Witam zacne towarzystwo

Mam na imię Elżbieta i jestem alkoholiczką. Opiszę moją historię mając nadzieję że nikogo nią nie zanudzę. Pić zaczęłam około 8 lat temu. Początkowo były to niewielkie ilości pite wieczorami zawsze w samotności. Po pewnym czasie zorientowałam się że potrzebuję ich coraz więcej i nawet w ciągu dnia co oczywiście zostało zauważone przez domowników, współpracowników i pracodawcę. Ja oczywiście nie widziałam żadnego problemu. W końcu postawiono mi warunek albo zacznę się leczyć albo zostanę zwolniona z pracy. Wybrałam pierwszą opcję. Udałam się do terapeutki od spraw uzależnień, która to zaproponowała mi co dwa tygodnie terapię grupową i dwa razy w tygodniu mitingi. Przez półtora roku systematycznie korzystałam z tych form pomocy. Robiłam to jednak bardziej z przymusu i dla innych niż z chęci zerwania z nałogiem. W pewnym momencie poczułam się na tyle pewnie że postanowiłam spróbować pić kontrolowanie mając wiedzę że nic takiego nie istnieje. Skończyło się to /domyślacie się pewnie jak/ zwolnieniem z pracy i pobytem w szpitalu z podejrzeniem wstrząśnięcia mózgu na skutek upadku że o poobijanej twarzy i zdartym nosie nie wspomnę. Ogromny wstyd i poczucie winy nie pozwoliły wrócić mi ani na terapię ani na mitingi choć wiedziałam że tam spotkam się ze zrozumieniem i uzyskam wsparcie.
We wrześniu miną 3 lata od tamtego wydarzenia. Utrzymuję abstynencję, znalazłam pracę, wróciłam do dawnego hobby /fotografowanie natury/, odzyskałam szacunek do siebie, nauczyłam się cierpliwości /mega osiągnięcie/, zawalczyłam o swoje życie i zdrowie choć przyznaję że nie przyszło mi to wszystko szybko, łatwo i przyjemnie. W miarę możliwości staram się stosować program HALT, Modlitwa o pogodę ducha i Dezyderata są na porządku dziennym. Nie zapominam kim jestem i z jaką chorobą mam do czynienia.
Ot i moja historia. Aż się zdziwiłam że introwertyk może tyle napisać.
Zapytacie pewnie co mnie tutaj sprowadziło?
Przeglądając internet pod kątem alkoholizmu natknęłam się na to forum /nadmieniam że nie jestem zwolenniczką różnego rodzaju for czy portali społecznościowych - taki dziwoląg ze mnie jak na obecne czasy /. Z ciekawości zajrzałam by dowiedzieć się czy istnieją osoby trzeźwiejące w pojedynkę. Niewiele ale znalazłam czyli nie jestem w tym odosobniona. Samo forum to faktycznie ogromna skarbnica wiedzy a doświadczenia innych "nie pijaków"są bezcenne. Od czasu do czasu zerknę sobie co tu nowego słychać szczególnie w jednym pokoiku.
Tymczasem wszystkich serdecznie pozdrawiam życząc dużo radości z trzeźwego życia

witaj Elu

Witaj Elżbieto
Jestem Monika alkoholiczka.

Cześć Ela rozwój i zmiana siebie jest niezbędna w trzeżwieniu, forum to tylko dodatek dla każdego tyle ile sam będzie tu chciał być.

Witaj Elu, fajnie że dołączyłaś.

Darek alkoholik
Dla mnie codzienne zagladanie tu pomaga mi podarzac trzezwa droga

Witaj.
Forum to skarbnica wiedzy
Lecz internetowy kontakt nie zastąpi nigdy rzeczywistego z drugim człowiekiem...
Ale zawsze to cos

Cześć Elu,
Fajnie, że napisałaś,
Andrzej alkoholik.

No to witaj między swoimi Heniek alkoholik

Witam serdecznie

Witaj Elu ,fajnie,że jesteś z nami
Jestem Waldek alkoholik

Witaj Elu na forum
Jestem Darek alkoholik

. Witam. Jerzy alkoholik.

Witaj na Forum

Elżbieta 64 napisał: Ot i moja historia. Aż się zdziwiłam że introwertyk może tyle napisać.
Zapytacie pewnie co mnie tutaj sprowadziło?
Przeglądając internet pod kątem alkoholizmu natknęłam się na to forum /nadmieniam że nie jestem zwolenniczką różnego rodzaju for czy portali społecznościowych - taki dziwoląg ze mnie jak na obecne czasy /. Z ciekawości zajrzałam by dowiedzieć się czy istnieją osoby trzeźwiejące w pojedynkę. Niewiele ale znalazłam czyli nie jestem w tym odosobniona. Samo forum to faktycznie ogromna skarbnica wiedzy a doświadczenia innych "nie pijaków"są bezcenne. Od czasu do czasu zerknę sobie co tu nowego słychać szczególnie w jednym pokoiku.
Tymczasem wszystkich serdecznie pozdrawiam życząc dużo radości z trzeźwego życia

Cześć Elu. Twoja historia jest bardzo podobna do większości innych naszych historii. Trzeźwienie to dar bycia rozumianym i akceptowanym. Cudowny dar. Jakież było to moje życie gdy ciągle ktoś coś chciał albo mówił że powinienem inaczej. Koszmar. A któż może zrozumieć tego żuczka alkoholika. Tylko i wyłącznie ten kto przeszedł to samo. Nie trzeźwiejesz w pojedynkę. Zawsze jest ktoś kto zapewnia że wszystko jest ok i kto wysłucha żalu i niepewności. Teraz masz jeszcze nas. Zobacz jak wszyscy serdecznie Ciebie witają. Dołącz do nas i dziel się swoim doświadczeniem. Doświadczenie to coś z czego, choćby maleńki szczególik, może innej osobie uratować szansę na nowe szczęśliwe życie. A pewnie masz wiele do opowiedzenia innym. Witam Ciebie ciepło.

Elu

Ela. Jestem Roxana alkoholiczka. Miło, że dolaczylas do jakże zacnego towarzystwa na forum

Cześć Ela. Jestem Krzysztof alkoholik.

Witaj

Ja tez jestem zacna czesc Ela

Elu alkoholik, który na dłuższą metę potrafi się co raz lepiej dogadywać ze sobą w kwestii niepicia, dla mnie zdaje się być na dobrej drodze.
Zacny Jędrek - alkoholik ze Wspólnoty AA.
Witaj na trzeźwym szlaku.

Ależ spotkała mnie niespodzianka po otworzeniu swojego pokoiku. Myslałam że trzeba go będzie po ponad miesiącu odkurzyć a tu przyszlo mi poczytać co pod moją nieobecność napisali goście.
Wszystkim stokrotnie za odzew dziękuję
Dziś jest dla mnie szczególny dzień. Otóż trzy lata temu podjęłam decyzję – rozstaję się z alkoholem, bardzo tego chciałam i konsekwentnie się jej trzymam. Przed tym jednak musiałam porządnie uderzyć głową o bruk żeby w końcu zrozumieć że alkohol nie jest dla mnie i pomysleć w wieku 51 lat o godnym życiu. Dzieki temu je uratowałam i na nowo odzyskałam.
Z tej to okazji zrobiłam sobie prezent pod postacią tygodniowego wyjazdu nad morze. Pogoda mi sprzyja, moja osobista pogoda ducha na dobre się we mnie zadomowiła, widoki jakie odbieram zmysłem wzroku przecudne.
Pochwale się jeszcze innym prezentem tym razem to sms od serdecznego przyjaciela trzeźwiejącego alkoholika, którego poznałam uczęszczając na mitingi:
“ Bądź z siebie duma bo nikt poza Tobą nie wie ile łez, odwagi, siły i pokory kosztowało Cię żeby być tym kim teraz jesteś.”
I jak tu nie utrzymywać abstynencji skoro zewsząd same tego profity.
To chyba wszystko z czym się chcialam drodzy forumowicze z wami na tą chwilę podzielić. Zmykam teraz kontynuować czynny wypoczynek na łonie natury. Mam w planie odszukać stawek upiorów żeby tylko żaden z nich nie chciał mnie to niego wciągnąć
Ps. Życie nie jest niczym innym jak podróżą pociągiem: składającą się z wsiadania i wysiadania, naszpikowanym wypadkami, przyjemnymi niespodziankami oraz głębokimi smutkami. Dlatego też pilnujcie swojej trzeźwości jak skarbu by go gdzieś w tej podróży nie zagubić

Witaj. Mam na imie Ula i jestem trzezwiejaca alkoholiczka.
Gratuluje trzezwych lat brawo.
Pozdrawiam

witaj Elu
cieszę się że dołączyłaś

Witaj Elu,
Piotr, alkoholik

Marcin alkoholik

Elu na forum. Jestem Wiola alkoholiczka

Witaj Elu i gratulacje trzech lat
Ania alkoholiczka.

Jestem już po kolacji wigilijnej, wybieram się za niedługo na pasterkę ale przed tym postanowiłam zajrzeć do “swoich”. Bardzo rzadko to robię, pewnie należę do najmniej udzielających się użytkowników tego forum, aż się boję żeby mnie z niego nie wykreślono :ojej:
No co ja na to poradzę że tak mam Telefon służy mi tylko do odbierania połączeń bądź dzwonienia do kogoś. Obce mi są portale społecznościowe, gry on-line, czy wszelkiego rodzaju czaty. Dobrze mi się tak żyje i nie zamierzam tego zmieniać

Była to moja czwarta trzeźwa wigilia. Jakże teraz inaczej smakuje ucha, kluski z makiem, karp czy inne tradycyjne potrawy, jakże inaczej pachnie żywa choinka i jakby tak bardziej wyraziste są kolory lampek na niej. Też tego doświadczacie?
Chciałabym się teraz z Wami wirtualnie przełamać opłatkiem.

Wtedy jest Boże Narodzenie
Zawsze, ilekroć uśmiechasz się do swojego brata i wyciągasz do niego ręce,
jest Boże Narodzenie.
Zawsze, kiedy milkniesz, aby wysłuchać,
jest Boże Narodzenie.
Zawsze, kiedy rezygnujesz z zasad, które jak żelazna obręcz uciskają ludzi w ich samotności,
jest Boże Narodzenie.
Zawsze, kiedy dajesz odrobinę nadziei "więźniom", tym, którzy są przytłoczeni ciężarem fizycznego, moralnego i duchowego ubóstwa,
jest Boże Narodzenie.
Zawsze, kiedy rozpoznajesz w pokorze, jak bardzo znikome są twoje możliwości i jak wielka jest twoja słabość,
jest Boże Narodzenie.
Zawsze, ilekroć pozwolisz by Bóg pokochał innych przez ciebie,
Zawsze wtedy, jest Boże Narodzenie.
Matka Teresa z Kalkuty

Wszystkiego najlepszego na ten wyjątkowy czas dla Was i Waszych bliskich. Dobrych, trzeźwych, przeżytych w zgodzie ze światem i z sobą samym, pełnych radości i miłości Świąt Zaś na każdy dzień zbliżającego się 2019 roku czujności, rozwagi, roztropności, pokory i dystansu do siebie
Mało aktywna Elżbieta alkoholiczka

Witaj serdecznie też jestem tu świeżak na tym forum ,ale od razu dobrze sie poczulem swojsko i luźno ,moja 3 wigilia bez alko również zauważyłem że wszystko inaczej smakuje jest takie wyraźne i naturalne piękna sprawa byłem dziś jedyny na wigili i po co nie wypił lampki wina.

Witam wszystkich życząc zdrowych spokojnych i radosnych świąt Bożego Narodzenia. Czwarta wigilia bez alkoholu, jest super.

Jako że dziś 22-gi wrzesień więc obchodzę 4 rocznicę mojego nowego życia.
Gdyby ktoś zadał mi pytanie co chciałabym na tą chwilę zmienić w swoim życiu moja odpowiedź brzmiałaby nic. Nie mam zbyt dużych wymagań, ot prowadzę sobie skromne życie, które daje mi zadowolenie. Wyznaję zasadę bardziej być niż mieć. Wyzbyłam się wszystkich zbędnych rzeczy i tym samym zwiększyłam sobie przestrzeń życiową. Taka ze mnie trochę minimalistka. Mam gdzie mieszkać, głodna nie jestem, powstrzymałam rozwój choroby alkoholowej choć nie zapominam że będę na nią chora do końca życia. Inne choroby jakoś mnie omijają, nawet menopauza mnie oszczędza /kobiety wiedzą o co chodzi/ .
W pełni zaakceptowałam siebie ze wszystkimi zaletami i wadami. Stałam się nieskorna do gniewu, pogodnie przyjmuję to, co się wydarza, nie obwiniam innych o swoje niepowodzenia. Po mega długim czasie wyzbyłam się narzekania i użalania nad sobą. Nauczyłam się radować z drobnostek. Nawet jak trzynastego w piątek o 13-tej przebiegnie mi drogę czarny kot to też się z tego cieszę .
Co jakiś czas robię sobie rozrachunek sumienia. Co dobrego do mnie przyszło i co dobrego ode
mnie wyszło i za to dziękuję. A jeśli było coś złego to przepraszam i zastanawiam się czy mogę w jakiś sposób to naprawić. Nie pomyślcie tylko że popadłam w samouwielbienie. Nic z tych rzeczy bo wiem że ono zwiększa pewność siebie i osłabia czujność.
Raz w miesiącu funduję sobie tzw. weekend resetu. Pakuję do plecaka niezbędniki i bez względu na pogodę ruszam w miejsca z dala od cywilizacji. Tylko ja, moje myśli i piękno przyrody, które jest dla mnie balsamem dla oczu. Polecam takie chwile bycia sam na sam ze sobą.
Nadmieniam że w dalszym ciągu nie korzystam z żadnej formy pomocy z zewnątrz. Za drugim podejściem tym razem dla siebie a nie dla innych chcąc nie pić obrałam taką drogę i póki co jest dla mnie skuteczna.
Jest jeszcze jedna rzecz, o której chcę Wam napisać. Od października oprócz pracy i domowych obowiązków przybędzie mi dodatkowe zajęcie. Podejmuję się wolontariatu w schronisku dla psów. Wszak to nasi mniejsi bracia, którym też należy pomagać a stosunek do zwierząt jest najlepszą miarą naszego człowieczeństwa. Tym samym w wieku 55 lat zrealizuje się moje marzenie jakim jest od zawsze praca ze zwierzętami.
Być może przeczyta ten post ktoś kto dopiero zaczyna swoją trzeźwą drogę, ma chwile zwątpienia. Naprawdę warto na początku się pomęczyć bo nie jest łatwo. Determinacja, cierpliwość, pokora, wiara w efekt to podstawa by zaś godnie, świadomo i odpowiedzialnie żyć.
Kłaniam się wszystkim jak tylko nisko potrafię życząc nieprzemijającej pogody ducha.
Elżbieta alkoholiczka .

Witam wszystkich bardzo serdecznie.

Dawno nie zaglądałam do swojego wątku a to tylko dlatego że niekoniecznie lubię się internetować. Dziś jednak postanowiłam to zrobić bo i mam ku temu okazję. Nie to żebym się chwaliła ale ot tak chciałam podzielić się swoją radością. Otóż od 22-go września 2015 roku jestem jak ja to nazywam w ciągu bezalkoholowym. Od mojego ostatniego wpisu nic się u mnie nie zmieniło. Przybyło mi tylko lat z czego akurat się raduję bo coraz bliżej do ,,szóstki z przodu” a potem to już tylko emerytura i więcej czasu na moje pasje: podróże i fotografia.
A propos moich podróży: moim ulubionym bohaterem literackim odkąd pamiętam jest Kubuś Puchatek. W swoim Stumilowym lesie któregoś słonecznego poranka postanowił przesiedzieć na rozgrzanym kamieniu pośrodku strumyka i cieszyć się z tego, że jest Puchatkiem. Tak i ja potrafię znaleźć w swoich wędrówkach podobne miejsca, przysiąść na dłuższą chwilę i pobyć sama ze sobą. Mało tego ja nawet potrafię przytulić się do drzewa, najlepsze są brzozy. Może to wydać się niektórym śmieszne, dziecinne ale nic na to nie poradzę że mam w sobie coś z dziecka.
Nadal jest we mnie dużo radości, nadal mam w sobie wewnętrzny spokój /z raptusa trzeźwość zrobiła ze mnie niespotykanie spokojną osobę/, nadal z pokorą przyjmuję co zsyła mi los, nadal mam duży dystans do siebie, nadal jestem sobą. Ochoczo wkraczam w każdy kolejny dzień bo każdy może przynieść coś wspaniałego. Nadal nie korzystam z żadnego wsparcia, sama kroczę trzeźwym szlakiem choć są osoby twierdzące że w tej chorobie to nie działa. U mnie działa, okazuje się że jeśli się czegoś bardzo chce, jest się zdeterminowanym, ustaliło się priorytety i konsekwentnie się je realizuje to wszystko jest możliwe. Kiedy mam gorszy dzień lub jakąś trudną sytuację tłumaczę sobie że przecież stale nie może być dobrze bo byłoby nudno.
Świadoma jestem tego jak szybko mogę stracić to co do tej pory osiągnęłam, dlatego też czujność to moje drugie imię.
Na zakończenie pozwolę sobie podsumować te moje sześć lat bez alkoholu jednym zdaniem: czas i cierpliwość zmieniają morwowe liście w jedwab.
Dużo radości dla wszystkich z codziennych drobnych rzeczy składających się na nasze życie. Elżbieta alkoholiczka

Elu, przedstawiasz się jako niepijąca od sześciu lat alkoholiczka, która nie korzysta z żadnego wsparcia, "choć są osoby twierdzące że w tej chorobie to nie działa".
Jednak to nie jest prawda, że nigdy nie korzystałaś z żadnego wsparcia, bo sama kiedyś pisałaś, że przez półtora roku uczestniczyłaś w terapii uzależnień i regularnie uczęszczałaś na mityngi AA, po czym, niestety, podjęłaś nieudany eksperyment z kontrolowaniem picia.
Na szczęście potem ponownie wróciłaś na trzeźwy szlak i trwasz na nim do dziś.
Czy więc teraz, z perspektywy czasu, uważasz, że tamte półtora roku terapii i uczestnictwa w AA nie miało żadnego wpływu na to, że dziś nie pijesz?
Nic tam nie dostałaś, co ci się potem przydało w utrzymywaniu a stynencji? Żadnej nowej wiedzy, świadomości? Te półtora roku terapii i uczestnictwa w AA to był zmarnowany czas? Czy może jednak coś tam dostałaś, co ci się przydało w tej drodze, która cię doprowadziła do dzisiejszego dnia?

Oczywiście najserdeczniej gratuluję Ci tych sześciu trzeźwych lat.

napisał:

... i pobyć sama ze sobą. Mało tego ja nawet potrafię przytulić się do drzewa, najlepsze są brzozy. Może to wydać się niektórym śmieszne, dziecinne ale nic na to nie poradzę że mam w sobie coś z dziecka.

Witaj Elżbieto
Też uwielbiam pobyć sama ze sobą i wcale a wcale nie jest śmieszne przytulanie się do drzewa,sama to robię przy każdej okazji ,wybieram zawsze brzozę i to działa,naprawdę działa, uspokaja , wycisza i dodaje energii. Super jest mieć w sobie coś z dziecka .
Gratuluję 6 lat w trzeźwości i życzę kolejnych pięknych rocznic .