie się z niedźwiedziem na ręce. Niby można ale zawsze przegrasz. Podobnie jak próba utrzymania bestii.
Sorki że nie piszę tego co oczekujesz, ale ja uważam, że w walce o swoje godne życie warto rozważyć wszystkie kwestie, intowertycy też mogą.
Pozdrawiam ciepło.

Witaj na forum!
Fakt,że postanowiłam zalogować się na tym portalu wielokrotnie uratowal mi tyłek.
Na początku mojej trzeźwej drogi siedziałam godzinami czytając historie ludzi,którzy podobnie jak ja,zmagają się z uzależnieniem.
Po terapii pogłębionej postawiono diagnozę,że alkoholizm jest u mnie chorobą wtórną,na tamten czas,troszkę mi ulżyło.Miałam ogromne wyrzuty sumienia,że jestem alkoholiczką.
Obecnie nie mam takowych,a to,że uzależnienie jest wynikiem długoletniej,nieleczonej depresji i nerwicy,nie ma dla mnie już żadnego znaczenia.
Liczy się dla mnie każdy trzeźwo przeżyty dzień.
Z osoby zamkniętej w swojej "skorupie nieszczęść wraz z flaszką,jedyną przyjaciółką"zmieniłam się w kobietę otwartą na innych,odważną,pełną chęci działania.
Moja głowa nadal jest chora i tak już pozostanie do końca życia,ale wiem,że mogę całkiem znośnie z nią żyć.Płata mi czasami figle,wystawia na próbę,oszukuje.
Co dzień jednak budzę się z myślą,że tak bardzo chcę być trzeźwa.
Życzę Ci wytrwałości i działania,bo to przynosi rezultaty.
Każdy ma swoją drogę zdrowienia.Ty odszukaj swojej.
Edyta alkoholiczka

na Forum

Witaj. Mam na imię Ula i jestem alkohopliczką.
Nie trzymam bestii w klatce, nie ma dla niej miejsca w moim życiu. Niech sobie będzie, ale daleko ode mnie.
Kilka lat temu poddałam się, uznalam, że z tym przeciwnikiem, bestią, jak sama nazywasz alkohol, nie mam żadnych szans. Przestalam walczyć, drażnić bestię, poprosilam o pomoc... sama niestety nie poradziłam sobie.
Pozdrawiam i powodzenia

No.i właśnie to substancja psychoaktywna zmieniająca moją świadomość zmieniła mnie w introwertycxkę z depresją aspołeczną osobę "zamkniętą w dużym ładnym domu. To oczymś świadczy. Bo jestem urodzona ekstrawertyczka
Na zewnątrz emocję wolę gdy jestem trzeźwiejąca alkoholiczką.

Dziękuję wszystkim za odpowiedzi. No więc bestia śpi, nie zaglądałam do niej, klucze do klatki schowałam głęboko. Musimy istnieć równolegle. Nie razem. Alkohol będzie gdzieś w otoczeniuz awsze. Jeśli zacznę o nim myśleć jak o miłym kotku - poczuję się zbyt silna.
Nie boicie się alkoholu? Jaki macie do niego stosunek? Już zupełnie obojętny? Czy jest jak piękna żona przyjaciela - pociągająca i niedostępna? Ja się boję. Wiem, że jest silniejszy. Schodzę więc mu z drogi. Dziś też!
Na razie się wyciszam. Czekam, aż znowu lepiej zaczną działać leki, które biorę na nerwicę, a których działanie osłabiałam "lecząc" się winem, piwem, nalewką, drinkiem...

Witaj piłam dopóki nie wiedziałam dlaczego wlewam w siebie ten rozweselacz , milusiński i towarzyski alkohol.Kiedy całe ponad 30 letnie picie zobaczyłam ,odwracając się na trzeżwo wstecz , musiałam dowiedzieć się dlaczego piłam? dlaczego moi synowi piją , dlaczego moja rodzina cała nie jest już ze mną trzeżwą i gdy już znalazłam odpowiedż na to najważniejsze dla mnie pytanie , przestałam myśleć o alkoholu.Ponad 5 lat trzeżwieję i wcale mnie nie zajmuje alkohol , lecz skutki jego picia , które będą długo w moim życiu , choć już nie tak bolesne , jak gdy piłam - bo wówczas to życie i zdrowie zniszczone było nie widoczne dla mnie pijanej choć "niby" dobrze prosperującej w życiu kobiety.Moim kierunkowskazem w trzeżwieniu była i jest odzyskana świadomość , której tak bardzo brakowało mojej chorej przeszłości.

Cześć, jestem Kolbek i jestem alkoholikiem

Czy się boję alkoholu? Nie wiem. Na początku mojego trzeźwienia przerażał mnie, unikałem jak ognia.
Teraz świadomie nie pcham się tam, gdzie jest jakaś grubo zakrapiana impreza skoncentrowana głównie na piciu. Nie interesują mnie, zastąpiłem stare zwyczaje nowymi i jakoś w danym momencie cieszę się z tego.

Natomiast jeśli idę zjeść pizze a w pizzerii podają alkohol, to nie przeszkadza mi. Idę zjeść a nie patrzeć jak piją. No ale na początku nawet takiego wyjścia sobie odmawiałem.

SzaraGodzina napisał:
Alkohol był, jest i będzie. Dla mnie ważne jest to, żebym nie wyniósł go ze sklepu, bo wtedy ułatwię sobie powrót do picia, do okresu i stanu, którego nie lubię. To prawie tak, jak z pożarem, niby wiem, że może wybuchnąć, ale po co martwić się na zapas? Przecież lepiej i łatwiej, teraz łatwiej mi nie kusić losu.

Alkohol nie jest moim wrogiem, ścierwem. Nie czuję do niego złości, tym bardziej nienawiści.
Sam się nie kupował, sam się nie wlewał. To wszystko ja robiłam i to dla mnie jest już bezsprzeczne. On stoi sobie tylko w różnych miejscach, w sklepach, czasem nawet na ulicy....bez mojej pomocy nie jest w stanie się przemieścić, ruszyć. Jaką więc jest dla mnie bestią, po co mam go zamykać?

Bestią, autorka książki "Czy alkoholizm musi być przekleństwem" nazwała chorobę alkoholową. Ona we mnie jest i już zostanie na zawsze. W porę zatrzymana, uśpiona....drzemie sobie we mnie. Jak sie obudzi będzie głodna, będzie chciała jeść. W mojej gestii jest by do tego nie dopuścić. Usypiam ją więc systematycznie i skutecznie. Moimi prochami na nią są mitingi, AA, Forum, Drugi Trzeźwy Alkoholik, praca nad sobą. Wszystko bezpłatnie, bez ubezpieczenia. Ale to moje. Ty nie! no to nie
Jestem Alkoholiczką więc obojętny mi nie jest. Dlatego dbam o to żeby nie był blisko mnie.
Tylko tyle i aż tyle, bo początki są bardzo trudne, kiedy to towarzyszą obsesje picia i wątpliwości czy się jest czy nie jest alkoholikiem

Dziś piątek. Film, herbata, rozmowa. Nie nagradzam się za ciężki tydzień, niczego nie resetuję, nie odcinam od problemów. Myśli nie mają wolnego. Nie bawię się falsyfikatem szczęścia. Jest tylko prawda.
W mojej historii jedno jest inne. To ja przekonuję męża, że alkohol nade mną zapanował. On uważa, że po prostu powinnam ograniczyć i tyle. Ale ja wiem. Ten brak hamulca. Jeden kieliszek wina, zaraz drugi. No i jeszcze trzy, bo cała butelka to przecież pięć. Piękny kieliszek, trochę sera. Gdzie tu patologia? Ale od razu "lepiej". Mniej czuć, założyć głukowate, różowe, alkoholowe okulary. A rano wszystko boleśnie wyraźne. Myśli, zatrzymane wcześniej alkoholem, jakby przyczajone, uwalniają się i rzucają się na mnie wszystkie na raz. Lęki, nienawiść do siebie. Huśtawka. Wieczór - ranek. Oszukańczy lot i bolesny upadek. Dziś stoję na ziemi.
Plan: muszę nauczyć się żyć mimo problemów. Tak, żeby traktować je jako element życia, a nie jako przeszkodę nie do pokonania. Spokojnie rozwiązywać jeden po drugim, jednocześnie ciesząc się życiem. Stanąć z nimi twarzą w twarz. W końcu to zwykłe życie. Radości muszą przeplatać się ze smutkami. Muszę nauczyć się żyć. A nie zagłuszać życie.
Dziś nie piję. Pozdrawiam wszystkich!

SzaraGodzina napisał:
To wcale nie jest takie niespotykane jak myślisz. Moja rodzina też uważała, że przesadzam. To ich problem nie mój.
Najbliższym zwyczajnie trudno pogodzić się z taką prawdą. Stosują różne mechanizmy obronne - wyparcie, iluzje i zaprzeczenia. Uwierz, poznałam wielu alkoholików, szczególnie tych z modelem picia "relaksacyjnym", gdzie otoczenie wręcz wpierało im, że problemu nie ma.
Trzymaj się swojej intuicji. Ja kiedyś przeglądałam się w opiniach innych jak w lustrze. Dziś sama wiem co dla mnie dobre.
Pozdrawiam ciepło

Moi bliscy też nie widzieli problemu. Twierdzili że sobie wymyśliłam ta chorobę, Tylko, że oni nie siedzą w mojej głowie i nie wiedzą co tam się działo gdy piłam. Mąż niby zaakceptował fakt, że chodzę na terapię, ale nie fakt że jestem alkoholiczka. Co prawda nie pił przy mnie ale przynosił alkohol do domu. Dopiero gdy poinformoalam go że będę chodzić na mitingi i jeszcze raz wytlumaczylam, że jestem alkoholiczka zrozumiał i teraz mnie wspiera, nawet mecz oglądaliśmy przy herbacie

SzaraGodzina napisał: Szaragodzino - bardzo "zdrowe" jest to Twoje przedstawione tutaj myślenie.
Jednak to tylko myśli.
Trzeźwym czynią mnie jednak trzeźwe czyny. Ja Ci życzę byś potrafiła na swej drodze wcielać te piękne myśli w życie.
Jestem alkoholikiem, który czuł potrzebę wyjścia do ludzi ze swym problemem.

Przeczytałam i faktycznie, brzmię jak z poradnika. Ale ten banał to efekt przemyśleń. Życie jest za duże, nie na mój rozmiar. Więc uciekałam przed nim. Ale nie chcę więcej. Zabrałam się dzisiaj za życie. Sprzątałam cały dzień. Biegałam ze szczotką i mopem i jednocześnie z głowy wymiatałam brudy. Mam w domu porządek, mam owoce dnia. Nie zmarnowałam go, nie leżałam z kieliszkiem na kanapie. Nie obudzę się zła wśród bałaganu. Od razu mi lepiej z sobą samą. Praca, taka z widocznymi szybko efektami, bardzo dobrze działa na moją psychikę. Dziś też nie piję. Dobranoc!

właśnie o to chodzi , sprzątając mieszkanie jednocześnie "sprzątasz" sobie w głowie , czy to nie fajnie ?? 5 lat i 3 m/c nie piję .Dobranoc

witaj Szara Godzino.
Mam na imie Michal jestem alkoholikiem.
Fajne porownanie , podoba mi sie . ,,Bestia".
Nasowa mi sie jedno pytanie , dlaczego nie wypuscisz bestii? . Wiesz ze nie jest dobra, ze nie obroni Ciebie i nie mozesz jej ufac. Co stoi na przeszkodzie aby odzyskala wolnosc? Daj tej besti tyle czulosci i milosci ile tylko zdolasz a zobaczysz bestia zniknie. A tez jestem ciekaw skad ta bestia sie wziela ,jak sie pojawila w Twoim zyciu?

SzaraGodzina napisał: Witaj Szara. Minęło trochę lat a ja ciągle się uczę obcowania z ludźmi. Na rozum niby wszystko wiem ale tych przepitych lat i traum i etc nie nadrobię z dnia na dzień. To był niesamowicie piękny dzień gdy poczułem że nie jestem inny w żaden sposób i że sprawy które uważałem za wyjątkowe nie są wyjątkowe. Dzień w którym przestałem się obawiać swoich słabości. Przecież przyzwyczaiłem się do swojej wyjątkowości i nikt nie mógł widzieć że jestem zwykłym człowiekiem. Wmawiałem to sobie bez przerwy i wierzyłem że nikt nie widzi (też sobie wmawiałem). Jestem dziś wolny od takiego myślenia. Moje słabości są niemal atrybutami człowieczeństwa. Nie muszę się nimi szczycić ale wiem że je mam i że każdy człowiek ma swoje. Dzięki tej wiedzy świat stał się wspaniałym miejscem. Mam prawo tak jak inni też mają. To naprawdę piękne gdy mogę się zająć innymi sprawami niż ja sam. Zrozumienie tego uzyskałem na mityngu AA. Kiedy słuchając innego alkoholika spostrzegłem że możliwe że ten miał trudniej niż ja. Niż 'ja' na którym litowałem się całe życie i cierpiałem bez końca nad sobą. Nie namawiam Ciebie do mityngów ale po prostu zapraszam. Dziś wiem że taką postawę może przyjąć tylko ktoś kto przeszedł życie podobnie i może okazać zrozumienie. Nikt inny tego nie pojmie. W tradycje AA jest wpisane że każda grupa ma jeden wspólny cel: Nieść posłanie tym którzy potrzebują. Teraz już wiem że każda grupa AA powstała tylko dla mnie bym mógł wziąć z tego czym ludzie się dzielą. Jednak to Ty wybierasz. Proces trzeźwienia to zmienianie siebie. Czy można zmieniać cokolwiek nie wiedząc jakim chcę być?? Samo niepicie to tylko pik.

Witaj SzaraGogzina
Jestem Janek alkoholik




dzisiaj nie piję

Moją bestią jest nie tyle sama substancja, ile picie alkoholu. Nie umiem tego robić, dlatego to picie jest w klatce.
A piłam, żeby "leczyć" nerwicę i uciekać od kłopotów. Sami wiecie, że rano wracały ze zwielokrotnioną siłą. Dokładałam nowe, bo "romans" z kieliszkiem powodował kolejne zaniedbania.
Nie czuję specjalnej euforii. Raczej ulgę. Przede wszystkim spokój. Mnóstwo czasu. Ostrość myśli. Jakbym ocknęła sie z jakiegoś odrętwienia.
I wiecie? Picie jako lekarstwo na niską samoocenę działa jak sól na ranę. Takie to "leczenie".
Pozdrawiam! I dziś nie piję.

No i mam diagnozę "na piśmie". Alkoholowy sen. Nie ma sensu go opisywać. Po 9 dniach abstynencji. Jestem alkoholiczką, to pewne. Nie miałam fizycznych objawów abstynencji, nie zawaliłam nic spektakularnie, po prostu byłam "smakoszką". Czy tak?? Otóż nie. Alkoholizm przypudrowany, w białych rękawiczkach. Wślizgnął się ukradkiem, jakby nigdy nic i zaczął się rozrastać. Przejął władzę nade mną bez hucznej ceremonii przekazania insygniów. Nagle ocknęłam się na podłodze, nie wiem kiedy zepchnął mnie z tronu.
Jestem zła. Nie lubię, kiedy coś mną rządzi. Kiedyś, daaawno temu rzuciłam palenie tylko dlatego, że mnie wkurzała władza papierosów nade mną. Część znajomych okazała się tylko kompanami do palenia.
Z alkoholem jest trudniej, wiem. Ale dziś nie piję.