Hofi współczuję wypadku. Nie wiem co więcej napisać, bo brakuje mi słów. Dobrze, że żyjesz.
A co do zapić - to nie słabość jak napisałeś, to choroba.

Wiem Aniu , że choroba , źle się wyraziłem.. niema co płakać i lamentować nad tym bo nie zmienię tego , że jestem chory ale można z tym żyć i być szczęśliwym

Duży szacunek że dajesz radę. Ja po takim czymś zapewne bym skoczył ze sobą. Załamanie i dowidzenia. Wiem że tak by było zawsze podziwiałem ludzi którzy po mimo takich wypadków wstają i żyją dalej. Powodzenia

Dzięki Andrzeju , sam sobie się dziwię jednak na początku bez pomocy psychologa i psychiatry było by ciężko. Napewno nie poradziłbym sobie sam , naszczescie mam " pod ręką " ludzi, z którymi zawsze mogę pogadać a to chyba najlepsze lekarstwo. Byli od samego początku i tego nigdy im nie zapomnę. Samemu to jak z alkoholizmem by było, w pojedynkę walka z wiatrakami.
Jedna osoba , z którą można zawsze pogadać to lekarstwo , ale kilka to już cała apteka

Trzymaj się Hofi,jesteś młody,organizm silny,zregenerujesz się,będzie dobrze,najważniejsze,że żyjesz.Wiem co czujesz,bo sama kiedyś uciekłam śmierci,kiedy pękł mi tętniak,lekarze też mi mówili,że to cud,że żyję a,że żadnych poważnych piwikłań nie zostało,to juz podwójny cud.Parę lat później miałam operowane biodro, po 3 miesiącach doszło do złamania okołoprotezowego,byłam unieruchomiona,później jeździłam ponad dwa miesiące na wózku,długa rehabilitacja,ból czasem się odzywa,ale teraz chodzę,jeżdżę nawet rowerem .Po tych zdarzeniach po jakimś czasie jeszcze popijałam .Pół roku później,coś do mnie dotarło,że ja na własne życzenie dobijam się.Dopiero teraz kiedy nie piję,doceniam życie na maxa,,nawet wykryty w ręku nowotwór nie jest w stanie mnie złamać,oczywiście nachodzą chwile,że pomyśle co to będzie dalej,ale odganiam, staram się nie myśleć...bo i tak będzie co ma być.Najważniejsze,że to życie jest teraz i mogę się nim cieszyć w tej chwili
Życzę Ci zdrowia i fajnie,że jesteś .Drugi człowiek to naprawdę najlepsze lekarstwo na wszystko .Jadę właśnie do kościoła ,pomodlę się o zdrowie i dla Ciebie.Pozdrawiam

Pewnie dziwnie to zabrzmi z ust osoby niewierzącej, ale myślę, że skoro wydarzyło się to, co wydarzyło, a Ty żyjesz, chodzisz i mimo różnych problemów zdrowotnych powoli zdrowiejesz to pewnie masz tutaj jeszcze coś ważnego do zrobienia.
Z pewnością jednak nie jest to picie.

Być może uratujesz komuś życie, być może będzie to „drugi” alkoholik.
A być może nawet niejedna osoba.

Pozdro bardzo serdeczne.

P.S. Opisywałem kiedyś spotkanie z takim jednym znajomym, który miał udar. Po tym udarze jedno, co w 100% doszło do normy to mowa, człowiek wprawdzie chodzi samodzielnie, ale z ogromnym trudem, ma też niedowład ręki. Nieco straszy ode mnie kolo, więc teoretycznie tragedia, powód do załamki, itd. Tymczasem facet bardzo się zmienił i to na plus, zaczął doceniać i szanować życie, zmieniło się także jego podejście do innych osób. Chce uświadamiać, pomagać i robi to mimo swoich problemów. Po prostu inny człowiek. I jest w nim siła, której nie było wcześniej, można się od niego sporo nauczyć nt pokory i wytrwałości.
Nie każdy załamuje się totalnie i nieodwracalnie po kopniaku od losu. I całe szczęście.

Hello. A jak tam wasze szczęście z forumową Mi?

Krysiu i Krzysztofie dziękuję za bardzo miłe, krzepiące wpisy . Mimo potknięć naprawdę człowiek po czymś takim docenia życie. Pamiętam pierwsze kroki o kulach jak wstałem z wózka ... człapałem mimo bólu i płakałem mimo to ze szczęścia, że te nogi jeszcze mi będą służyć. Jeszcze utykam, trochę boli ale dopiero człowiek docenia to co ma gdy praktycznie miał to odebrane.
Życie jest piękne, wystarczy z głową przez nie iść, wiadomo zdarzają się sytuację, na które nie mamy wpływu ale trzeba nawet z tych złych wyciągać wnioski. Może to było po coś? Czemu ja mimo potwornego bólu byłem cały czas przytomny i pamiętam jakby to było wczoraj... przypadek? Wątpię.
Żyje dalej doceniam te życie mimo ze sam je nie raz pieprze i zamiast prostować to kaleczę jednak uczę się, wiele lekcji jeszcze pewnie mnie czeka ale cieszę się każdym przeżytym trzeźwym dniem

Hej wszystkim
Spotkałem ostatnio całkiem przypadkiem na mieście jedna z terapeutek ośrodka do którego uczęszczałem. ( nie była to moja prowadząca, mało z nią miałem jakichkolwiek zajęć jednak bardzo dobrze ją wspominam , bardzo dobrze mi się z nią rozmawialo) . Zapytała czemu nie pokazuje się, nie przychodzę na rozmowy indywidualne itp. Powiedziałem że puki co mam się dobrze , nic złego się nie dzieje i uczęszczam regularnie na mitingi i mam codzienny kontakt z niepijacymi alkoholikami co mi bardzo pomaga i puki co w pełni wystarcza , powiedziałem, że przecież adres znam i że obiecuje jeśli coś będzie się działo to napewno przyjdę.
Mimo sympatii do niej jej reakcja dla mnie nie była zbyt miła... może nie wprost ale dała mi do zrozumienia , że mitingi i kontakt z tymi ludźmi to zdecydowanie za mało, że potrzebni specjaliści i tego typu przekaz od niej otrzymałem.
Może to przypadek, ale właśnie kiedy swoje trzezwienie skupiłem bardziej na mitingach i ludziach z AA niż "specjalistach" czuje się lepiej, coraz pewniej, spokojniej ...
Raz w miesiącu właśnie z tą Panią właśnie w klubie AA odbywa się tzw intergrupa , która ona właśnie prowadzi.. lubię na nią chodzić bo to ani terapia ani miting.. fajnie na luzie można pogadać i na najbliższą myślę się udać by właśnie Pani tej na spokojnie to powiedzieć.. że właśnie w klubie AA mi dobrze , że terapiie ja już znam na pamięć...
Ileż można... jestem po dwóch stacjonarnych, po terapii dziennej , długiej indywidualnej i myślę starczy... jeżeli nic się nie dzieje złego. Mi dobrze w AA...

hofi napisał:

Hej wszystkim.
... Raz w miesiącu właśnie z tą Panią właśnie w klubie AA odbywa się tzw intergrupa , która ona właśnie prowadzi.. lubię na nią chodzić bo to ani terapia ani miting (...)
... w klubie AA mi dobrze...
... Mi dobrze w AA...

Cześć Hofi.
Fajnie że trzeźwość sprawia Ci radość i dobrze się czujesz, we Wspólnocie Anonimowych Alkoholików. Jednak chcę wyjaśnić kilka kwestii z tego co napisałeś na temat AA .
Nie ma klubów AA. Intergrupa to nie jest spotkanie osób z terapeutą czy terapeutami.
Użyłeś słowa "miting" i dwóch liter AA to jednoznacznie kojarzy się ze Wspólnotą AA. Uczęszczam na spotkania (mitingi) AA i dla tego pozwoliłem sobie zabrać w tej sprawie.


"...Wspólnota AA nie jest związana z żadna sektą, wyznaniem, działalnością polityczną, organizacją lub instytucją, nie angażuje się w żadne publiczne polemiki, nie popiera ani nie zwalcza żadnych poglądów."
Preambua AA - fragment

Dzięki Jerzak za poprawkę, ja musiałem źle sformułować, przepraszam za mylne nazewnictwo.

"Nie podążaj ideami innych ale słuchaj głosu w sobie". Jeżeli wybrałeś swoją drogę do trzeźwosci poprzez wspólnotę AA, podążaj nią jak sprawia Ci to satysfakcję i szczęście, bo leczenie w chorobie musi sprawiać radość, ciężko na smutnego męczyć się z tym całe życie. Terapia daje teorie ale dopiero wspólnota ta teorie zamienia w życie a z tego co piszesz ten etap masz już za sobą, wiec żyj i ciesz się życiem robiąc to co Ty dla siebie uważasz za dobre