Trzymaj się. Drogę i metody już znasz.

Hofi wracaj tu do nas .

Wracaj.
Już wiesz czego nie robić.

Witajcie.
Tak... upadlem , powstalem, jestem od tygodnia w 100% trzezwy . kilka dni jednak trwalo to dno. Moze nie jakies drastyczne chlanie ale poczulem je... sam nie dowierzam ze szybko bardzo szybko w porownaniu do moich przepitych lat potrafilem sie otrzasnac i odbic sie na wlasciwa droge ponownie. Pisalem Wam kiedys ze wiele zawdzieczam ludzia dla ktorych pracuje , ponownie bylo i tym razem. Poprostu wyczuli ode mnie , wiedza doskonale kim jestem i ze to nie bylo "piwko wypilem bo goraco " tylko doskonale sobie zdali sprawe ze jest problem. Tez o tym wiedzialem , szedlem w drodze do pracy po setke wiedzialem ze przyjemnosci mi ona nie da , ze beda problemy i predzej zle samopoczucie niz dobre jednak mimo wszystko to robilem i tak kilka razy przez dzien. czemu ? nie wiem , z glupoty to napewno... jednak pewnego dnia powiedzialem stop , ale mowie sam nie dam rady , zacznie mnie puszczac trzasc bedzie zle. Szefowie szybko zareagowali , dwa telefony , nastepnego dnia zawiezli mnie do Szczecina, w prywatnej klinice spedzilem noc na detoksie. Cialo okej doszlo moment do siebie jednak psychicznie kilka dni sie zbieralem. W sumie dzis dopiero zebralem sie tak na 100% zeby napisac do Was. Czytalem forum codziennie jednak bylem jakis "zamrozony zeby sie odezwac". Czemu? tez nie mam pojecia.
Zaczynam od nowa... to juz nie 14 miesiecy trzezwosci tylko znow dopiero tydzien... Stalo sie , czasu nie cofne. Dziekuje za mile slowa otuchy kiedy to napisalem co sie stalo. Dobrze jest Was miec.
Najserdzeczniejsze podziekowania dla naszej forumowej monikaaaaa . Siostrzyczko dziekuje Ci ze caly czas bylas , ze caly czas jestes. Dajesz mi ogromne wsparcie i naprawde ze przez ten caly czas mnie wspieralas , zacigalas do przerwania tego , ze przede wszystkim sie nie odwrocilas , nie olalas tylko bylas caly czas mi ogromnym wsparciem tego Ci nigdy nie zapomne Moniczko .
Pozostala jeszcze rozmowa z terapeutka.. trzeba sie przyznac , nie udawac ze przepadlem jak kaien w wode tylko powiedziec prawde , tymbardziej ze jest mi tez jak przyjaciel jednak ta rozmowa dopiero za tydzien. Najwazniejsze ze jestem trzezwy i wrocilem nie tylko fizycznie i psychicznie do siebie i ze przede wszystkim ponownie ide wlasciwa droga.
Witajcie Kochani ponownie.

Dobrze,że wróciłeś na Właściwą Drogę...a teraz życzę Ci,abyś kroczył Nią z Konsekwencją przez najbliższe 24 godziny Powodzenia

Przedziałek poprawiony? To teraz do przodu, I nie oglądaj się zbytnio za siebie.

I będę


Dobrze że jesteś

Cuda Hofi się zdarzają. Tymi cudami są inni Alkoholicy.
Dla Ciebie cudem stała sie Monika. Dla mnie kiedyś kolega z Forum, który przemierzył 300 km by posiedzieć godzinkę przy kawie. Większym jednak cudem był fakt, że wpuściłam Go mimo wszystko do domu.
Pijąc nie chciałam z nikim rozmawiać.
Ten cud oznacza, że jesteś dla kogoś ważny. I choćby to była tylko jedna osoba na świecie to warto to uszanować

hofi napisał:

Moze nie jakies drastyczne chlanie ale poczulem je... sam nie dowierzam ze szybko bardzo szybko w porownaniu do moich przepitych lat potrafilem sie otrzasnac i odbic sie na wlasciwa droge ponownie.

Oj i tu sie zapala pomarańczowa lampka ostrzegawcza.
Pozdrawiam

ta lampka sie zapalala Ulu za nim to sie stalo...
wstyd sie przyznac , ale widzialem to i zbagatelizowalem.. co zrobic, bylo minelo , 8dni w pelni jestem w pelni trzezwy i dobrze mi z tym

Hofi
pojadę Ci po sytemie tak jak kilka lat temu kolega z tego FORUM .
Z niektórych ludzi będzie chleb a z niektórych zakalec. Człowiek to u Ciebie brzmi dumnie?

Tak, tylko ja mysle jestem typem czlowieka , ktory ją chowa do plecaka.

Coś tu jakoś cicho Puk puk

Siostrzyczko jakie tam cicho
rzadziej zagladam fakt, czasami w pracy poczytam Was i wokol pracy wszystko narazie sie obraca
niech ten sezon juz sie konczy... chcialbym zeby byla juz zima i przypomniec sobie czym takim jest nuda
a skoro uwarzasz ze cicho to budzenie jutro masz gwarantowane lepiej tel wycisz

Niedlugo minie 2lata od "dluzszego pobytu w szpitalu" , polaczonego z terapia i czesto trafiaja sie mysli co tam slychac w Gryficach... Chyba chetnie sie tam wybiore , porozmawiac z cudownymi terapeutami, fajnymi pielegniarkami co byly jak kolezanki, przede wszystkim terapeuta prowadzacy, ktory tak na marginesie jest jednym z nas... Troche dziwne bo czesto ostatnio mysle o tym szpitalu ... fakt urodzilem sie tam , 30lat pozniej na neurochirurgii ratowali mi tam zycie , ale ostatnio ciagle mam w glowie to miejsce... To tylko godzina drogi, przypadkiem mnie tam chyba tak nie ciagnie , sam nie wiem co o tym myslec . Chyba sie nie dowiem puki nie pojade

Ból glowy, brak sil , humoru nawet odruch wymiotny...
te uczucia wcale uzaleznionemu nie sa obce ... dzis mi towarzyszyly odkad sie przebudzilem do mniej wiecej poludnia... kilka tygodni temu byla wpadka no okej... ale cwane chorubsko o sobie przypomina , ze jest ... suchy kac juz kiedys mialem , rozpoznaje to i potrafie sobie z nim radzic nie w taki sposob jaki oczekuje choroba , odkad wrocilem na wlasciwa droge 1:0 dla mnie !

Czlowiek jednak naprawde uczy sie cale zycie...
Dzis wrocilem z Katowic gdzie pojechalem na spotkanie z Wami...
przed wyjazdem mysli byly takie... pewnie sa spoko-masz luz juz troche w pracy jedz, ciekawosc?-spotykaja sie razem z wlasnej woli, checi osoby uzaleznione wraz z wspol... Jechalem na wielka niewiadoma. Nigdy w czyms takim nie uczestniczylem, fakt spodziewalem sie ze moze byc okej ogladajac fotki w galerii po wczesniejszych Waszych spotkaniach jednak jeszcze jestem w szoku, widzimy sie pierwszy raz . jedni uzalenieni jedni wspol i czujemy sie jakbysmy sie znali od zawsze , jakbysmy byli rodzina , ze jestesmy sobie potrzebni , dobrze nam razem, sa łzy szczescia , ale i smutku, bólu ale jestemy razem i to czujemy.
Dziekuje Wam kochani za te zaledwie niespelna dwa dni (no okej co niektorym za ten trzeci dzien ) podczas ktorych poczulem sie jak nigdy wczesniej. Jak ??? nie potrafie odpowiedziec ,nie umiem dobrać slow by to wyrazic... Jestescie cudownymi kochanymi ludzmi z ktorymi kontakt i spotkania obowiazkowo trzeba wpisac w swoj grafik! . Mam nadzieje tak jak mowilismy zegnajac sie : "do zobaczenia niebawem" , tego akurat jestem pewien i mam nadzieje, ze przynajmniej bedzie nas dwa razy wiecej... Dziekuje

Ja opowiadałam dzisiaj terapce ile kilometrów przebyliśmy, żeby się spotkać Patrzyła na mnie co najmniej jakbym miała na czole trzecie oko.
Waldek miał rację - to forum jest najlepsze

Wpis Do Moderatorow
Kochani Moderatorzy , juz chyba troche przesada z tym zwracaniem uwagi ,ze posty sa za krotkie, ze same emotki , ze to nie czat... Czasami slowo czy dwa maja wieksza moc niz rozpisywanie sie jak ksiazka... Napisalem u Beaty "Malutka jestes Wielka " bo tak czulem i uwazalem , ze pasuje to do tego co opisala... Juz wielokrotnie bylo widac Wasze zwracanie uwagi do wpisow ,szczegolnie swiezych forumowiczow. Zastanowcie sie sami , ktos trafia tu na forum, moze byc roztrzesiony , zalamany a Wy swoje wytyczne... Ja na miejscu takich osob zniklbym bez powrotu bo ktos szuka pomocy a nie zwracania uwagi. Okejj skoro uwazacie ze u Beaty napisalem za malo , czy w formie czatu to sobie usuwajcie , bedzie trzeba to zadzwonie i jej to powiem. "beatko Jestes Wielka! .
Tu mam nadzieje nic mi nie usuniecie . To moj pokoik , ktory mi sami zalozyliscie bym mogl tez opisywac swoje uczucia wiec to robie. Czuje Zlosc.
Wyluzujcie troche .

A ja czuję zmęczenie.
Wiecznym napominaniem, pilnowaniem tematyki, przenoszeniem i edytowaniem wątku.
Otwieraniem strony, zamykaniem, ponownym otwieraniem żeby zobaczyć.....co?????
Bużkę. Znowu zamykam stronę, nowy post, więc znowu ją otwieram i widzę co? Znowu buźkę.

Czasem chcę coś napisać ale czasu brak, bo.....napisane wyżej.
To jest mój czas, który poświęcam na Forum dyskusyjne, dzielę się tym co mam a przecież mogłabym spiewać, np. "Jak ładnie Ci w tej sukni"

hofi napisał:

Wasze zwracanie uwagi do wpisow ,szczegolnie swiezych forumowiczow. Zastanowcie sie sami , ktos trafia tu na forum, moze byc roztrzesiony , zalamany a Wy swoje wytyczne... Ja na miejscu takich osob zniklbym bez powrotu bo ktos szuka pomocy a nie zwracania uwagi.

Pisząc te słowa, zanim kliknęłabym "wprowadź" mocno bym się zastanowiła czy są one adekwatne z prawdą.
nowicjusze mają zwracaną uwagę tylko za nieprzestrzeganie Regulaminu. To są konsekwencje akceptacji Regulaminu bez jego przeczytania.
Pozdrawiam ciepło

Emilko te buźki kwiatki i koniczynki tak ważne były dla mnie jak weszłam na forum jakby co najmniej ktoś mnie przytulił. Naprawdę.

Trzymanie porządku jest napewno bardzo ważne i dużo pracy w to jest wkładane ..

Tylko dlaczego nie wolno napisać trzech slow wsparcia odnosząc się do kogoś wpisu...?
Nie mogę tego zrozumieć
Mi te trzy słowa uratowały życie ...

Mi napisał:

Tylko dlaczego nie wolno napisać trzech slow wsparcia odnosząc się do kogoś wpisu...?
Nie mogę tego zrozumieć

Moniko
A ja nie mogę zrozumieć dlaczego nie można napisać tych słów znacznie więcej. Może skuteczniej by ratowały życie?
Wiem, że może to Was drażnić. Nie mniej jak opisałam wyżej.....CZAS. Jestem Alkoholiczką również potrzebującą pomocy, wypowiedzenia się, wspomnienia swojej historii.
Moniko...naprawdę nie chcę dziś tracić swojej ENERGII na jakiekolwiek spory. Nie są mi one do niczego potrzebne, zwłaszcza dzisiaj. Nie czuję żadnej złości, jest mi obca, co nie oznacza, że każdego dnia jest mi łatwo. Życie. Forum to tylko Forum, ma swoje zasady.

edit: To jest pokoik Hofiego więc może nie prowadźmy tu dalszej dyskusji. Są inne miejsca do tego przeznaczone

Kompletnie nie miałam zamiaru byś pomyślała że jakiegoś sporu szukam. Napisałam co uważam. I właśnie każdy jest innym czlowiekiem. Jeden lubi mówić dużo dla drugiego dwa słowa to wyczyn.

Bardzo Cię szanuje i nie chce żadnej energii Ci zabierać

Któryś raz czytam Twój dzienniczek i znów ogarniał mnie smutek .. że nie mogłam być obok kiedy czułeś się samotny.. kiedy tak ciężko Ci było z błędami popełnionymi po alko.. Mam nadzieję że już dziś pamiętasz ale umiesz z tym żyć .. że nie czujesz się już samotny... I jesteś szczęśliwy. Tak dużo już osiągnąłeś... Tym jak sobie radzisz dajesz mi też siłę... że się da... że można... chociaż bywa ciężko..
I mija kolejny trzeźwy dzień.. dzień za dniem.. jestem z Ciebie dumna i wiem że to dopiero początek cudów życia

Dużo rozmawiamy ale brakuje tu Twoich wpisów. Jednak dzienniczek uczuć to coś innego.

Cieszę się że Cię poznałam bo jesteś cudownym mężczyzna i chce byś w swoim dzienniczku miał mój dzisiejszy wpis Byś o tym pamiętał !

Wiem moniczko , trochę ten dzienniczek zaniedbuje, ale poprawę obiecuje . I tak jak mówisz, błędów przeszłości nie cofne, mogę jedynie z nich wyciągnąć wnioski i uczyć się. Tak jestem szczęśliwy. Dajesz mi to... dziękuję za wszystko i wpis oczywiście uważam za honorowy

Aksamitko smutno bardzo mi sie zrobilo jak wszedlem na forum i zobaczylem, ze "znikasz" , bylas tutaj tak jak kiedys Ci mowilem dobrym duszkiem tej strony.. Wraz z nasza forumowa "Mi" zyczymy Ci wszystkiego dobrego , samych lepszych kolejnych dni i wierzymy , ze na szlaku trzezwosci nasze drogi kiedys tam sie zejda . Pozdrawiamy Cie i jestesmy z Toba Do zobaczenia

Witajcie Kochani po sporej nieobecnosci.
Czemu ona byla ? Ciezko powiedziec... ale mam sie dobrze , zyje i jestem trzezwy . Fakt, bardzo duzo konkretnych zmian w zyciu.. tych z wlasnego wyboru i tych zaistnialych przez wiadoma sytuacje na swiecie. w życiu osobistym czy zawodowym jak to w zyciu... raz lepiej raz gorzej, ale trzeba sobie radzic i isc do przodu chociaz malymi kroczkami... Fakt , z Monika zrobilismy jakis czas temu duży krok ... pozamykane granice przymroziły mnie troche zawodowo i nazwijmy to mam przymusowy urlop i zamieszkanie razem , ktrore planowalismy po sezonie letnim przyspieszylismy. .
Czesto nawet na forum u nas jest ruszany temat wlasnie zwiazku miedzy osobami uzaleznionymi. tez dla mnie, w sumie dla nas bylo to wyzwanie , niewiadoma, napewno jakies obawy... po pół roku moge Wam powiedziec , ze jest to jak najbardziej mozliwe.. sa lepsze i gorsze dni jednak jezeli uczucie jest naprawde silne i prawdziwe i takie zwiazwki moga byc jak najbardziej udane. Oczywiscie trzeba pamietac kim sie jest, kim jest partner , rozmawiac o tym, wspierac sie i to moze sie udac i mozna byc szczesliwym, oboje jestesmy na terapii co napewno nam tez pomaga , ja mam jeszcze ten plus , ze moj osrodek mimo,ze jest zamkniety by udac sie osobiscie prowadzi teleterapie.
Przykro nam tu troche , ze majowe spotkanie w Warnowie nie dojdzie do skutku , jednak mamy nadzieje jeszcze niejednokrotnie sie spotkamy , do uslyszenia na mitingu Pozdrawiamy

Związki uzależnionych mogą być udane, nieuzależnionych też mogą być udane i analogicznie na odwrót. Myślę, że na to nie ma reguły, że wszystko jest w gestii partnerów.
Ja tam, chociaż nie jestem kościółkowa udzielam Wam błogosławieństwa i kibicuję.
Reszta zależy od Was samych.

Edit: czy to już można składać życzenia na nowej drodze życia

Dziekujemy
Oczywiscie jakby cos damy znac

oooo jakie zajedwabiste forumowe Love Story!

Szczerze to aż zazdrosczę- kibicuje i ciepło pozdrawiam

Radek, Monia
Normalnie super jest czytać takie posty.

Btw-spotkania w Świnoujściu nie odpuszczę

Nasza forumowa "Mi" powiedziala TAK Co bedzie dalej czas pokarze. Damy znać . Kochamy Was.

hofi napisał:

Nasza forumowa "Mi" powiedziala TAK Co bedzie dalej czas pokarze. Damy znać . Kochamy Was.

To teraz czekamy na zaproszenia Sama się wprosze.

Witajcie Kochanii..
Wieki mnie tu nie było, jakoś ostatnio nieśmiało zacząłem zaglądać na " stare śmieci " ... miło jest wrócić .
Jakoś powoli dopiero się aklimatyzuje, lada dzień trochę opiszę co w tym moim powalonym życiu się dzieje bo kotem chyba nie jestem i 9 żyć niemam i odwlekając mogę niezdazyc
Miło jest Was widzieć spowrotem

Coś miałem napisać co tam to wolna chwile wypełnimy;)
W połowie czerwca byłem sobie na mitingu. Pogoda była super więc wybrałem się rowerem. Wracałem już do domu , zjechałem z promu, jechałem sobie nabrzeżem i potrącił mnie wyjeżdżający z portu Świnoujście Tir. Żeby było ciekawiej on nie tyle , że mnie uderzył tylko wlukł jeszcze kilkanaście metrów ponieważ kierowca nawet nie zdawał sobie sprawy, że ciągnie mnie pod kołami, dzięki Bogu ktoś wyskoczył na ulicę i go zatrzymał.
Już nie pamiętam ile tych złamań i pęknięć kości było od pasa w dół... miesiąc jeździłem na wózku, w samym szpitalu około 1,5 to głównie przez przeszczep skóry z jednego uda na drugie ponieważ wdała się martwica i prawego uda praktycznie nie miałem... to goji się do dziś, praktycznie jeszcze mam " otwarta " nogę.. dużo by o tym jeszcze można gadać.. Już sam nie wiem co było gorsze , obrażenia ciała czy psychiki ponieważ cały wypadek byłem przytomny. Przytomność straciłem dopiero gdy lądował po mnie śmigłowiec LPR .
Długo się z tym będę jeszcze borykał jednak nie mam co narzekać, lekarze i tak mówią że cud że żyje mówili że z tego się nie wychodzi a ,że chodzę to już wogole beż komentarza...
Jednak jestem I tak słabeusz. Dwukrotnie już zapiłem. Jakoś udało mi się samemu odstawić butelkę, kilka tygodni jestem trzeźwy, ale boję się naprawdę każdego dnia...