Coś o Sobie

Ciesze sie, ze u Ciebie wszystko w porzadku, na nauke nigdy nie jest za pozno Siwy- tak mowia, ja tez zamierzam zaczac sie uczyc...ale powoli.
Pozdrawiam serdecznie

Siwy, ja też lubię czytać twoje posty, dają mi dużo do myślenia, więc wypowiadaj się jak najczęściej

Ja tez czekalam kiedy sie odezwiesz i co u Ciebie .To gratulacje za podjete wyzwania i zycze wytrwalosci .Jednak pisz czasami

Siemanko po przerwie podobny do mnie blondynie

Nie ukrywam że mi Cie trochę też brakuje na forum, gratuluję jednak nowych wyzwań, aczkolwiek czy nie upomina sie w tym momencie trochę program HALT?

Wierzę że dasz radę, jednak ostrożności nigdy za wiele.

Trzymaj się Przyjacielu i rozwijaj

Dzięki dziewczyny, dzięki Mietku.
Masz rację muszę uważać, żeby nie przedobrzyć, ale mi bez pracy niestety nigdy nic nie spadło z nieba więc trzeba zakasać rękawy i do pracy. Trzymajcie się, a w szczególności Ty Urso bo masz daleko do ziemi.

Dzieki Siwy, masz racje, bujanie w oblokach nie jest zbyt dobre, mozna spasc i sie niezle potluc (
W zwiazku z tym zmieniam avatara w podstawowce przezywali mnie zyrafa, bo bylam najwyzsza )

Urso tamten Avatar był taki słodki i lekki i niewinny. Teraz tez jest ciekawy, ale tutaj dziwnie, a marszczysz brwi żyrafo. A z ciekawości to na jaką wysokość wyrosła Twoja szyja od ziemi i czy bardzo daleko masz do pożywienia. ?

Czesc Siwy. A wiesz, ze ja tez potrafie tak marszczyc brew? Serio. O ile w podstawowce bylam zyrafa, to potem zwolnilam i w rezultacie mam tylko 175 cm. do ziemi.
A ta dziewczyna na chmurce, wcale nie byla do mnie podobna. Wstawila bym swoje zdjecie, ale jestem malo fotogeniczna )
A co u Ciebie? Czego sie uczysz jesli mozna wiedziec?
Ja zaczynam od stycznia angielski, potrzebny mi papierek, a potem kto wie, moze jakies studia...

Siwy, wreszcie przeczytałam cały Twój wątek...
no to mogę oficjalnie się z Tobą przywitać


Ursa, ja też tak z brewką umiem:>

Podyplomowe związane ze sprzedażą, bo jestem handlowcem z krwi i kości. Biegato, ale na poście Finki zauważyłem, że już się pożegnałaś. Szkoda,choć tak naprawdę nie miałem okazji CIę bliżej poznać.

Siwy !
Forumowy kolego, gdzie Ty jestes?
Dawno nie gadalismy/pisalismy

Witaj Pawello.
Dzięki, że pytasz. Mimo wielu obowiązków zawsze starałem się odwiedzić forum i choć przywitać Was i dzień. Niestety przez swoją, "zręczność" i "grację", załatwiłem sobie twardy dysk. Odzyskanie danych nadal trwa, a je jestem bez kompa i o jakieś 1600 złotych biedniejszy. Wiesz, kiedyś takie sytuacje, wywoływały by we mnie złość i flustrację. Dziś ze spokojem przyjmuję na klatę. Co mogę to naprawiam i dalej z pogodą ducha maszeruję przez życie. I o paradoksie, właśnie leczenie mojej choroby czyli trzeźwienie pozwala mi odnajdywać spokój i równowagę w codziennym życiu.

No tego mi brakowalo

Rozumiem Cie doskonale, niemal co tydzien doswiadczam sytuacji z pozoru nerwowych, ale jak pilnuje swojego spokoju to okazuje sie, ze nie jest tak zle.
Ja Ci powiem, ze leczenie mojej choroby doprowadzilo do tego, ze mam wiekszy dystans i zrozumienie do wszystkiego co mnie otacza.
A z tym kompem to kiedys ktos mi poradzil zebym zrobil tzw dysk wirtualny jako kopia twardego i przyznam, ze to dziala.
Pogody Ducha

Siwy...

Siwy fajnie Cię znowu poczytać

Dobrze że jesteś Siwaczku
Dysk jak dysk, z czasem zmięknie, potem znów się utwardzi, ważne że mogę Cię poczytać i utwierdzić się w przekonaniu o Twojej trzeźwości

Pozdrawiam

Cóż mój dostęp na ten tydzień do neta się kończy. Mam nadzieję, że w najbliższym czasie będę mógł być z Wami, ale te dwa dni na forum znów wzmocniły moje akumulatory dały mi siłę. A na forum jak w życiu wiele radości i wiele smutku. Smutno mi kiedy czytam o kolejnym zapiciu, ale dostaję wiary kiedy po chwilach złych wracają na szlak trzeźwości. Jurku byłeś dla mnie jak opoka, jednak okazuje się, że nasza choroba jest niebezpieczną, a lód cienki. Super, że znów jesteś. Twoje świadectwo i powrót po 30 dniach to dla mnie ogromna lekcja pokory. Jeszcze raz dziękuję za twój powrót.
Do zobaczyska ludziska niebawem.

Okej Siwy trzymaj się

Ja tez bede czekac :X

Za chwilę usiądę do swojej trzeciej Wigilii bez alkoholu. Jesteśmy w komplecie syn zjechał z Anglii, córa z Krakowa. Cieszę się, że w pełni świadomy będę obchodził ten uroczysty dzień. Wiem, że po części oficjalnej(opłatku i kolacji wigilijnej) szwagrowie pewnie będą chcieli się napić i przyjdzie mi albo się pomęczyć i pobyć z rodziną dłużej, albo wcześniej opuścić uroczystość. Nie martwię się na zapas zobaczymy w jakim będę nastroju, wiem jednak, że teraz umiem już zadbać o siebie i najzwyczajniej w świecie, jak będę się źle czuł to wyjdę. Cieszę się, że jestem trzeźwy i że teraz dzięki zdrowieniu mam takie dylematy. Spokojnych i trzeźwych Świąt Wam życzę.

Rodzinka mile mnie zaskoczyła Wigilia nawet po części oficjalnej bez alkoholu.Posiedzieliśmy pogadali i fajnie było. Może to będzie taka nasza nowa tradycja.

Witaj Siwy to pieknie spedzac Swieta bez alkoholu .Super wypoczynek szykuje Ci sie w gorach .Badz ostrozny i wracaj do nas szybciutko .Nie wiem czego sie zyczy na szlaku narciarskim ja zycze duzo sniegu :X

Dziękuję za życzenia Margaretko,
Nigdzie daleko się nie wybieram, a poza tym internet nie zna granic odległości.
Chyba, że komuś trześnie dysk jak mi ostatnio.
Śnieg znaleźliśmy w Kluszkowcach. Mi osobiście on za bardzo do szczęścia nie jest potrzebny, ale żonie i dzieciakom jak najbardziej. Szkoda, że córcia "uciekła" do chłopaka i nie będzie jej z nami na tym wypoczynku, ale cóż taka kolej rzeczy. Za to syn przyjechał ze swoją dziewczyną więc stan liczebny się zgadza.
Już czwarty raz robimy taki manewr, że zabieramy się w święta i uciekamy przed ciężką polską tradycją. Siedzenie za stołem i wsuwanie tych "ton" jedzenia to nie dla mnie. Poza tym jeszcze na wielu stołach alkohol, a to też już nie moje klimaty więc w sumie dla mnie i moich najbliższych takie wyjazdy to super sprawa. Chodź niestety mój pierwszy taki wyjazd, kiedy jeszcze piłem był koszmarny. Całe szczęście ten etap życia mam już zamknięty, a przede mną jeszcze mam nadzieję parę udanych świąt. Oczywiście na dziś, to te dzisiejsze są najważniejsze, dlatego dziś nie piję i doceniam piękno chwili. Pozdrawiam ze trochę śnieżnych Kluszkowiec

To znow ja .Powiem Ci Siwy ze podsunoles mi dobry pomysl na spedzenie zdrowo moze nastepnych albo jeszcze nastepnych swiat .Mysle ze to naprawde fajny pomysl tak na zdrowo spedzic Swieta Bozego Narodzenia .

siwy napisał: przede mną jeszcze mam nadzieję parę udanych świąt. Oczywiście na dziś, to te dzisiejsze są najważniejsze, dlatego dziś nie piję i doceniam piękno chwili. Pozdrawiam ze trochę śnieżnych Kluszkowiec

Taki to pożyje śnieżek sobie wymyślił, a ja musiałem na spacer z parasolem przeciwdeszczowym iść :cry: .
Tylko Ci Robert pozazdrościć, chyba jednak zacznę działać, żeby i mnie takie przyjemności dotyczyły .
Póki co cieszę sie tym co jest.

Pozdrawiam i przyjemnego wypoczynku życzę

Żegnaj mój dobry roku 2011. Calusieńki trzeźwiusieńki. Mimo, że wiem jak wiele pracy przede mną to dzięki swojej pracy, wspaniałej terapeutce i sile "mojej" grupy, wsparciu mojej żony oraz Wam moi kochani jestem dziś trzeźwy i szczęśliwy. Chciałbym wierzyć, że również dzięki Bogu. I część mojego wychowania mówi mi, że tak właśnie jest, ale też wiem, że Bóg o ile jest, zostawia nam wolną wolę i my możemy zarówno wybrać drogę dobra jak i zła.
Ja staram się od kiedy zdrowieję, żyć w zgodzie ze sobą i powszechnie akceptowanymi zasadami etyki, które w wielu wypadkach pokrywają się z dziesięciorgiem przykazań. Wierzę, że dzięki swojemu postępowaniu w tym roku na twarzach ludzi pojawiał się uśmiech.
Co się zmieniło w tym roku ? Nauczyłem się nie tylko słuchać, ale przede wszystkim słyszeć innych ludzi co chcą mi powiedzieć i rozumieć ich odmienne zdanie.
Powoli poznaję również siebie: co mnie smuci złości i cieszy. Zaczynam docierać do siebie. Praca nad sobą i zdrowienie daje mi wiele satysfakcji, choć często docieram do bardzo mrocznych pokładów swojego ja. Chce się zmieniać, zmieniać na lepsze.
Jaki chciałbym aby był ten 2012 rok. Wiem,gdzie chciałbym być za rok, chciałbym przede wszystkim być trzeźwy. To jest fundament na którym mogę budować swoje życie. Czy tam dojdę. Mam nadzieję, że tak muszę tylko pamiętać o swojej chorobie i każdego dnia pracować nad sobą. Dlaczego, bo właśnie każdy dzień jest cudem, który trzeba przeżyć doceniając ten cud.
Pragnę Wam bardzo podziękować, że mogę być z Wami i dzielić się sobą. Jutro wstanie nowy dzień i wiem, że jutro też chcę być trzeźwy i dlatego nie będę pił. To wiem, pozostałą część powierzam Bogu, w którego bardzo chciałbym bezwarunkowo uwierzyć.

Jaki był 2011 dla mnie? Burzliwy; rozpętała się burza na morzu łez wylanych w 2010... czy ucichnie w 2012? Zrobię wszystko, żeby tak było. Zbuduję w sobie siłę, która wyprowadzi mnie na spokojne wybrzeże, a żadne sztormy nie będą w stanie mnie pokonać. Jaki będzie 2012? Lepszy, bo bogatszy o moje marzenia.

Dla mnie mijający rok nie był łatwy. Mam pokorna nadzieję że 2012 będzie lżejszy i polepszy się nieco

siwy napisał: pozostałą część powierzam Bogu, w którego bardzo chciałbym bezwarunkowo uwierzyć.

To się da zrobić przy odpowiedniej pracy , aczkolwiek przemiana duchowa tak łatwo i szybko nie następuje .
Sam wiem po sobie, duchowości, załapałem cokolwiek dopiero po pięciu turnusach dni skupienia i kilku wizytach na spotkaniach trzeźwościowych w Częstochowie i Licheniu.
Jednak jak już załapałem... , dziś wiem że warto o tą duchowość dbać, rozwijać i nawet nie ma to nic wspólnego z dewocją

Wszystkiego dobrego Robercie w Nowym Roku .

Ja tez Siwy dziekuje Ci ze jestes tu na forum .Dla mnie dajesz piekne swiadectwo trzezwienia .Zycze Ci aby spelnily sie Twoje marzenia na ten Nowy Rok :X

Dawno u siebie nie byłem. Cóż to oznacza, że łatwiej jest się ustosunkować do czyichś wypowiedzi niż zająć się sobą. Trochę brak czasu, trochę inne sprawy i tak odsuwam na tor dalszy siebie. Wczoraj wracając ze Śląska alternator odmówił współpracy z akumulatorem i wróciłem na lawecie. 250 km. Całą tą sytuację przyjąłem za spokojem. Kiedy jednak wracałem do domu w samochodzie jadącym na lawecie zaczęła mi ciążyć butelka alkoholu, która tam się znajdowała. Raczej nie ciążyła w samochodzie a w mojej głowie. Zmęczony dotrę do domu, mam prawo być zły z sytuacji wynikłej z awarii, żony nie ma. Trochę się przestraszyłem siebie samego z tą butelką alkoholu w domu.
Ciekawa jest też historia, jakim trafem się znalazła ona w moim samochodzie. Niestety jeszcze nie potrafię powiedzieć zdecydowanie nie, aby kogoś nie obrazić. A było to tak. Samochód zaczął psuć się u znajomych klientów i kiedy wyjeżdżałem od nich do servisu, wpadli na pomysł, że jak dam flaszkę to mi szybciej załatwią. Mimo moich sprzeciwów reklamówka z alkoholem jednak znalazła się w moich rękach,a później w samochodzie.
Teraz w trakcie powrotu zaczęła dawać znać o sobie. Po chwili paniki jednak na spokojnie jeszcze raz przemyślałem czy faktycznie mam czego się bać i po co faktycznie miałbym się napić.
Odpowiedzi, że nie mam potrzeby, ani powodu, aby się napić same przygotowały mnie do powrotu do domu. Nabrałem spokoju.
Jaki z tego morał, ponieważ alkohol, który gdzieś tam blisko obok mnie się przewija bardzo duże jeszcze zamieszanie powoduje w moich emocjach i potrzebuję czasu i przemyśleń aby odzyskać spokój, najlepiej nie brać do rąk reklamówek z alkoholem.

Bombonierka też mogłaby przyspieszyć.

Również kasa by pomogła jak już musiałbyś coś przyspieszać. :-b

A pomyślałeś Siwy co by było gdybyś (chcąc przyspieszyć) dając butelkę trafił na początkującego alkoholika który byłby mniej spokojny od Ciebie? Jak byś go rozjuszył to musiałbyś wracać na pieszo ) .

Rozumiem to bo sam miałem taką sytuacje ktoś mi dał butelkę w podziękowaniu w 3 miesiącu mojej abstynencji, nie długo po terapii. Nie wiedziałem jak się zachować, trochę nawet spanikowałem trzymając ją w rękach. :-j

budzik napisał: A pomyślałeś Siwy co by było gdybyś (chcąc przyspieszyć) dając butelkę trafił na początkującego alkoholika który byłby mniej spokojny od Ciebie? Jak byś go rozjuszył to musiałbyś wracać na pieszo ) .

Budzik jego reakcja zależałaby czy jako alkoholik byłby na początku swojej drogi picia czy też już nie picia. Bo w tym pierwszym przypadku mógłby mnie ozłocić, a w tym drugim wysłać do wszystkich diabłów.

Siwy masz racje ale mówisz tak bo masz już doświadczenie, ja byłem miesiąc po terapii i zadziałało to na mnie jak płachta na byka, teraz już trochę lepiej sobie radzę ale wtedy niby wiedziałem po terapii jak się zachować ale życie to życie, to ja unikam alkoholu jak mogę a tu sami mi go przynoszą,jak nic uwzięli się cały świat przeciwko mnie.