Hej,
Wiem,że chcę odejść ale boję się zmian.
Jesteśmy razem ponad 10 lat i sporo razem przeszliśmy.Byla zabawa i beztroska,czasy awantur,szantażu z obu stron,rozłąka.Potem przyszedł rok więzienia,okres wsparcia,później jego terapia i 3 lata anstynencjii.Był to nowy temat dla nas obojga,niełatwy ale bardzo wartościowy i spokojny.Miniony.Teraz mamy 3 letniego synka,on tyle samo pije.Na początku były błagania,łagodzenia,biegania za nim,szantaże.Miałam dużo współczucia i zrozumienia i wiary.Od dłuższego czasu,kiedy widzę go pijanego mam więcej złych emocjii do niego niż dobrych,które też trwająjak trzeźwieje.Czuję złość,jej jest najwięcej,że znowu się napił,że muszę wszystko przeorganizowac z opieką nad synkiem.Czuję smutek i też obrzydzenie do niego,nie mogę na niego patrzeć,kiedy jest pijany.Też od jakiegoś czasu wiem,że bez niego będę szczęśliwsza,spokojniejsza,że to też lepsze dla naszego synka.Boję się tego pierwszego kroku,za którym pójdzie zmiana przedszkola i swojej pracy,bo zamieszkam z synem u moich rodziców. Brak mi odwagi

Witam.

Witaj Magdalenka , już przełamujesz brak odwagi bo jesteś i piszesz tu na forum .Czytaj i pisz i nie mów sobie o braku odwagi a wręcz odwrotnie ,że będę odważna dla siebie i synka .Codziennie powtarzaj będę odważna na zmianę życia mojego i dziecka .Masz rodziców ,są różne instytucje co pomagają nie jesteś sama... .DZIAŁAJ

Darek alkoholik

Witaj Magdaleno
Za Ciebie nikt nic nie zrobi, to wiesz, tylko od Ciebie zależy jak Twoja przyszłość będzie się malować. Nie zapomnij że tylko raz żyjesz i naprawdę warto się odważyć, wyjść ku nieznanemu, tyle przed Tobą i wedle Twoich potrzeb i zasad. Szkoda życia, nie marnować, masz tą siłę, czas wyjść ku słońcu
Jestem Monika alkoholiczka.

Witaj
Wiem jak się czujesz, też miałam podobne dylematy odchodząc od męża. W miarę odkrywania siebie na terapii, zrozumiałam że to nie są jakieś sprawy superważne,okazało się że szukałam sobie powodów aby realizację decyzji opóźnić. Nadszedł jednak taki dzień, gdzie coś pękło. Nie patrzyłam już na nic....byle by tylko spakować manatki i uciekać wraz z synem z tego chorego domu. W styczniu tego roku minął rok jak mieszkam u Mamy. W tym miesiącu mam pierwszą rozprawę rozwodową.
Jest mi cudownie, mam wspaniałe życie,mogę wreszcie wychowywać syna a nie niańczyć alkoholika, rozwijam się w terapii.
Warto postawić na siebie. Warto zawalczyć o swój spokój. Czuć się bezpiecznie.
Tego Ci życzę.

Magdaleno. Jestem Artur i jestem alkoholikiem

Cześć



Jestem Piotrek alkoholik

Cieszę się że zawitałaś na forum. To pierwszy krok. Sama widzisz że też potrzebujesz pomocy.

Może spróbuj skorzystać z jakiejś formy pomocy? Terapia? Mityngi Al-Anon? Tam są ludzie którzy będą Cię wspierać w Twoim problemie.

Hej Magdalenko Gandalf jestem alkoholikiem miło Cię powitać

Witaj

Witaj Gosia alkoholiczka

Cześć Magdalenko Dzięki wsparciu jaki uzyskuję na terapii i mitingach ALL-ANON oraz DDA, moje życie zaczyna zmieniać się na lepsze. Krok po kroczku, małymi krokami możesz zmieniać swoje życie na lepsze, szczęśliwsze, spokojne. To się nazywa współuzależnienie.

Hej Magdalenko
Wychowałam się w domu alkoholików. Dziś sama jestem uzależniona, chodzę na terapię.
Jest czas i masz wszystkie narzędzia w swojej dłoni, aby Twój syn wyrósł na odważnego i znającego swą wartość człowieka. Działaj, pomóż jemu i sobie.
Poszukaj czym prędzej terapii dla siebie i zostań tu z nami

Dziękuję za wsparcie i powitanie mnie tutaj,to forum dużo dla mnie znaczy. Wstąpienie tutaj to pierwszy krok,następnym będzie mityng.Dziękuję i spokoju życzę

Tak Magdalenka pierwszy krok , drugi krok a z czasem to nie usiedzisz na miejscu żeby robić następne kroki do zmiany życia na lepsze bo tylko taka zmiana nas porywa do przodu .Powodzenia

Witaj Magdaleno,zawsze ogromną radość mam w sobie,kiedy do grupy(tam gdzie chodzę),czy tu na forum trafiają tak młode kobiety,nie miałam kiedyś wiedzy,gdzie pójść,aby sięgnąć po pomoc,tkwiłam latami w toksycznym,wyniszczającym związku,ratując,pomagając,wygładzając zycie,żyłam na przysłowiowej huśtawce emocjonalnej.Właściwie tak mogę powiedzieć,że wychowałam dwie córki w alkoholowym dramacie,dziś wiem ,że nieprzerwanie tego "chocholego tańca" wcześniej ,doprowadziło do dysfunkcji w ich dorosłym życiu.Proszę nie pozwól swojemu dziecku,aby ponosiło konsekwencje takiego zycia.On zawsze już będzie jego ojcem i to się nigdy nie zmieni,natomiast to ty wybierzesz to jakiego dziecko ojca będzie pamiętało,To są Twoje decyzje,ale jakże ważne.Przytlam